สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 436

ตอนที่ 436 สาวใช้ตัวแสบ340

“ขอโทษ หลิน ฉันไม่รู้ว่าท้องไส้ของคุณจะอ่อนไหวมากขนาดนี้ ฉันไม่ควรพาคุณไปกินหม้อไฟหมาล่า ฉันไม่ดีเอง! ” ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นมีน้ำตาล้นออกมา ท่าทางที่เย็นชาของเย่เชินหลินก็หายไปทันที

เขาไม่คิดว่าแค่เขาท้องไส้ปั่นป่วนแค่นี้ จะทำให้ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เครียดจนร้องไห้

เขายืนมือมาลูบหัวของเธอ พูดอย่างอบอุ่นว่า : “อย่าโง่เลย นี้จะโทษคุณได้ยังไงกันละ เป็นผมเองที่กินเยอะไปหน่อย แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ท้องไส้ปั่นป่วนก็แค่นั้น คุณไปนอน! ”

“แต่ว่าคุณปวดท้องอา คุณดูคุณ สีหน้าแย่ขนาดนี้ ” เซี่ยชีหรั่นเอามือไปลูบหน้าเขา ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและทุกข์ใจ

“เป็นคนก็มีเป็นโรคไม่สบายบ้าง ไม่เป็นอะไรจริงๆ เลิกจู้จี้จุกจิกได้แล้ว รีบไปนอน! ”

“ฉัน…… ” เซี่ยชีหรั่นอยากอยู่เป็นเพื่อนเขา ถึงแม้เธอจะช่วยอะไรไม่ได้ เธอก็ยังอยากจะอยู่เป็นเพื่อนเขา เหมือนอยากจะให้กำลังใจและปลอบใจเขาแค่นั้น

“อย่าให้ผมทั้งต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ และทั้งต้องแบ่งความสนใจมาพูดกับคุณอีก! ถ้าไม่นอน ก็กลับห้องนอนของคุณไปซะ! ” เย่เชินหลินหน้าบึ้ง เซี่ยชีหรั่นทำได้แค่ปีนขึ้นไปนอนบนเตียง

เธอก็นอนไม่หลับ ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เธอก็จะรู้สึกโทษตัวเองทุกครั้ง

เช้าวันต่อมา อาการของเย่เชินหลินค่อยๆดีขึ้นมานิดหนึ่ง แต่ก็ยังวิ่งเข้าห้องน้ำอยู่

ดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์ เซี่ยชีหรั่นไม่ต้องทำงาน สามารถอยู่บ้านเป็นเพื่อนเขาอย่างสบายใจได้

อาหารเช้า เพื่อที่จะให้กำลังของร่างกายเซี่ยชีหรั่นก็กินไปนิดหน่อย แต่ก็ไม่รู้รสชาติอะไร

หลังจากผ่านความทุกข์ทรมานมาทั้งคืน และรวมกับการหยอดน้ำข้าวต้มของเมื่อคืนวานนี้กับวันนี้ ในที่สุดเย่เชินหลินก็ไม่มีแรง นอนอยู่บนเตียง ไม่อยากพูด เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่บนเตียงข้างเขา อยู่เป็นเพื่อนเขาอย่างนิ่งนิ่ง ไม่ถึงสิบโมงเช้า ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอคิดว่าเป็นพ่อบ้านมา ก็เลยพูดไปว่า: “เชิญเข้ามา! ”

ประตูเปิดออก เธอไม่คิดว่าคนที่เดินเข้ามาจะเป็นฝู้เฟิ่งหยี ข้างเธอยังมีคุณนายไห่ ด้านหลังของพวกเธอก็คือไห่ฉิงฉิงและเหยนชิงเหยียน

“หลินลูก นี้ลูกเป็นอะไร? พ่อบ้านบอกว่าร่างกายลูกไม่สบาย? ตรงไหนไม่สบาย? ” หลังจากที่ฝู้เฟิ่งหยีถึงก็ถามพ่อบ้าน ทำไมไม่เห็นเย่เชินหลิน พ่อบ้านรายงานว่า เย่เชินหลินไม่สบาย พักผ่อนอยู่ที่ห้อง

“ไม่เป็นไร! พวกเขาพูดเว่อร์ไปเอง ” เย่เชินหลินพูดนิ่งนิ่ง รีบลุกขึ้นทักทายคุณนายไห่ : “คุณน้ามาด้วยเหรอ? แม่ แม่กับคุณน้าไปนั่งคุยที่ห้องรับแขกก่อน ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเดี๋ยวตามไป ”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ” ฝู้เฟิ่งหยีขมวดคิ้ว

สำหรับทุกคนที่เป็นแม่ ลูกไม่สบายเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด ฝู้เฟิ่งหยีเป็นคนนิสัยรีบร้อนอยู่แล้ว

เซี่ยชีหรั่นมองความเป็นห่วงของฝู้เฟิ่งหยีออก เดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว พูดเสียงเบาว่า : “ขอโทษนะคะ คุณผู้หญิง ฉันไม่ดีเอง เมื่อวานตอนเที่ยงฉันพาเขาไป……”

