สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 463

ตอนที่ 463 สาวใช้ตัวแสบ367　　

ฝู้เฟิ่งหยีตบมือคุณนายไห่เบาๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง

ความจริงเธอก็ดูออกว่าเหยนชิงเหยียนมีใจให้ไห่ฉิงฉิง แต่เรื่องแบบนี้มันไม่สามารถบังคับกันได้

เมื่อก่อนเธอก็คิดว่าเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงเป็นคู่ที่สวรรค์ประทานให้ ตอนนี้คนสองคนก็ต้องแยกจากกัน เธอต้องการจับคู่ให้ แต่มันไม่สำเร็จ เธอก็ต้องเปิดใจยอมรับ

“เสี่ยวห้าน คุณน้าต้องขอโทษด้วย เป็นเพราะคุณน้าเองที่ส่งเสริมให้คุณไปจีบฉิงฉิง คุณดูนี่......” คุณนายไห่มองเหยนชิงเหยียน อย่างละอายใจ

“คุณน้า ฉันชอบฉิงฉิง แต่ความชอบก็ไม่แน่นอนว่าจะขอแต่งงานเสมอไป เธอมีความสุขก็ดีแล้ว ฉันก็อวยพรเธอด้วย ถ้าวันไหนเธอไม่ชอบผู้ชายคนนั้นแล้ว เธอค่อยกลับมาหาฉัน ขอแค่ฉันยังไม่ได้มีคนรัก ไม่ได้แต่งงาน ฉันก็ยินดีจะอยู่กับเธอตลอดไป”

“หายากจริงๆ คุณน้าขอบใจคุณมาก” คุณนายไห่กล่าว ดวงตาค่อยๆเปียก

พวกเขาพูดถึงตรงนี้ ก็ได้ยินเสียงเท้า เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นไห่ฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุนจับมือ เดินจากชั้นสองลงมา

“คุณน้า ท่านมาแล้วเหรอ” ไห่ฉิงฉิงได้ยินเสียงมีแขกมาที่บ้าน แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นใคร ช่วงนี้เธอสุขภาพไม่ค่อยดี จึงนอนอยู่บนเตียงเป็นส่วนใหญ่

เพื่อออกมาต้อนรับแขก เธอจงใจให้โม่เสี่ยวจุนรอเธอที่หน้าประตู เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่บ้าน เปลี่ยนเป็นกระโปรงที่มีสีสดใส แล้วหวีผมให้เรียบร้อยก่อนออกมา

“ฉิงฉิง แม่หนูบอกว่าหนูไม่สบาย ดีขึ้นหรือยัง” ฝู้เฟิ่งหยียืนขึ้น เดินไปหาไห่ฉิงฉิง

เธอไม่อยากให้คุณนายไห่รู้สึกว่าการแต่งงานไม่ประสบความสำเร็จและจะมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง

อีกอย่าง เพราะเธอก็ชอบเด็กคนนี้อยู่แล้ว

“คุณน้าท่านนั่งก่อน ฉันไม่เป็นอะไรมาก” ถึงแม้ไห่ฉิงฉิงจะพูดเช่นนี้ แต่ฝู้เฟิ่งหยีก็ยังเดินเข้าไปหาเธอ พวกเขาเผชิญหน้ากันที่บันได

“เสี่ยวจุน นี่เป็นคุณแม่ของพี่เชินหลิน” ไห่ฉิงฉิงแนะนำโม่เสี่ยวจุนกับฝู้เฟิ่งหยี หลังพูดกับฝู้เฟิ่งหยีว่า “คุณน้าหนูขอโทษ หนูหาแฟนด้วยตัวเองแล้วค่ะ เขาคือโม่เสี่ยวจุน”

โม่เสี่ยวจุน ฝู้เฟิ่งหยีตะลึง เด็กคนนี้ ไม่ใช่คนรักเก่าของเซี่ยชีหรั่นเหรอ

ไม่ใช่เพราะเขาเสียชีวิต เซี่ยชีหรั่นจึงจะแก้แค้นให้เขา เธอถึงได้มาที่ตระกูลเย่

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ เขายังไม่ตาย

เธอเคยได้ยินเซี่ยชีหรั่นบอกว่าโม่เสี่ยวจุนคนนี้เป็นลูกชายของเธอ ตอนที่เธอเห็นรูปของโม่เสี่ยวจุน ก็มีความรู้สึกว่าเขาเป็นลูกชายของเธอเหมือนกัน

ตอนนี้เขายืนอยู่ต่อหน้าเธอ เธอก็มีความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ

“เด็กน้อย คุณ.....คุณยังมีชีวิตอยู่” ฝู้เฟิ่งหยีไม่รู้ว่าทำไมถึงถามไปเช่นนั้น และมีความรู้สึกอยากจะลูบหน้าโม่เสี่ยวจุน

