สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 458

ตอนที่ 458 สาวใช้ตัวแสบ362

แม้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะประกาศเมื่อเช้านี้ จริง ๆ แล้วหลายฝ่ายรู้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ได้ยี้เฉียง ได้เคลียร์ห้องให้เรียบร้อยแล้ว

เซี่ยชีหรั่นหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า แม้ว่าจะมาอย่างกะทันหัน แต่คุณก็อย่าทำให้สับสน ต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเรียกคุณตอนนี้ ต้องเป็นเรื่องงานแน่นอน

เคาะประตูห้องทำงานเย่เชินหลิน หลังจากเข้าไป รีบปิดประตูทันที เพราะเกรงว่าเขาจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสมแล้วทำให้คนอื่นเห็น

เย่เชินหลินนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เอนกายบนที่นั่ง มองเธอด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก

เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าหาเขาด้วยอารมณ์แบบไหน เธอซาบซึ้งเขา ขอบคุณสำหรับความรักที่เขามีต่อเธอ ขอบคุณที่เขาทำเพื่อเธอมากมาย แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย บริษัทในเครือนี้ เธอคาดหวังว่าเขาจะแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว อย่าทำอะไรไปเรื่อยเพราะเธอ แต่เธอคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็รู้สึกว่าการตัดสินใจของเขาเหมาะสมที่สุดแล้ว การให้รางวัลและบทลงโทษต้องชัดเจนและยุติธรรมทุกคนถึงจะยอมรับ ถึงจะทำให้พนักงานดูมีคุณค่าขึ้น

เหล่านี้เธอก็เข้าใจ เรื่องเดียวที่เธอไม่เข้าใจคือ เขาทำไมถึงมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของสาขาที่เธออยู่ ถึงเขาไม่บอก ในความเป็นจริงเธอก็สามารถดูออก แค่ตำแหน่งประธานของกลุ่ม ก็ยุ่งพอแล้ว ตอนนี้ยังรับตำแหน่งนี้อีก เขาจะต้องเหนื่อยมากขนาดไหน

เมื่อวานเย่เชินหลินได้อ่านโครงการของเธอแล้ว เขาชอบโครงการกิจกรรมนั้นเป็นอย่างมาก คิดว่าผู้หญิงของเขาเป็นคนมีศักยภาพมาก

เขาเคยคิดว่าจะซ่อนเธอไว้ที่บ้าน ถึงแม้เธอจะออกมาทำงาน เขาก็อยากจะแกล้งเธอเล็กน้อย คิดว่าถ้าเธอทนไม่ได้ก็จะหนีกลับมา

ช่วงนี้เธอแสดงให้เขาเห็นว่าเธอให้ความสำคัญกับงานนี้มาก อารมณ์ของเธอผันผวนไปกับการทำงาน

ผู้หญิงบางคนถูกกำหนดให้เป็นคนทะเยอทะยาน เนื่องจากผู้หญิงของเขาก็เป็นคนทะเยอทะยาน ความสำเร็จของงานจะทำให้เธอมีความสุขและเติมเต็ม เขาจึงมาสอนเธอด้วยตัวเอง ดึงความสามารถเธอออกมา อาจจะมีสักวันหนึ่ง โลกของเธอยิ่งอยู่ยิ่งสูง

พวกเขาก็จะมีหัวข้อร่วมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

แน่นอนว่า ความเหนื่อยของเขา เขาจะไม่มีทางบอกเธอด้วยตัวเอง

“คุณเย่ คุณเรียกหาฉันมีธุระอะไรเหรอคะ” เซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปใกล้เขา ถามอย่างมีมารยาท

“โครงการของคุณ ผู้จัดการทั่วไปคิดว่ามันดีมาก กิจกรรมคริสต์มาสปีนี้ ก็ใช้โครงการของคุณละกัน ลงมือทำได้เลย” เย่เชินหลินหยิบโครงการของเซี่ยชีหรั่นออกมาจากลิ้นชัก แล้วยื่นให้เธอ

ทัศนคติในการทำงานของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสบายใจไม่น้อย แต่เธอก็ยังมีความคิดว่า แล้วพูดกับเย่เชินหลินเบาๆว่า “โครงการที่หวูเหม่ยรายงาน เห็นได้ชัดว่ามีความคิดสร้างสรรค์มากกว่าของฉัน ทำไมไม่ใช้หล่ะ ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องเพราะฉันเป็น.....” เธอพูดถึงตรงนี้แล้วหยุดไป หน้าแดงเล็กน้อย หายใจเข้าและพูดต่อ “อย่าทำเพราะเหตุผลส่วนตัว แล้วใช้โครงการของฉัน”

