สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 443

ตอนที่443 สาวใช้ตัวแสบ 347

ขณะนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นเซียวเสี่ยวลี่ที่โทรมารายงานเธอ: “พี่หลิงหลิง ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นเข้าบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปแล้ว พี่จะให้ฉันส่งคนเข้าไปจัดการเธอมั้ย?”

“ไม่ต้อง” สีหน้าของส้งหลิงหลิงดูปกติ ยังคงยิ้มนิ่งๆ อยู่

ยังไงก็ตามในท้องเธอมีลูกของเย่เชินหลิน เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไร ทำอะไรจะถูกจับได้ง่ายๆ

เรื่องตั้งท้อง เธอไม่ได้บอกใครทั้งนั้น รวมทั้งพ่อแม่ น้องชายของเธอ รวมไปถึงเซียวเสี่ยวลี่ สำหรับเธอแล้ว ไม่มีใครสามารถจะเก็บความลับไว้ได้ ไม่พูดออกไป เรื่องถึงจะไม่แดง

“พี่หลิงหลิง พี่คงไม่ยอมแพ้แล้วจริงๆ หรอกนะ? ฉันมีความรู้สึกว่าสองคนนี้จะไปด้วยกันได้ไม่นาน......” เซียวเสี่ยวลีพูดปลอบใจ ส้งหลิงหลิงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ พูดว่า: “ช่างเถอะ ตอนนี้มันก็นานแล้ว ฉันค่อยๆ ทำใจได้แล้ว มนุษย์ก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันไม่จำเป็นจะต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อเกลียดเขา”

“งั้นก็โอเค พี่หลิงหลิง งั้นพี่ไปพักก่อนเถอะ ถ้าหากพี่ต้องการให้ฉันลงมืออะไรกับเซี่ยชีหรั่น พี่ค่อยโทรมาหาฉันนะ”

“อืม!”

......

ช่วงที่ผ่านมานี้ เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินทั้งสองต่างเคยชินกับการนอนด้วยกันแล้ว

คืนนี้เย่เชินหลินพูดประชดไล่เซี่ยชีหรั่นออกไปอย่างเย็นชา เขากลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ทำยังไงก็นอนไม่หลับ

ส่วนเซี่ยชีหรั่น อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าคืนนี้มันหนาวจริงๆ ผ้าห่มบนเตียง จิ่วจิ่วก็ได้เปลี่ยนเป็นผ้าคลุมหนาๆ ไว้ให้เธอก่อนแล้ว เธอห่มผ้าไว้อย่างดี แต่ก็ยังไม่รู้สึกร้อนขึ้นมา

เคยชินกับเรื่องที่น่ากลัวขนาดนั้น แค่เป็นแบบนี้ในช่วงเวลาอันสั้น เธอดันไปชินกับความอบอุ่นของเขา แยกกัน เธอก็ดันมานอนไม่หลับ

เธอหลับตาลง คิดถึงเรื่องที่โม่เสี่ยวจุนโดนต่อย เธอรู้สึกว่าถ้าหากตอนนี้วิ่งไปที่ห้องเย่เชินหลิน แล้วกอดเขาแน่นๆ แบบนี้ก็รู้สึกผิดกับโม่เสี่ยวจุนที่รับความทรมานเพราะเธอ

เขาโดนต่อย ไม่รู้ว่าบาดเจ็บยังไงบ้าง ถูกขังไว้ในนั้น ใครจะไปสนว่าเขาจะเป็นหรือตาย

เธอรู้ว่าเธอออกมาจากห้องของเย่เชินหลิน แล้วกลับไปนอนห้องของตัวเอง เย่เชินหลินจะต้องโกรธแน่ๆ แต่เมื่อเทียบกับความทรมานที่ได้รับนั้นโม่เสี่ยวจุนรับมาเยอะกว่า เธอทำไม่ได้เมื่อเห็นโม่เสี่ยวจุนโดนขังไว้ แล้วยังจะแอ๊บทำเป็นไม่มีอะไรแล้วไปอ้อนเขา เธอทำไม่ได้จริงๆ

......

ดึกมากแล้ว การทะเลาะกันของตระกูลไห่ก็ยังไม่จบสิ้น

พวกเขากลัวว่าผู้ใหญ่ทั้งสองจะกังวลเรื่องนี้ ดังนั้นจึงตั้งใจรอให้ท่านทั้งสองเข้านอนก่อน จากนั้นไห่ลี่หมินจึงลากไห่ฉิงฉิงไปที่ห้องนอนของพ่อกับแม่

เขาบอกเรื่องทั้งหมดกับพ่อแม่ ไห่ฉิงฉิงก็ไม่ได้ห้ามไว้ ไม่ว่ายังไงเธอก็จะคบกับโม่เสี่ยวจุน จะช้าจะเร็วพ่อกับแม่ก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี

พอคุณนายไห่รู้ว่าลูกสาวดันไปคบจริงจังกับผู้ชายที่เข้าหาเธอเพราะผลประโยชน์ เธอก็โกรธไม่น้อย เธอจะรู้มั้ยว่าเธอถูกกำหนดไว้ให้แต่งกับเหยนชิงเหยียนแล้ว

คุณไห่แต่ก่อนเคยเป็นนายทหาร จากนั้นจึงย้ายที่ แต่ก็ยังเป็นนายทหารระดับสูงอยู่ หนึ่งเขาจะปฏิบัติตามกฎเหล็ก สองไม่พูดอะไร จากนั้นก็ออกคำสั่งกับไห่ลี่หมิน: “เอายัยผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้ไปขังไว้ที่ห้องซ่ะ!”

