สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 437

ตอนที่ 437 สาวใช้ตัวแสบ341

ความสนิทสนมอย่างนี้ ไม่ว่ากี่ครั้งเซี่ยชีหรั่นก็ยังไม่ชิน แต่เธอก็เป็นคนจิตใจดี เซี่ยชีหรั่นเธอพูดกับตัวเอง เธอเป็นน้องสาวของเย่เชินหลิน ก็นับว่าเป็นคนใกล้ตัวคนหนึ่ง ต้องทำตัวให้ชิน

ทั้งสองคนเดินออกจากบ้านพัก เพิ่งจะเดินไปทางสวนดอกไม้ ไห่ฉิงฉิงก็หยุดอย่างกังวลใจ ใบหน้าเคร่งขรึมมองไปที่เซี่ยชีหรั่น ถามเธออย่างรีบร้อน : “ช่วงนี้คุณได้ติดต่อกับโม่เสี่ยวจุนไหม? ”

คำถามนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นเกิดความแปลกใจมากจริงๆ โม่เสี่ยวจุนรู้จักกับเธอตอนไหนกันนะ? หลังจากนั้นเธอก็คิดแป๊บหนึ่ง เหมือนไห่ลี่หมินเคยพูดว่าเชอเฮ่าหาเธอ นั้นใช่ที่ทั้งสองคนรู้จักกันไหมนะ?

ดูจากลักษณะท่าทางและน้ำเสียงของเธอ ที่รีบร้อนหาเขาแบบนี้ เหมือนกับว่าไม่ได้รู้จักกันแบบผิวเผิน เหมือนจะสนิทกันมาก? เหมือนท่าทางที่จิ่วจิ่วหาโม่เสี่ยวจุนยังไงอย่างนั้น ไม่ใช่พวกเขา……

เป็นไปไม่ได้มั้ง ทั้งความคิดและจิตใจของโม่เสี่ยวจุนล้วนเป็นเธอ จะใช้เวลาที่สั้นสั้นเป็นคนรักกับไห่ฉิงฉิงได้ยังไงละ?

คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวสมองของเซี่ยชีหรั่น คิ้วของเธอค่อยๆขมวดเข้าหากัน ไห่ฉิงฉิงไม่ได้มองเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอ และถามขึ้นมาอีกครั้ง : “ชีหรั่น คุณรีบบอกฉันมา สรุปโม่เสี่ยวจุนได้ติดต่อกับคุณไหม?”

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง สรุปโม่เสี่ยวจุนเป็นยังไงบ้าง เธอเองก็ยังไม่ชัดเจน

เดี๋ยวเดี๋ยว……ทำไมเสี่ยวจุนหายไปอย่างกะทันหัน ไห่ฉิงฉิงก็กังวลจะพลิกโลกตามหาเขาละ? หรือว่าที่เสี่ยวจุนหายตัวไปเกี่ยวข้องกับเธอ?

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น แต่ว่าความคิดนี้ยิ่งทำให้เธอได้เข้าใกล้ความจริงมากขึ้นทุกที

ดังนั้นเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหนึ่ง มองกลับไปที่ไห่ฉิงฉิง ถามอย่างใจร้อนจับแขนเธอแน่น หายใจเข้าลึกๆหลายครั้งแล้วถามเธออย่างอ่อนโยนว่า : “คุณสามารถบอกฉันได้ไหม ว่าทำไมถึงตามหาเสี่ยวจุน? ถ้าฉันไม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกคุณ ฉันก็ยากที่จะพูด ”

พูดอย่างนี้แสดงว่าเธอรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนอยู่ที่ไหน? ไห่ฉิงฉิงรู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที ใช้คำพูดของโม่เสี่ยวจุนที่พูดว่า เขากับเซี่ยชีหรั่นเป็นพี่ชายน้องสาวกัน คงไม่มีความสัมพันธ์พี่ชายน้องสาวทางสายเลือดปะ อีกทั้งยังเขาก็น่าจะชอบเซี่ยชีหรั่นด้วย

แต่ว่าดูจากท่าทางของเซี่ยชีหรั่นแล้ว เธอไม่รู้ว่าโม่เสี่ยวจุนเคยพูดอะไร และทำอะไรกับไห่ฉิงฉิง เธอรู้สึกเศร้าใจนิดหนึ่ง แท้ที่จริงโม่เสี่ยวจุนก็ไม่เคยสนใจอะไรตัวเธอไห่ฉิงฉิงเลย ไม่อย่างนั้นคงไม่เอาเรื่องเกี่ยวกับเธอไปบอกกับคนที่เขาแคร์หลอก

แต่เธอไม่ยอม ในเมื่อถามแล้ว เธอก็จะให้เซี่ยชีหรั่นรู้ไปเลย ว่าโม่เสี่ยวจุนยั่วยุเธอ เธอไม่ยอมแพ้ เธอจะให้เขามาอธิบายให้ได้!