เย่เชินหลินไอกระแอมกระแอม เพื่อบอกใบ้เซี่ยชีหรั่นไม่ต้องพูด เธอเพิ่งได้รับการยอมรับจากคนในบ้านตระกูลเย่ แม่ของเขาก็เป็นคนมีความชอบธรรมเป็นอย่างมาก แต่ว่าเรื่องสุขภาพของลูกนั้น มีแม่น้อยคนหนักที่จะมีเหตุผล ถึงแม้ปากไม่โทษเธอ แต่ในใจก็ต้องคิดว่าพฤติกรรมของเธอคนนี้นั้นไม่เหมาะสม

“แม่ ฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นแล้ว เมื่อคืนวานผมอาจจะถีบผ้าห่มออกแล้วถูกลมเย็นพัด เลยทำให้ท้องไส้ปั่นป่วน เป็นเรื่องเล็กนิดเดียวเอง”

ฝู้เฟิ่งหยีมองเขา และกวาดตาไปมองเซี่ยชีหรั่น รู้ว่าลูกมีเรื่องอะไรบางอย่างที่จงใจปกปิดแทนเซี่ยชีหรั่น

“ร่างกายสำคัญมาก หลังจากนี้ต้องดูแลให้ดี ชีหรั่น คุณออกมากับพวกเราหน่อย ” ฝู้เฟิ่งหยีพูดจบ ก็พูดกับเซี่ยชีหรั่นต่อ เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ตะโกนขึ้นมา : “แม่! แม่เรียกเธอไปทำอะไร? เธอกำลังคุยกับผมอยู่นะ ”

ไอ้เด็กคนนี้ รู้จักปกป้องผู้หญิงตั้งแต่ตอนไหนกัน? เธออยากจะทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกไม่สบายใจตอนไหนกัน? เธอก็แค่อยากรู้รายละเอียดของเหตุการณ์

เซี่ยชีหรั่นมองออกว่าเย่เชินหลินอยากที่จะปกป้องเธอ เธอรู้สึกอบอุ่นใจ และซาบซึ้งมาก แต่ว่าร่างกายคือสิ่งที่พ่อแม่เป็นคนให้กำเนิด เธอทำลายลูกชายของบ้านเขา ควรได้รับผิดชอบ

“เชิญค่ะคุณผู้หญิง! ” เซี่ยชีหรั่นยิ้ม เดินตามฝู้เฟิ่งหยีออกไป

“พ่อบ้าน คุณพาคุณนายไห่ กับชิงเหยียน และฉิงฉิงไปนั่งก่อน ฉันจะคุยกับชีหรั่นเป็นการส่วนตัว ” หลังจากออกมาจากห้องฝู้เฟิ่งหยีก็สั่งพ่อบ้าน

“ครับ คุณผู้หญิง! ” หลังจากพ่อบ้านรับคำสั่งก็พาพวกเขาไปที่ห้องรับแขก ระเบียงทางเดินก็เหลือแค่ฝู้เฟิ่งหยีกับเซี่ยชีหรั่น

เซี่ยชีหรั่นมองฝู้เฟิ่งหยีอย่างละอายแก่ใจ พูดเสียงเบาว่า : “”ขอโทษนะคะคุณผู้หญิง เมื่อวานตอนเที่ยงฉันพาคุณเย่ไปกินหม้อไฟหมาล่า เขาก็เลยท้องไส้ปั่นป่วน เรื่องนี้ฉันไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง ทำลายร่างกายของเขา ขอโทษ!

เซี่ยชีหรั่นคิดว่าฝู้เฟิ่งหยีต้องโทษเธอแน่ๆ โดยทั่วไปแล้วคุณผู้หญิงบ้านคนมีเงินมักจะพูดด้วยยาก ถึงแม้เธอจะโทษเธอ เธอก็รู้สึกว่าสมควรแล้ว เธอเอาแต่ใจมากเกินไป คิดไม่เหมือนคนอื่น ถึงทำให้เย่เชินหลินทุกข์ทรมานอย่างนี้

ฝู้เฟิ่งหยีคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรซะอีก ที่แท้ก็เรื่องแค่นี้ เธอหัวเราะอย่างเอ็นดู และตบไหล่ของเซี่ยชีหรั่นเบาๆ พูดเสียงเบาว่า : “ถ้าหลิงหลิงเรียกเขาออกไปกินหม้อไฟหมาล่า หนูคิดว่าเขาจะไปไหม? ถ้าเขาไม่ยอมไปกับหนู หนูก็ลากเขาไปไม่ได้ ไม่ต้องเอาเรื่องเล็กแค่นี้ไปทำให้ตัวเองทุกข์ใจ ฉันเห็นใจหนูที่ปฏิบัติต่อเขา ก็ดีใจมากๆ พวกหนูคบกันดีๆเถอะ ลูกหลินนิสัยไม่ค่อยดี ก็เป็นข้อบกพร่องที่ปลูกฝังมาจากการทะเลาะกับพ่อเขามาหลายปี ถ้าเขาทำให้หนูทุกข์ใจ หนูก็บอกฉันได้ อย่าเก็บไว้ในใจ ”