สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 461

ตอนที่ 461 สาวใช้ตัวแสบ365

ถ้าเธอไม่พูด อีกฝ่ายจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอมีเส้นผมของเธอได้อย่างไร

“ฉันไม่เคยย้อมผม” เซี่ยชีหรั่นตอบเบาๆ สิ่งที่ทำให้อี๋ปิงผิดหวังเล็กน้อยคือ ผมของเธอดีจริงๆ เธอดึงเบาๆหนึ่งที ผมของเธอไม่ล่วงแม้แต่เส้นเดียวเลย

“พระเจ้า ธรรมชาติให้มาจริงๆ” อี๋ปิงอุทาน กระซิบข้างหูเธอว่า “ให้เส้นผมฉันสักสองเส้นได้ไหม ครั้งต่อไปฉันจะให้ช่างทำผมของฉัน ย้อมผมสีนี้ให้ฉันบ้าง ฉันอยากได้ความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติเช่นนี้”

เซี่ยชีหรั่นเป็นคนมีเมตตา เธอกำลังจะพูดคำว่าตกลง แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้มีหลายสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเส้นผม ทันใดนั้นเธอก็รู้สึก กลัวว่าเธอจะมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับเส้นผม

“เกิดขึ้นโดยธรรมชาติจริงๆ ฉันเคยได้ยินมาก่อนว่าสีผมที่เป็นธรรมชาตินั้นไม่สามารถปรับแต่งได้” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา อยากหาโอกาสที่จะจะหลุดพ้นจากเธอ

ในเวลานี้ทั้งสองได้มาถึงประตูแล้ว อี๋ปิงเอื้อมมือไปจับเส้นผมของเซี่ยชีหรั่นไว้หนึ่งเส้น มีความกังวลมากขึ้น

“ไม่เป็นไร ชีหรั่น แม้ว่ามันจะไม่เหมือนมาก แต่ก็น่าจะมีความคล้ายๆใกล้เคียงบ้าง ให้ฉันสักสองเส้นนะ ฉันรับรองว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บ” ขณะที่อี๋ปิงกำลังพูด ก็ลงมืออย่างรวดเร็ว

“ว้าว ฉันได้แล้ว ชีหรั่น ขอบคุณนะ”

ก็แค่เส้นผมเส้นสองเส้น แต่เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่ามันแปลกๆ ว่าไปแล้วพวกเขาจะต้องทำงานร่วมกันในอนาคต เธอจึงไม่สามารถไปแย่งกลับมาได้

เธอคิดว่า เธออาจจะกังวลมากเกินไป เรื่องเส้นผมคงไม่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ชีวิตไปหมดมั่ง พวกดาราให้ความสำคัญกับรูปร่างหน้าตามากกว่าคนทั่วไป จะต้องหมกมุ่นกับการดูแลผิวการดูแลเส้นผมและสิ่งอื่น ๆ มากกว่าคนทั่วไป เธอพยายามเข้าใจ

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ เจอกันคราวหน้านะ ฉันไปก่อนละ” เซี่ยชีหรั่นยิ้ม เปิดประตูแล้วเดินออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าหัวจะกระแทกกำแพงเนื้อ

“อุ๊ย” เธอส่งเสียงเบาๆ คิดในใจว่าใครนะ ทำไมยืนขวางประตู คงจะไม่ใช่คนขับรถของเธอมั่ง โดยปกติเขาก็จะไม่มายืนใกล้ขนาดนี้ เธอเงยหน้าขึ้นมอง คนที่เธอชนไม่ใช่ใคร เป็นคนแซ่เย่ที่เธอรู้จักดีที่สุด

“ทำไม ทำไมอยู่ที่นี่” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจ เย่เชินหลินยิ้มเบาๆ “พอดีมาทำธุระแถวนี้ คำนวณเวลาแล้วเธอก็น่าจะกลับแล้ว ก็พอดีเลยไปทานอาหารกลางวันด้วยกันแถวนี้”

