สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 438

ตอนที่ 438 สาวใช้ตัวแสบ342

ปัญหาอาจจะไม่ได้เกิดขึ้นกับเย่เชินหลินคนเดียว ที่สำคัญสุดก็คืออาจจะมีไห่ลี่หมินเกี่ยวข้องด้วย เพราะไม่อย่างนั้นเย่เชินหลินก็ไม่มีเหตุผลเรื่องน้องสาวคนอื่นแล้วลงมือกับโม่เสี่ยวจุนอา

ไม่ว่าจะพูดยังไง เธอก็รู้เหตุผลแล้ว และจะหาบทสรุปได้แน่นอน

“พวกเรากลับเข้าไปด้านในเถอะ ฉันสัญญากับคุณแล้ว ถ้าติดต่อเขาได้เมื่อไร จะรีบบอกคุณเลย” เธอนอกจากจะพูดประโยคนี้แล้ว ก็ไม่รู้จะพูดปลอบใจไห่ฉิงฉิงยังไงแล้ว

ความหมายของผู้ชายสองคนนั้น คือไม่ยอมให้โม่เสี่ยวจุนเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงแน่นอน โม่เสี่ยวจุนก็ไม่ยอมรับ เขาไม่ยอมก้มหัวให้ใคร สุดท้ายเขากับไห่ฉิงฉิงจะเป็นยังไง เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้จริงๆ

“อืม! ” ไห่ฉิงฉิงพยักหน้า ทั้งสองคนเพิ่งเดินกลับไปไม่กี่ก้าว ก็เห็นเย่เชินหลินอยู่ด้านหน้าไม่ไกลมากหนักเดินตรงมาที่พวกเธอ

เขาเพิ่งจะลุกขึ้นมาอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าอยากจะไปคุยเป็นเพื่อนคุณนายไห่พวกเขา ได้ยินพวกเขาพูดว่าฉิงฉิงของเขาไปหาเซี่ยชีหรั่นแล้ว เขาก็รีบออกมาทันที

“เฮ้ย คุณเป็นห่วงว่าฉันจะล่อลวงผู้หญิงของคุณเหรอ? ตามติดขนาดนี้ โอเค ส่งมอบคนให้คุณ อย่างไม่มีการบุบสลาย! ฉันไปแหละ! ” หลังจากไห่ฉิงฉิงพูดเสร็จก็อารมณ์ดีขึ้นมาเลย ดูการก้าวย่างของเย่เชินหลินเร็วกว่าปกติ เขาแค่ไม่ว่าใจที่เธอพาเซี่ยชีหรั่นออกมา เธอเยาะเย้ยไปนิดหนึ่ง แล้วก็ผลักเซี่ยชีหรั่นไปให้เขา

เย่เชินหลินไม่แสดงสีหน้าอะไร ยิ้มมุมปาก พูดว่า : “ก็กำลังกังวลว่าคุณจะถูกล่อลวงอยู่เลย รีบกลับไปเถอะ พี่เห็นว่าเสี่ยวห้านใกล้จะนั่งไม่ติดแล้ว”

เขาพูดเล่นแบบนี้ก็ไม่ได้ไม่มีความหมาย ในเมื่อเขากับไห่ลี่หมินอยากที่จะปกป้องฉิงฉิงแล้ว งั้นวิธีที่จะช่วยให้ลืมโม่เสี่ยวจุนที่ดีที่สุด ที่แท้ก็คือการเริ่มรักครั้งใหม่

พอดีกับที่เหยนชิงเหยียนสนใจในฉิงฉิง เขาพูดชื่อฉิงฉิงสองคำนี้ก็ไม่เหมือนคนอื่น น้ำเสียงที่มีความรักและทะนุถนอม

ในทางกลับกัน โม่เสี่ยวจุนไม่มีความรู้สึกต่อฉิงฉิงเลยแม้แต่น้อยปะ?

โม่เสี่ยวจุนคนนี้ ทำให้คนเกลียดจริงๆ แย่งผู้หญิงคนอื่น ทั้งยังแย่งผู้หญิงของน้องชายเขาอีก ถ้าไม่กังวลคนแซ่เซี่ยละก็ เขาก็อยากจะฉีกร่างเขาจริงๆ

หลังจากที่ไห่ฉิงฉิงเดินออกไปแล้ว เซี่ยชีหรั่นมองที่เย่เชินหลิน ถามคำถามที่อยู่ในใจอย่างอ่อนโยน : “เป็นเพราะว่าฉิงฉิง ถึงเกิดเรื่องกับโม่เสี่ยวจุนใช่ไหม? ”