ถ้าเป็นเช่นนี้เธอจะไม่รู้สึกดีใจเลย เธอสู้คนอื่นไม่ได้ เธอยอมรับ เธอจะพยายามมากขึ้น ต่อไปถ้ามีคนไปซื้อของคนภายนอกมา ก็จะสู้ที่เธอออกแบบเองไม่ได้

เย่เชินหลินรู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่โลภต่อเรื่องไร้สาระ เขาซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและพูดเบา ๆ “ ฉันไม่ใช่คนสร้างบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป คุณปู่ของฉันเป็นคนส่งต่อให้แม่ของฉัน แม่ของฉันก็ให้ฉันมาดูแล ฉันต้องมีความรับผิดชอบต่อบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป และจะต้องทำให้ใหญ่กว่าและดีกว่าเดิม ดังนั้นคุณเป็นห่วงว่าฉันจะตัดสินใจด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่างซึ่งเป็นเหตุผลที่ไม่จำเป็น เหตุผลที่ไม่ใช้โครงการของหวูเหม่ย เพราะกลุ่มจะไม่โกงเพื่อผลประโยชน์ แต่โครงการของคุณเป็นโครงการที่ดีลองมาจากของหวูเหม่ยบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปสนับสนุนผู้มาใหม่เสมอ คุณเป็นผู้มาใหม่ที่มีศักยภาพ บริษัท ยินดีที่จะสนับสนุนคุณ นอกจากนี้ผู้จัดการลี่ที่มาในวันนี้ เธอเป็นคนที่มีศักยภาพในวงการการออกแบบคนหนึ่ง ต่อไปในอนาคตคุณควรตั้งใจเรียนรู้จากเธอให้มาก”

เซี่ยชีหรั่นเงียบฟัง เมื่อเขาพูดจบแล้ว เธอถึงเข้าใจเจตนาทั้งหมดของเขา แต่เดิมเธอยังกังวลว่าเซียวแย่ถูกย้ายเพราะเธอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับผู้อำนวยการหวังการดำเนินงานของกลุ่มก็จะมีปัญหา นึกไม่ถึงว่าเย่เชินหลินจะจัดการปัญหาทุกอย่างได้เร็วขนาดนี้ คนใหม่พร้อมใช้งานทันที ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนในกลุ่มจะยอมรับและเคารพเขา

เธอยังคงมีปัญหาเล็ก ๆ แค่ไม่อยากถามเขาในที่ทำงาน ดังนั้นจึงรับเอกสารจากเขามา พูดกับเขาว่าขอบคุณมาก แล้วก็ออกไปทำงาน

เธอวางแผนมาก่อน ถ้าโครงการของเธอถูกเลือก ขั้นตอนต่อไปเธอจะทำอะไรต่อ

เวลานี้ถูกเลือกจริงๆแล้ว เธอจึงหยิบเอาแผนงานที่วางไว้ออกมา วางแผนจะตั้งใจดำเนินการให้ดี

เมื่อเซี่ยชีหรั่นออกมาจากห้องทำงานของเย่เชินหลิน หลังจากที่เขาเงียบไปพักหนึ่ง หยิบโทรศัพท์โทรหาหยุนซาง “หยุนซางฉันจำได้ว่าคุณเคยพูดว่าอยากจะเชิญฉันไปทานข้าวที่บ้าน พอดีเย็นนี้ฉันว่าง ถ้าสะดวก ฉันจะพาชีหรั่นไปด้วย”

“จริงเหรอ” สามารถกล่าวได้ว่าจงหยุนซาง ยินดีมาก มีความสุขที่ไม่สามารถบรรยายได้ในแต่ละคำพูด

“ถ้าสะดวก”

“สะดวกสิ พอดีเลยเย็นนี้พ่อของฉันก็อยู่บ้าน หลังทานข้าวเย็นเราก็จิบน้ำชาด้วยกันนะ”

จงหยุนซางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอยากจะให้คุณพ่อกับประธานเย่ตกลงกันได้ นั่นเป็นความโชคดีของคนมณฑลตงเจียง และยังเป็นความโชคดีของชายชราทั้งสองคนด้วย

เธอไม่เคยบอกเย่เชินหลินว่าชอบเขา แต่เธอหวังว่าผู้ชายที่เธอชอบสามารถไปมาหาเธอได้บ่อยๆ

ได้ยินว่าเขาจะพาเซี่ยชีหรั่นมาด้วย ในใจของเธอก็ยังรู้สึกหึงหวงอยู่บ้าง แต่เธอก็สามารถห้ามตัวเองได้ เป็นคนอย่าใจแคบ เธอต้องคุ้นเคยกับการให้พรเขา

“ตกลง ฉันจะไปถึงประมาณหกโมง”