สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 457

ตอนที่ 457 สาวใช้ตัวแสบ361

ได้ยี้เฉียงอายุสี่สิบกว่าปี ก่อนเดินขึ้นบนเวที สีหน้าดูสุขุมและเข้มขรึม ความสนใจของพนักงานทุกคนมารวมอยู่บนเวทีทันที ไม่มีใครรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น สีหน้าเขาดูเข้มขรึมมาก

แต่เดิมเซี่ยชีหรั่นคิดว่ามันเป็นการประชุมระดมพลก่อนจัดกิจกรรม แต่เมื่อเห็นสีหน้าของผู้จัดการใหญ่ได้ เธอถึงเข้าใจว่าเรื่องมันไม่ใช่ในแบบที่เธอคิด

“กิจกรรมคริสต์มาสในครั้งนี้ แผนกการตลาดสาขาบริษัทเพชรพลอยของเราได้จัดการประชุมเพื่อแถลงการณ์วางแผนกิจกรรม”

เซี่ยชีหรั่นคิดไม่ถึงว่าจะจัดประชุมเพราะเรื่องนี้ เธอนั่งตัวตรง รวบรวมสมาธิตั้งใจฟังได้ยี้เฉียงต่อไปจะพูดอะไร

พนักงานคนอื่นๆก็เหมือนเซี่ยชีหรั่นรวมความสนไปบนเวที ใครๆก็รู้ว่าในบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปมักจะมีวิธีการแข่งขันเช่นนี้เป็นประจำ แค่กิจกรรมเล็กๆของแผนกการตลาดของสาขาบริษัทเพชรพลอย ตามหลักแล้วจะไม่นำมาเป็นประเด็นในที่ประชุมใหญ่ของกรุ๊ป ดังนั้นสิ่งต่อไปคงไม่ได้พูดถึงความสำเร็จของกิจกรรมว่าสำเร็จมากแค่ไหนแน่ ในนี้ต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน

“ที่มาของกิจกรรมในครั้งนี้ จากการตรวจสอบของผู้จัดการทั่วไปของกรุ๊ป ยืนยันว่าสาขาการตลาดของฉันผู้จัดการหวังชิ้งหลิงได้ตกลงการซื้อขายแบบส่วนตัวกับคนที่อยู่นอกกลุ่ม เขาได้นำโครงการของผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเองหวูเหม่ย ให้หวูเหม่ยได้รับชัยชนะในการแข่งขันครั้งนี้ นอกจากนี้ผู้จัดการหวังชิ้งหลิงยังใช้ตำแหน่งของตนเอง ลดตำแหน่งพนักงานเซี่ยชีหรั่น ซึ่งเป็นผู้ที่ควรจะได้รับชัยชนะในครั้งนี้

การกระทำเช่นนี้เป็นการละเมิดความถูกต้องของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ดังนั้นผู้จัดการทั่วไปจึงตัดสินใจแจ้งให้ทราบถึงคำวิจารณ์และลงโทษ ผลการตัดสินมีดังนี้ ผู้จัดการแผนกการตลาดหวังชิ้งหลิงถูกไล่ออก แต่เนื่องจากเขาเป็นพนักงานเก่าแก่ และเคยสร้างผลงานให้กับกรุ๊ปมากมาย ดังนั้นเมื่อเขาถูกไล่ออกเขาจะได้รับเงินก้อนครั้งเดียวเป็นเวลา 15 ปีจนกระทั่งเขาเกษียณ กลุ่มยังคงทำประกันทุกประเภทในขณะที่เขาทำงานอยู่ 　หวูเหม่ยผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาดสาขาบริษัทเพชรพลอย ถูกไล่ออก

ผู้จัดการทั่วไปได้ยี้เฉียงของสาขาบริษัทเพชรพลอย ก็คือฉันเอง เนื่องจากการจัดการที่ไม่เหมาะสม ลดตำแหน่ง เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด”

เซี่ยชีหรั่นจ้องมองได้ยี้เฉียงที่อยู่บนเวที ไม่อาจจะเชื่อหูของตัวเอง เรื่องที่เธอถูกลดตำแหน่ง เธอยังไม่ได้บอกเย่เชินหลินเลย เขาก็รู้แล้วเหรอ

หลิน เพราะฉันคุณถึงได้ตั้งใจทำให้คนในกลุ่มรับรู้เรื่องนี้เหรอ หรือว่า.....