เย่เชินหลินรู้ว่าตัวเองตามออกมาไม่ทันแล้ว เวลาผ่านไปนานมากแล้ว ทั้งสองคนน่าจะพูดสิ่งที่อยากจะพูดไปหมดแล้ว

ในเมื่อเธอรู้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบัง

“ใช่ เป็นเพราะฉิงฉิง เขายอมรับด้วยตัวเองว่าใกล้ชิดฉิงฉิงเพราะว่าคุณ เพราะมีเป้าหมาย ฉิงฉิงเป็นน้องสาวผม เขาทำแบบนี้ ผมอดทนไม่ได้จริงๆ! ”

“ไม่เพียงแค่คุณที่อดทนไม่ได้ปะ ไห่ลี่หมินก็ทนไม่ได้ใช่ไหม? เรื่องนี้เขามาขอร้องคุณ ใช่ไหม? ” น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นรีบร้อนแล้ว เธออยากจะควบคุมอารมณ์ของเธอดีๆ แต่ว่าเรื่องนี้โม่เสี่ยวจุนมีส่วนเกี่ยวข้อง เธออยู่นิ่งไม่ได้จริงๆ

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ ” เย่เชินหลินใบหน้าเข้มขรึม พูดอย่างเย็นชา

พูดจบ ก็ดึงแขนเธอเข้าไป พูดว่า : “เข้าไปกับผม! ”

“ไม่! ” เซี่ยชีหรั่นสะบัดแขนของเย่เชินหลินออก มองเขาอย่างดื้อรั้น เธอถามอีกครั้ง : “บอกฉัน พวกคุณคิดจะทำอะไรกับเสี่ยวจุนกันแน่? เขาไปตามไห่ฉิงฉิงนั้นไม่ถูก แต่ว่าพวกคุณควบคุมอิสรภาพของเขา ไม่ให้เขาเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิง แก้ปัญหาได้แล้วจริงๆเหรอ? ถ้าเขาไม่ยอมก้มหัวให้ละ? หรือว่าพวกคุณจะ…… ”

“คุณทายถูกต้อง! ” เย่เชินหลินพูดแทรกเธอขึ้นมา พูดอย่างเย็นชาว่า : “เมื่อไรที่เขายอมทิ้งความคิดนั้น เขาก็จะได้อิสระแล้ว ไม่อย่างนั้นผมก็จะควบคุมเขาไปตลอดชีวิต! ”

ในตาของเย่เชินหลินมีความเย็นชา เซี่ยชีหรั่นรู้สึกหวั่นใจ เธอบังคับตัวเองให้ใจนิ่งลงมา ขอร้องเขาอย่างเสียงเบาว่า : “หลิน คุณว่าอย่างนี้ดีไหม? ที่เขาทำนั้นเพราะว่าฉัน คุณให้ฉันไปเจอเขา เขาอาจจะยอมฟังในสิ่งที่ฉันพูด ฉันเชื่อว่าพวกคุณไม่อยากแก้ปัญหาด้วยวิธีป่าเถื่อนแบบนี้ ควบคุมเขาตลอดชีวิต คุณคงทนไม่ไหวหลอก พาฉันไปหาเขาเถอะ! ”

“ไม่ได้! ” เรื่องนี้สำหรับเย่เชินหลินละก็ ไม่มีทางเจรจาได้

เขาไม่อยากพาเธอไปในที่ที่มืดมิดไม่มีดวงตะวันอย่างนั้น เขากลัวเธอทนไม่ได้ ต้องร้องไห้ทุกวันขอร้องให้เขาปล่อยโม่เสี่ยวจุน

“หลิน……” เซี่ยชีหรั่นไม่ยอมแพ้ เรียกชื่อเขา ขอร้องให้เขาให้โอกาสเธอ

ถึงแม้เธอจะไม่มีความสามารถในการพูดกล่อมเรื่องโม่เสี่ยวจุน แต่สามารถให้เธอได้เห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บไหมก็ยังดี เขาต้องถูกขังไว้แน่นอน แล้วเขากินเป็นยังไงบ้าง? นอนหลับดีไหม? หนาวหรือเปล่า กลัวหรือเปล่า?

เธอไม่เจอเขาวันหนึ่ง ในใจของเธอก็ไม่มีทางนิ่งสงบได้

“ยังต้องพูดอีกเหรอ? คุณจำไว้เลย ยิ่งคุณขอร้องมากเท่าไร เขาก็จะถูกขังไว้นานมากเท่านั้น ” เย่เชินหลินพูดจบ ก็ปล่อยมือของเธอ เม้มปากแน่นหมุนตัว เดินก้าวไปอย่างรวดเร็ว