คุณนายไห่ถึงแม้ว่าจะโกรธ แต่ยังไงก็ยังเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอ เธอจะให้พวกเขาขังเธอลงได้ยังไง เธอจึงปรับความเข้าใจกัน แล้วให้ประนีประนอม

ไห่ฉิงฉิงก็ดื้อรั้นมากๆ ไม่ว่าแม่ของเธอจะให้เธอบอกขอโทษยังไง เธอก็ไม่ฟัง พวกเขาคุยกันประมาณสองสามชั่วโมงได้ แต่เธอก็ยังยืนยันคำเดิม: “ยังไงหนูก็จะคบกับโม่เสี่ยวจุน ถ้าพวกคุณไม่ปล่อยเขา หนูก็จะตายให้ดู!”

“ได้ จับเธอมัดเอาไว้ ฉันจะรอดูว่าเธอจะตายให้พวกฉันดูได้ยังไง!” คุณไห่โกรธจัดจนตบโต๊ะ พอเห็นว่าไห่ลี่หมินไม่ลงมือ ตัวเองก็ลุกขึ้นแล้วจึงจับแขนไห่ฉิงฉิงไว้

ไห่ลี่หมินโกรธจัดจริงๆ ไห่ฉิงฉิงได้ยินเป้าหมายที่โม่เสี่ยวจุนสารภาพออกมาด้วยหูตัวเองแล้วแท้ๆ เธอก็ยังเหมือนยัยโง่ แถมยังจะฆ่าตัวตายเพราะเขา เขาจะไม่โกรธได้ยังไง

“ไห่ฉิงฉิง ฉันจะพูดกับเธออีกครั้ง แค่เธอสัญญาว่าจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับคนแซ่โม่นั่น ฉันจะให้เย่เชินหลินปล่อยเขาออกมาทันที!”

“ทำไม่ได้ นายจะพูดกับฉันอีกกี่หมื่นครั้ง ฉันก็ยังจะคบกับเขา ถ้านายจะขังฉันก็ขังเลย พอดีเลยฉันจะได้รู้ว่าตอนนี้ผู้ชายที่ฉันชอบรู้สึกยังไงบ้าง!”

ประโยคที่บอกว่าผู้ชายของเธอทำเอาไห่ลี่หมินกับคุณไห่แทบจะโกรธตาย คุณไห่โกรธจัด สั่งให้ไห่ลี่หมินลากยัยตัวดีนี่ขึ้นข้างบนไป

แบบนี้ ไห่ฉิงฉิงจึงได้รับการปฏิบัติอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิตของเธอ เธอโดนโยนเข้าห้องแล้วขังไว้จริงๆ แถมยังยึดโทรศัพท์มือถือของเธอไปอีกด้วย

คุณไห่ให้เธอคิดทบทวน เมื่อไหร่คิดได้แล้ว จึงจะปล่อยเธอออกมา

“พี่ไห่ ใกล้จะถึงวันเกิดของคุณพ่อแล้ว พี่อย่าคิดมากเลยนะคะ ฉิงฉิงเป็นเด็กที่รู้งาน ตักเตือนเธอหน่อย เธอก็......” คุณนายไห่ยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนสามีพูดแทรกขึ้น: “เธอยังจะมาพูด ทั้งหมดก็เธอเป็นคนสอน! เธอดูลูก หน้าไม่อายจริงๆ เขาหลอกเธอ ยังจะมาบอกว่าเป็นผู้ชายของเธอ! เธอคิดว่าฉันตายไปแล้วหรือยังไง? อย่ามาอ้อนวอนฉัน ใครจะมาขอก็ไม่มีประโยชน์ ฉันไม่เชื่อแล้ว คนดื้อด้านขนาดไหนเจอฉันมันยังต้องเชื่อฟัง ยัยหัวเหลืองนี่ ฉันยังจัดการมันไม่ได้!”

“โถ่ พี่ไห่ พี่ไม่รู้อารมณ์ของฉิงฉิงเหรอคะ? เธอก็ดื้อด้านพอๆ กับพี่นั่นแหละ ถ้าหากขังเธอไว้ แล้วเธอไม่ยอมกินข้าวจะทำยังไง?”

“ไม่กินข้าว? เหอะ ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันจะรอดูว่าเธอจะแน่สักแค่ไหน!”