สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 451

ตอนที่ 451 สาวใช้ตัวแสบ355　　　　

เขาทนเห็นใบหน้าเธอที่ดูรักใคร่โม่เสี่ยวจุนไม่ได้ เห็นกี่หมื่นรอบก็ยังรับไม่ได้ ยังคงรู้สึกโกรธอยู่

โม่เสี่ยวจุนออกมาได้ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสบายใจขึ้น แต่คิดว่าเขากับไห่ฉิงฉิงต่อไปยังไม่รู้จะต้องเจออุปสรรคอะไรอีกมากมาย และพวกเขาจะสามารถรักกันได้จริงหรือไม่ ล้วนเป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่สามารถรู้ได้ แค่เธอคิดถึงเรื่องพวกนี้ ในใจก็จะรู้สึกไม่สงบเป็นกังวล

เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินเห็นเธอในอารมณ์นี้ เธออยากให้เย่เชินหลินมีความสุขทุกๆวัน

“ต้องดีแน่นอน อยู่กับประธานเย่ทุกวัน อารมณ์จะไม่ดีได้อย่างไร ไหนว่าจะพาฉันออกไปข้างนอกไง พวกเราไปช้อปปิ้งดีไหม” เซี่ยชีหรั่นจับแขนของเย่เชินหลิน เอาหัวพิงที่เขา พูดอย่างอ่อนโยน

เย่เชินหลินตอบด้วยเสียงเย็นชา ขึ้นรถแล้วสั่งให้คนขับรถไปที่จัตุรัสฉายฟู้

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยากซื้อของอะไร แค่ออกไปเดินเล่น แต่ทุกครั้งที่เข้าร้านขายเสื้อผ้าผู้หญิง เย่เชินหลินก็จะให้เซี่ยชีหรั่นลองเสื้อผ้า

เขารูดบัตรจำนวนมากให้เซี่ยชีหรั่นอีกแล้วโดยไม่รู้ตัว

“คุณอย่าทำแบบนี้ ทำไมต้องซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตั้งมากมายขนาดนั้น ปกติไปทำงานฉันก็ต้องสวมใส่ชุดทำงานอยู่แล้ว เสื้อผ้าพวกนี้ก็จะไม่ได้ใช้เลย”

“ใครบอกไม่ได้ใช้ ต่อไปชีวิตของคุณคงไม่เพียงแค่ไปทำงานอย่างเดียว” เธอยังจะต้องไปร่วมงานอีกหลายๆงานในอนาคต

ตั้งแต่เขากับส้งหลิงหลิงยกเลิกงานแต่งงานแล้ว ก็มีผู้หญิงอีกหลายๆคนจะเข้ามา แต่ตอนนี้เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ก็ต้องพาออกงานเป็นเรื่องธรรมดา และให้ทุกคนรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงคนโปรดของเขา

เขาคิดว่า ถ้าเขาทำเช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้ก็จะเข้าใจในความตั้งใจของเขามากขึ้น

เขาอยากเหมือนไห่ลี่หมินกับโม่เสี่ยวจุนที่พูดจากับผู้หญิงแบบเยือกเย็นไร้ความรู้สึกเช่นนั้น เขาแค่ต้องการแสดงให้เธอเห็นถึงความรักและความจริงใจที่เขามีต่อเธอ

เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเสียดายกับเงินที่เขาจ่ายไปตั้งมากมาย ถึงแม้จะรู้ว่าเขามีเงินเยอะ แต่ก็ควรจะประหยัดไว้เพื่อไปทำสิ่งที่มีความหมายมากกว่านี้

“หลิน ฉันกระหายน้ำ เราไปหาอะไรดื่มกันดีไหม”

เย่เชินหลินมองออกว่าเธอกำลังคิดอะไร พูดเบาๆว่า “ฉันไปซื้อให้ คุณลองเสื้อผ้าต่อที่นี่ ลองเสื้อผ้าทั้งหมดในแถวนี้ ให้พนักงานช่วยถ่ายภาพให้คุณ”

เซี่ยชีหรั่นเกือบจะสำลักคำพูดของเขา แต่ก็เพื่อให้เขาสบายใจ เธอจึงไม่ได้พูดอะไร รอเขาออกไป ลองพวกมันทีละชิ้นตามที่เขาต้องการ