เป็นเพราะเธอเคยคิดว่าเขาเป็นลูกชายของเธอ เธอถึงมีความคิดแปลกๆเช่นนี้อีกครั้ง

โม่เสี่ยวจุนก็จ้องมองฝู้เฟิ่งหยีเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เจอคนที่เซี่ยชีหรั่นบอกว่าเป็นแม่ของเขา เธอดูใจดีและเมตตา ดูอย่างไรก็ยังมีความรู้สึกว่าเธอเป็นแม่ที่แท้จริงของเขา

“แม่ครับ เขายังไม่ตาย เขาก็คือโม่เสี่ยวจุน ท่านก็เคยได้ยิน” เย่เชินหลินฟังออกว่าน้ำเสียงของแม่แปลกๆ รีบลุกขึ้นมาที่ข้างๆแม่ อธิบายกับแม่ด้วยเสียงเบาๆ

“สวัสดีคุณน้า” โม่เสี่ยวจุนเอื้อมมือที่สั่นไปหาฝู้เฟิ่งหยี เจอเธอ เขาหวังเป็นอย่างมากว่าคำพูดของเซี่ยชีหรั่นในเวลานั้นจะเป็นจริง

แต่หลังจากแวบหนึ่ง เขาก็ตื่นจากความรู้สึกของเขา เธอไม่ใช่แม่ของเขา ถึงแม้จะมีความคล้ายกัน แต่ก็ไม่ใช่

ผลการตรวจ DNA ก็วางอยู่ตรงนั้น และเขาก็ฟังไห่ฉิงฉิงพูดว่า ครอบครัวของเขาเจอลูกชายของพวกเขาแล้ว

“สวัสดี” ฝู้เฟิ่งหยีฟังที่เย่เชินหลินพูด แล้วก็มองเหยนชิงเหยียนที่นั่งอยู่บนโซฟา ลูกชายของคุณกลับมาแล้วนะ แต่ทำไมเมื่อเห็นโม่เสี่ยวจุนก็ยังมีความรู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ นี่เป็นสิ่งที่ไม่สมควร แล้วเสี่ยวห้านจะรู้สึกอย่างไร

ทั้งสองจับมือกัน ไห่ฉิงฉิงก็ประคองฝู้เฟิ่งหยี “คุณน้า ถ้าไม่ได้เจอเสี่ยวจุน ฉันคิดว่าฉันน่าจะอยู่กับเย่จื่อห้าน เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก ขอโทษคุณน้าด้วยนะคะ เรื่องนี้ทำให้ท่านต้องเสียใจ”

“เด็กโง่ เสียใจอะไรกัน คุณน้าเห็นหนูกับเสี่ยวโม่ก็เหมาะสมกันดี ตั้งแต่แรกเห็นก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นคนดี เรื่องพรหมลิขิตไม่สามารถฝืนได้ ไม่ว่าหนูจะตัดสินใจอย่างไร คุณน้าก็พร้อมสนับสนุนหนู อวยพรหนู” ฝู้เฟิ่งหยีตบมือไห่ฉิงฉิงเบาๆ ยิ้มอย่างรักและเมตตา

น้ำเสียงของเธอไพเราะมาก โม่เสี่ยวจุนรู้สึกแปลกๆหลังจากได้ฟัง ทำไมเสียงและรอยยิ้มนี้เหมือนแม่ในความฝันของเขา

โม่เสี่ยวจุน ฉันว่าคุณจะคิดถึงแม่นานเกินไป จนทำให้มีภาพลวงตา

เมื่อเขาหลงใหล ดวงตาเซี่ยชีหรั่นก็มองมา วินาทีที่ไม่มีสติ คงไม่มีใครเข้าใจเท่าเซี่ยชีหรั่นแล้ว

เธอรู้สึกผิด ถ้าในเวลานั้นเธอไม่นั่งยันยืนยันว่าเขาเป็นน้องชายของเย่เชินหลิน เขาคงจะไม่เศร้าเช่นนี้เมื่อมาเจอคุณแม่ของเย่เชินหลิน

ในขณะนี้สายตาของโม่เสี่ยวจุนก็มองไปที่ห้องรับแขก หลังจากสบตากับเซี่ยชีหรั่น หันไป เขาไม่ต้องการให้เย่เชินหลินเห็นพวกเขาส่งสายตาให้กัน เกรงว่าเมื่อเซี่ยชีหรั่นกลับไปแล้วรู้สึกลำบากใจ

“คุณน้า ท่านใจดีมาก ฉันพูดคุณแม่อยู่บ่อยๆว่า ท่านดีกับหนูมากกว่าคุณแม่เสียอีก” ไห่ฉิงฉิงเล่นหูเล่นตา แล้วพาฝู้เฟิ่งหยีกลับไปนั่งที่โซฟา

ขณะนี้ ไห่ฉิงฉิงก็ชงน้ำชาแล้วนำมาให้