สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 450

ตอนที่450 สาวใช้ตัวแสบ354

พอได้ยินว่าผู้หญิงมารับความทรมานนี้เพื่อเขา เขาต้องปลื้มมากแน่ๆ และคงจะอยากตอบแทน

โม่เสี่ยวจุนไม่ได้พูดอะไรอีก แค่หันกลับไป แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างต่อ ก็แค่มีสายตาดูเปลี่ยนไป

พวกเขาตรงมาที่บ้านตระกูลไห่ พวกทหารที่ยืนอยู่รู้จักเย่เชินหลิน ตระกูลไห่ก็บอกไว้แล้ว เย่เชินหลินก็เข้าไปได้เลย ดังนั้นเย่เชินหลินจึงพาคนเข้าไปในบ้านตระกูลไห่

“มาแล้วเหรอ?” คุณไห่เปิดประตู แล้วพูดแค่สามคำ

แค่เวลาไม่กี่วัน เย่เชินหลินก็พบว่าผมของเขาเหมือนกันมีผมขาวเยอะขึ้นมาก ถ้ายังดึงดันต่อ กลัวว่าจะช้ำใจแทนลูกสินะ

“คุณลุงไห่ ผมมาแล้วครับ! ผมก็พาคนมาแล้วครับ” เย่เชินหลินพูดจบ ก็เข้าประตูก่อน เซี่ยชีหรั่นที่ตามหลังเขามาก็พูดตามเขา: “สวัสดีค่ะคุณลุงไห่!”

คุณไห่พยักหน้ารับ หลังจากพวกเขาเข้ามาแล้ว เขาจึงได้เห็นโม่เสี่ยวจุน

“นายก็คือโม่เสี่ยวจุน?” เขาถามขึ้นเสียงเข้ม

“สวัสดีครับคุณลุงไห่ ผมคือโม่เสี่ยวจุนครับ!” โม่เสี่ยวจุนมองไปที่คุณพ่อของไห่ฉิงฉิงอย่างใจเย็น

ถึงหน้าเขาจะดูใจเย็น แต่ใจเขาไม่ได้เย็นเลย เขาทำให้ลูกสาวบ้านเขาต้องอดอาหาร แน่นอนว่าต้องทำให้ทั้งบ้านไม่วางใจ เขารู้สึกผิดอย่างหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เขาแค่ไม่อยากแสดงออกถึงความรู้สึกผิดนี้ เพราะว่ามันไม่มีประโยชน์

เขาตัดสินใจแค่ว่าจะหวงแหนไห่ฉิงฉิงไปตลอดชีวิต ให้เธอไม่เสียใจกับสิ่งที่วันนี้เธอได้ทำลงไป

“ที่ตอนนี้ฉันเรียกนายมา เพราะฉันจนมุม นายอย่าคิดว่านายชนะแล้วนะ!” คุณไห่กระชากคอเสื้อของโม่เสี่ยวจุน แล้วพูดกับเขาเสียงต่ำ

แน่นอนว่าโม่เสี่ยวจุนเข้าใจว่าคนเป็นพ่อไม่มีทางเลือก ในสายตาของพวกเขา เขาก็เป็นแค่คนที่จะมาหลอกให้ไห่ฉิงฉิงที่ใสซื่อแน่ๆ ความจริงแล้ว ตัวเขาก็ไม่ได้เถรตรง ดังนั้นไม่ว่าพ่อแม่ของเธอจะปฏิบัติต่อเขายังไง ทั้งหมดเขาก็สมควรได้รับ

แถมตอนนี้เขาอยากจะให้พวกเขาชกตนแรงๆ จริงๆ แบบนี้อาจจะทำให้เขารู้สึกผิดต่อไห่ฉิงฉิงน้อยลง อาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

” ฉิงฉิงรอนายอยู่ เธอไม่ได้กินข้าวมาอาทิตย์นึงแล้ว นายไปดูเธอหน่อย” คุณไห่พูดเสียงสูง เพราะจะให้คุณนายไห่กับไห่ฉิงฉิงที่อยู่ข้างบนได้ยิน

กลัวว่าคุณท่านจะไม่สบายใจ เช้าวันที่สองที่ฉิงฉิงโดนขัง คุณไห่ก็หาเหตุผลส่งพวกเขาทั้งสองท่านไปที่สถาบันดูแลสุขภาพ