เมื่อเธอสวมชุดราตรีสีฟ้าทะเลสาบออกมา ในร้านมีคู่รักวัยกลางคนและผู้สูงอายุเข้ามาพอดี เพราะเป็นคู่รักวัยกลางคนและผู้สูงอายุ เป็นเพราะสามีของเธออายุประมาณหกสิบ แต่ภรรยาของเขาดูอายุสี่สิบต้นๆ ภรรยาพูดกับสามีว่า “เสื้อผ้าพวกนี้สำหรับหนุ่มสาว คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”

“บนนี้เขียนว่าสำหรับคนหนุ่มสาวสวมใส่เหรอ ฉันคิดว่าคุณเหมาะสมมาก ดูเสื้อคลุมตัวนั้น ไปลองดู คุณชอบเสื้อคลุมมากไม่ใช่หรือ”

เซี่ยชีหรั่นสวมใส่อย่างระวัง ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย

หญิงวัยกลางคนที่สวยงามดูเหมือนจะเชื่อฟังสามีของเธอมาก รับเสื้อคลุมจากพนักงาน แล้วลองคลุมบนตัวเธอ

“ส่องกระจกไปมา ฉันว่าสวยดีออก” สามีพูด ภรรยาพูดอย่างอ่อนโยน “คุณเห็นฉันสวมใส่อะไรก็ว่าดีหมด คุณนี่ ชั่งดีกับฉันจริงๆ”

เซี่ยชีหรั่นยืนอยู่หน้ากระจก กำลังมองเสื้อของตัวเอง คุณผู้หญิงท่านนั้นอาจคิดว่าสไตล์นั้นดูอ่อนกว่าวัย จึงรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย มองดูเด็กสาวข้างๆ เธออดไม่ได้ที่จะเหลียวมองไปทางเซี่ยชีหรั่น

ระยะห่างระหว่างพวกเขาคือสองถึงสามเมตร เมื่อสายตาของคุณผู้หญิงกวาดไปทั่วใบหน้าของเซี่ยชีหรั่น หัวใจของเธอเกือบจะหยุดเต้น

โอ้พระเจ้า เด็กสาวคนนี้ทำไมมีลักษณะเหมือนเธอมากขนาดนั้น ไม่ว่าประสาทสัมผัสทั้งห้านั้นคล้าย แต่ในความรู้สึกเหมือนเธอมาก เธอจ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ สายตานั้นจ้องมองอยู่นานมาก

เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องมองเธอ กำลังจะหันไปดู ก็ได้ยินเสียงพนักงานเรียกเธอ “ คนสวย มองทางนี้”

เซี่ยชีหรั่นหันกลับมา มองไปที่พนักงานที่ถือมือถือของเธอซึ่งกำลังจะถ่ายภาพให้เธอ

หลังจากที่เธอหันไป คุณผู้หญิงคนนั้นนิ่งเป็นเวลานาน จึงดึงสติกลับมาอย่างมึนงง พูดกับตัวเองในใจว่า เป็นไปไม่ได้ คุณต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ลูกสาวของคุณหลังคลอดออกมาก็เสียชีวิตแล้ว จะโตขนาดนี้ได้อย่างไร

คิดมากไปแล้ว คิดมากไปแล้ว

เธอหันหลังกลับ มอบเสื้อคลุมคืนให้พนักงาน พูดเบาๆว่า “ขอบคุณ ฉันไม่ค่อยชอบ”

ขณะนั้นสามีของเธอก็เดินเข้ามา ถามเธอว่า “ทำไมถึงไม่ชอบหล่ะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือ”

“รีบไปเถอะ ฉันไม่ค่อยสบาย ฉันรู้สึกอึดอัด” คุณผู้หญิงพูด จับแขนของสามี แล้วรีบเดินออกไป

หลังจากเซี่ยชีหรั่นถ่ายภาพเสร็จแล้ว ยังมีเสื้อผ้าอีกหลายตัวที่ต้องลอง บวกกับเสียงของคุณผู้หญิงก็เบามาก เธอจึงไม่ได้ใส่ใจ ชุดสีน้ำเงินของทะเลสาบถูกถ่ายเสร็จ เธอเปิดประตูทันทีแล้วเข้าไปในห้องลองเสื้อ