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เซี่ยชีหรั่นนึกถึงคำพูดของอี๋ปิง บอกว่าเย่เชินหลินเคยสั่งให้คนมาตักเตือนเธอ เธอคิดว่า แปดสิบเปอร์เซ็นต์ผู้ชายคนนี้กังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอ

คิดว่าเย่เชินหลินคงไม่เคยเป็นห่วงใครเท่าเธอมาก่อน ในใจเธอมีอีกอารมณ์หนึ่งที่เรียกว่าความสุข จับแขนของเธอ หัวพิงที่ไหล่ของเขา พูดเบาๆว่า “ผู้ชายคนนี้ ดีกับฉันจริงๆ”

เย่เชินหลินขยับคิ้วเล็กน้อย ตั้งใจทำเสียงดุว่า “ ผู้ชายคนนี้ กล้าหาญมากขึ้นนะ ไม่ยอมเรียกคุณเย่ ไม่ยอมเรียกประธานเย่แล้ว”

“ก็ไม่รู้ว่าใคร ที่เรียกเขาว่าคุณเย่ หน้าก็เลยดึงยาวเหมือนคนแก่ เหมือนว่าใครติดหนี้เขามากมายเลย” เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้นออกมาอย่างซุกซน คิดจะวิ่งไปข้างหน้า แต่ถูกคนแซ่เย่จับมือแล้วดึงตัวกลับมา

“การพูดคุยเป็นไปด้วยดีไหม” เย่เชินหลินถามอย่างจริงจัง

“ราบรื่นดี”

“ไปกันเถอะ พวกเราไปทานข้าวกัน”

……

อี๋ปิงหลบอยู่หลังประตู แอบดูทั้งสองจากไปอย่างเงียบๆ ถึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอกลัวมากจนเหงื่อไหลออกมา กลัวว่าเย่เชินหลินจะรู้เรื่อง เธอก็เลือกไม่ถูกเช่นกัน อีกฝ่ายเป็นใคร เธอก็ไม่รู้จัก แต่สามารถหาวิธีการเพื่อติดต่อและข่มขู่เธอได้ คิดว่าก็คงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่

พวกเขาออกไปไม่นาน โทรศัพท์ของอี๋ปิงก็ดังขึ้น

“ได้มาหรือยัง”

“ได้มาแล้ว

“เซี่ยชีหรั่นสงสัยอะไรไหม”

“น่าจะไม่มี”

“น่าจะ” น้ำเสียงอีกฝ่ายเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ

“ขอโทษ ฉัน ฉันไม่สามารถเอามาได้ ดังนั้นฉันก็เลยพูดคุยเรื่องย้อมสีผม ผมของเธอดีมาก ฉันก็เลยบอกว่าอยากจะย้อมสีผมเหมือนของเธอ ถือว่าเขามีน้ำใจ ก็เลยดึงผมให้ฉันหนึ่งเส้น เป็นผู้หญิงด้วยกัน เช่นนี้เขาจะสงสัยได้อย่างไร”

อีกฝ่ายดูเหมือนจะพอใจกับคำพูดของเธอ พูดว่า “รู้แล้ว คุณเก็บเส้นผมนั้นไว้ให้ดี ใส่เข้าไปในซองจดหมาย เดี๋ยวจะมีคนไปรับกับคุณ”

พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายไป

อี๋ปิงตกตะลึงมานาน ก็คิดไม่ออกว่า แค่เส้นผมหนึ่งเส้นจะมีความลับอะไรมากมาย

……

เซี่ยชีหรั่นขึ้นรถเย่เชินหลินก็ยังคิดถึงการเคลื่อนไหวของอี๋ปิง ก็ยังรู้สึกแปลกๆมีอะไร เธอไม่รู้ว่าที่ทำไปมันถูกหรือผิด ควรจะบอกเย่เชินหลินไหม

ก่อนที่เธอจะมาเย่เชินหลินก็มีการเตือนอี๋ปิงแล้ว ถ้าสิ่งที่เธอทำมันไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร แล้วเธอไปฟ้อง อี๋ปิงอาจจะมีปัญหาได้