ไห่ฉิงฉิงอยู่ที่โรงพยาบาลได้รับการฉีดสารอาหาร มีครั้งนึงที่ฉวยโอกาสที่คนไม่ทันได้สังเกตวิ่งออกมา จากนั้นไห่ลี่หมินจึงจัดคนมา เพื่อฉีดยาให้เธอที่บ้านโดยเฉพาะ

คุณไห่ไม่ได้ยอมเพราะเธออดอาหารต่อ เป็นคุณนายไห่ที่ช้ำใจแทนลูกสาว พอเห็นลูกสาวผอมสูบ เธอก็ทนต่อไปไม่ได้ จึงขู่คุณไห่: “ถ้าหากไม่ยอมรับคำขอของลูก ฉันก็จะอดอาหารด้วยเหมือนกัน!”

เธอก็พูดจริงทำจริง สองวันไม่ได้กินข้าว น้ำก็ไม่ดื่ม คุณไห่บอกเรื่องนี้กับไห่ลี่หมิน เขาจึงคิดทบทวนคำพูดของเย่เชินหลินอย่างจริงจังอีกครั้ง เลยตัดสินใจถอยให้ก้าวนึงก่อน

โม่เสี่ยวจุนถูกเย่เชินหลินเดินนำขึ้นไปข้างบนห้องของไห่ฉิงฉิง เซี่ยชีหรั่นก็ตามหลังมาด้วย

“เสี่ยวจุน!” ไห่ฉิงฉิงนอนอยู่บนเตียงสีหน้าซีดเซียวพอได้เห็นโม่เสี่ยวจุน ก็เรียกชื่อเขาเสียงอ่อย หลังจากนั้น บ่อน้ำตาก็แตก

สถานการณ์นี้ใครก็ห้ามไม่ได้ เซี่ยชีหรั่นก็น้ำตาซึม จมูกก็รู้สึกแสบๆ

โม่เสี่ยวจุนก้าวเท้าไปยังด้านหน้าเตียงของไห่ฉิงฉิง จับมือเธอขึ้นมา แล้วพูดอย่างช้ำใจ: “ทำไมถึงโง่อย่างนี้? จะช้าจะเร็วเขาก็ต้องปล่อยฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ? เธอรีบทำไม?”

“พี่ชายฉันทำร้ายนายใช่มั้ย? นายบาดเจ็บมากมั้ย?” ไห่ฉิงฉิงจ้องไปที่หน้าของโม่เสี่ยวจุน บนแก้มเขามีรอยแผล เธอเห็นก็เสียใจ

“ไม่เป็นไร เขาต่อยแค่ทีสองที ไม่ได้หนักหนาอะไร กินข้าวเถอะ ฉันมาแล้ว เธอควรจะกินข้าวได้แล้ว” โม่เสี่ยวจุนพูดเสียงเบา ไห่ฉิงฉิงพยักหน้าอย่างแรง พูดว่า: “ได้ ฉันฟังนาย”

“ไปเถอะ พวกเราลงไปบอกคุณลุงไห่ ให้เรียกพวกเขาเตรียมอาหารไว้ แล้วก็ไปดูคุณน้าหลี่” เย่เชินหลินพูดเสียงเข้ม คว้ามือเซี่ยชีหรั่น แล้วเดินลงมา

ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกได้ว่าปฏิกิริยาที่เขามีต่อโม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิงจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

คุณไห่อยู่ที่บันได แล้วมองขึ้นไปข้างบนไม่หยุด พอเห็นพวกเขาลงมา ก็เลยหันกลับไป

เย่เชินหลินเข้าใจความรู้สึกของเขา แค่กลัวว่าไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเขายอมถอยให้ เขาเคยเป็นวีรบุรุษที่ประสบความสำเร็จ เลยรู้สึกว่าโดนคนตัวเล็กๆ ทำให้ยอมจึงเป็นเรื่องที่น่าขายหน้า

“ฉิงฉิงอยากทานอาหารแล้ว คุณลุงไห่ ที่บ้านมีกับข้าวมั้ยครับ? ถ้าไม่มีผมจะออกไปซื้อ......”

“มี ที่บ้านมีอยู่ ตอนเช้าต้มโจ๊กเอาไว้แล้ว” คุณไห่รีบพูดขึ้น

เขารู้ว่าโม่เสี่ยวจุนมา ยัยลูกสาวบ้านี่จะต้องกินข้าว ภรรยาที่ดื้อด้านของเขาก็จะต้องกินข้าว เพราะงั้นเลยให้คนเตรียมข้าวต้มไว้ให้แล้ว