วินาทีที่ได้ยินความจริง พูดได้ว่าในใจเธอรู้สึกโล่งใจในทันที ทันใดนั้นเธอตระหนักขึ้นได้ว่าไม่ใช่ทำเพื่อผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอนะ จนทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้

แค่กิจกรรมนี้ ต้องทำให้ผู้จัดการต้องโดนไล่ออก ผู้จัดการทั่วไปของสาขาบริษัทเพชรพลอยถูกลดตำแหน่ง ยังมีหวูเหม่ยก็ต้องถูกไล่ออก คิดยังไงก็รู้สึกว่ามันรุนแรงเกินไป

ในความเป็นจริงไม่ใช่เธอคนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ พนักงานอีกหลายก็รู้สึกเหมือนกัน คิดว่าอยากทำอะไรเล็กๆน้อยๆเพื่อบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป กลัวจะต้องเผชิญกับชะตากรรมของการถูกไล่ออก

แต่พวกเขาคิดอย่างรอบคอบ ก็รู้สึกว่าบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปก็ไม่ได้ใจจืดใจดำเกินไป ถึงแม้ผู้อำนวยการหวังจะถูกไล่ออก แต่ก็ไม่ได้ทอดทิ้งเขายังมีเบี้ยเลี้ยงดูอยู่ แค่ไม่ให้เขาดำรงตำแหน่ง

เมื่อวานก่อนประชุม เย่เชินหลินได้เตือนผู้อำนวยการหวังกับหวูเหม่ยควรจะแสดงท่าทีที่ควรจะทำ ดังนั้นหลังจากที่ได้ยี้เฉียงได้ตัดสินเรียบร้อยแล้ว ผู้อำนวยการหวังขึ้นกล่าวทบทวนตัวเอง

หลังจากคิดมาทั้งคืนหวังชิ้งหลิงก็คิดได้แล้ว

ตั้งแต่ถูกหวูเหม่ยขู่ เขาก็ค่อยๆสูญเสียศีลธรรมของตัวเองแล้ว ขณะเดียวกันก็กลัวว่าคนรักของเขาจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหวูเหม่ย

ตอนนี้ถูกเปิดเผยแล้ว เขารู้จักเย่เชินหลินเป็นคนยุติธรรมไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้น ถูกไล่ออกเป็นสิ่งที่สมควร แต่เขาไม่นึกเลยว่าคนทำผิดอย่างเขาจะได้รับค่าตอบแทนจากกลุ่มมากขนาดนี้ แล้วยังรับผิดชอบประกันทุกประเภทในขณะที่เขาทำงานอยู่

ตอนเขาขึ้นไปรายงานบนเวที ไม่ได้ปกปิดเรื่องราวที่เกิดขึ้น พูดในสิ่งที่ควรพูดจนหมด

“บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป เป็นองค์กรที่มีมโนธรรม ได้รับการตัดสินเช่นนี้ในวันนี้ ฉันก็พอใจมากแล้ว ในขณะเดียวกันฉันหวังว่าผู้บริหารทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่ ให้ฉันเป็นบทเรียนราคาแพง ก็ยังเป็นคำพูดดีๆประโยคนั้น คนเราควรเดินในทางที่ถูกต้อง”

เย่เชินหลินเป็นคนสรุปผลการประชุมในครั้งนี้ด้วยตัวเอง รูปลักษณ์ที่สูงสง่าของเขาปรากฏอยู่บนเวที พนักงานสาวๆอดไม่ได้ที่จะฉายแววตาชื่นชมเขาต่างจ้องมองที่ตัวเขา

เย่เชินหลินนั่งลงหน้าเวที สายตาเย็นชามองไปที่ผู้ชมทั้งหมด แม้ว่าดูเหมือนจะมีคนอยู่ตรงกลางเป็นหมื่นคน เซี่ยชีหรั่นก็ยังรู้สึกว่าสายตาของเขาหยุดอยู่บนใบหน้าของเธอ แล้วก็ผ่านไป

หน้าของเธอร้อนเล็กน้อย ตอนนี้ในใจไม่สามารถสงบลงได้ ยังคงคิดว่าการตัดสินเช่นนี้มันจะหนักเกินไปไหม

“สวัสดีทุกคน ฉันคือเย่เชินหลิน” เขาพูดไปไม่กี่คำ ก็มีเสียงปรบมือจากผู้ชมดังขึ้น เสียงดังขึ้นดังขึ้นไม่หยุด