“ไปเถอะ ไปถึงด้านหน้าพวกเราค่อยนั่ง ฉันจะเล่าให้เธอฟังเอง ” เรื่องที่ไห่ฉิงฉิงจะพูด ทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะฉะนั้นให้เวลาเธอหน่อย ให้เธอได้จัดการความคิดของเธอ ดูว่าจะพูดยังไงถึงจะเหมาะสม

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้าอีกคนอยู่หน้าอีกคนอยู่หลัง เมื่อเดินถึงศาลาริมสวน พวกเธอก็นั่งลงพร้อมกัน

เซี่ยชีหรั่นยังคงเงียบรอเธอพูด เซี่ยชีหรั่นคิดว่าถึงเธอจะไม่พูด เธอก็พอจะเดาคำตอบได้แล้ว เธอแค่ไม่อยากเชื่อคำตอบนั้นก็เท่านั้น

“ฉันนับว่าเป็นแฟนของเขาปะ ” ไห่ฉิงฉิงใช้ประโยคนั้นเป็นการพูดเปิดประโยค ทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นนั้นสั่นสะเทือนอีกครั้ง

พูดจบ ไห่ฉิงฉิงก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองสีหน้าของเซี่ยชีหรั่นเธอไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไหม หรือจะหึงหรือเปล่า เซี่ยชีหรั่นดูนิ่งเงียบ อย่างนี้ทำให้เธออยากที่จะคาดเดา แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์มาครุ่นคิดการตอบสนองของเซี่ยชีหรั่นแล้ว เธอแค่อยากจะรีบพบโม่เสี่ยวจุนให้เร็วที่สุด

“คุณจำวันที่พวกเราไปกินข้าวด้วยกันได้ไหม? คุณกับพี่เชินหลิน และก็ยังมีเสี่ยวห้าน พวกเราไปกินข้าวด้วยกัน คืนวันนั้น ฉันลงไปล่างตึก เห็นว่าเขายืนรอฉันอยู่ตรงนั้น อ้อ ใช่แล้ว ตอนนั้นเขาอยากจะมาหาคุณโดยใช้ฉันเป็นทางผ่าน พวกเราถึงได้รู้จักกัน วันนั้น ฉันรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย เขาหาคุณเจอแล้ว แล้วทำไมยังมาหาฉัน คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดว่าเขาชอบฉันแล้ว ให้ฉันเป็นแฟนของเขา ฉันรู้สึกว่ามันเหลวไหล ไร้สาระ……” ไห่ฉิงฉิงพูดถึงตรงนี้ ก็ถอนลมหายใจออกมาแรงแรง

ถ้าเธอรู้สึกว่าเขาเหลวไหลไร้สาระ เป็นคนบ้า เธอไม่เคยไปตอบปากรับคำเขาก็คงดี

แต่ว่าเขาก็เหมือนเอาพิษของต้นฝิ่น มาจูบเธอ เธอไม่มีทางที่จะลืมมันได้ ไม่อยากตอบรับคำ แต่ก็ไม่สามารถช่วยตัวเองได้แล้ว

“ถึงแม้จะเหลวไหลไร้สาระ ฉันก็ตอบปากรับคำเขาไปแล้ว! ฉันลืมเขาไม่ลง! ” ไห่ฉิงฉิงสารภาพออกมา ไม่หลบซ่อนอะไร เดิมทีไห่ฉิงฉิงก็เป็นคนรักใครเกลียดใครก็ชัดเจน ไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนอะไร

เซี่ยชีหรั่นนิ่งเงียบมาตลอด เหตุผลที่เธอไม่พูดเพราะเธอรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนต้องการเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงเพื่อเธอ