สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 467

ตอนที่ 467 สาวใช้ตัวแสบ371

เห็นว่าเป็นเขา เธอก็หยุดกังวลว่าจะถูกละเมิด

ปวดหัวมาก เธอนวดที่ขมับด้วยแล้วพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง

“ประธานจง ทำไมเป็นท่าน”

เธอรู้ว่าสถานะของเขาไม่ธรรมดา หรือว่าเขาจะนับญาติก็ไม่สามารถทำเหมือนคนปกติทั่วไปได้ เขาคงไม่เชิญเธอไปที่บ้าน แล้วประกาศต่อหน้าคนรักของเขาและลูกสาวว่าเธอเป็นลูกสาวของเขามั่ง

ดังนั้น การพาตัวเธอมาครั้งนี้ เป็นเพียงว่าเขาต้องการรู้จักเธออย่างลับๆ ใช่ไหม

แม้ว่าวิธีนี้ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก แต่ขอให้พ่อยอมรับเธอ ไม่เกลียดเธอ เธอก็รู้สึกดีใจ และซาบซึ้งแล้ว

เพราะเธอไม่ได้คิดที่จะทำให้เขาลำบากใจอยู่แล้ว ไม่เคยคิดทำลายครอบครัวของเขา ถ้าเขาไม่ยอมรับ เธอก็จะยอมทำเป็นไม่รับรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นใคร

เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอ เซี่ยชีหรั่นมองประธานจงด้วยความตะลึง สีหน้าของเขาดูแย่มาก เธอไม่สังเกตเห็นส่วนนี้ตั้งแต่แรก

หรือว่าเขาไม่อยากยอมรับ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกไม่สบายใจ

ถ้าไม่อยากยอมรับ เขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องก็พอ ทำไมต้องจงใจสั่งให้คนไปจับเธอมาด้วย หรืออยากเตือนเธอว่า อย่าคิดปรารถนาที่จะตามหาบรรพบุรุษของเธอ

ไม่ใช่ ตอนนี้เธอไม่ควรคิดถึงสิ่งที่ประธานจงต้องการอะไร ไม่ว่าจะต้องการอะไร จับตัวเธอมาเช่นนี้ ไม่แน่ตอนนี้เย่เชินหลินอาจจะรู้แล้วก็ได้

เขาจะต้องร้อนใจมากแน่ๆ

เธอต้องรีบบอกเขาก่อนว่า เธอปลอดภัยดี แล้วค่อยมาคุยเรื่องอื่น

คิดถึงตรงนี้ เธอเอื้อมมือหาโทรศัพท์มือถือ เสื้อคลุมไม่อยู่ โทรศัพท์ก็ไม่อยู่ เธอเริ่มเป็นกังวลแล้ว

“ประธานจง ท่านมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันหรือเปล่า ให้ฉันโทรหาเย่เชินหลินก่อนได้ไหม ฉันเกรงว่าฉันหายไป เขาจะเป็นห่วงฉัน” เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร แต่ก็ยังไม่อยากคิดว่าเขาจะทำเรื่องไม่ดี ถึงแม้เธอจะร้อนใจมาก แต่ก็ยังมีสัมมาคารวะอยู่

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ พูดจบคุณก็จะได้กลับไปหาเขา” ประธานจงดับบุหรี่ที่เขี่ยบุหรี่ พูดเสียงต่ำ

“เชิญท่านพูดเลย” เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ ระงับความวิตกกังวลลง

สิ่งที่เธอควรคิดคือ อยู่ๆเขาก็ให้คนไปจับตัวเธอมา แล้วจะให้เธอคุยโทรศัพท์กับเย่เชินหลินได้อย่างไร

“คุณเริ่มต้นที่ประตูของหอการค้าจังหวัด ถือป้ายเพื่อให้แฟนของคุณยกเลิกการตัดสิน ฉันก็รู้ ไม่เพียงแต่ฉันรู้ เย่เฮ่าหรันก็รู้ ทำไมสุดท้ายเขาไม่ได้สนใจ ฉันให้ไห่ลี่หมินจัดการให้คุณเข้าไปอยู่ในบ้านเย่เชินหลิน คุณรู้ไหม”

เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้า เธอไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของเธออย่างรวดเร็ว เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่พูดถึงเรื่องชีวิตของเธอเลย แต่พูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง

“เรื่องบางเรื่องฉันก็ไม่สะดวกที่จะพูดหมด คุณกลับไปค่อยๆคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขา ในวิลล่าของเย่เชินหลินมีผู้หญิงทั้งหมดกี่คน คุณรู้ดี เขาจะจริงจังกับคุณจริงหรือ คุณควรรู้อยู่แก่ใจดี”

ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นค่อยๆเข้าใจบ้างแล้ว ที่แท้เขาไม่อยากให้เธออยู่กับเย่เชินหลิน เพราะกลัวว่าเธอจะถูกหลอก

เขาเป็นห่วงเธอ ใช่ไหม

“ท่านเป็นห่วงฉันหรือ ประธานจง เย่เชินหลินจริงใจต่อเธอจริงๆ ฉันสามารถสัมผัสได้ เมื่อก่อนในวิลล่ามีผู้หญิงมากมาย แต่นอกจากคุณส้งแล้ว เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับใครเลย ดังนั้น ท่านไม่ต้อง........”

“ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องเป็นห่วงคุณ คุณเซี่ย อย่าคิดว่าเย่เชินหลินบอกคุณว่า คุณอาจจะเป็นลูกสาวของฉัน คุณเป็นลูกสาวของฉันจริงๆ ฉันกับเย่เฮ่าหรันไม่ค่อยลงรอยกัน ฉันมักจะแสวงหาสวัสดิการที่ดีสำหรับประชาชน แต่เขามักจะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ตอนนี้เป็นเวลาที่เราจะแข่งกัน เธออย่าไร้เดียงสาเกินไป ถูกคนหลอกใช้เป็นหมากเพื่อจะโค่นล้มฉัน ยังคิดว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นความรัก”

คุณเซี่ย.......สองคำนี้ เรียกเซี่ยชีหรั่นทันใดนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงใจเยือกเย็น

เธอเคยคิดว่าเขายอมรับเธอ และเคยคิดว่าเขาไม่ยอมรับเธอ แต่ไม่เคยคิดว่าเขาอยากจะแยกความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เชินหลินออกจากกัน

ใช่ ในวิลล่าตระกูลเย่มีคนของเขาอยู่ ดังนั้นเย่เชินหลินกับเธอไม่เคยไว้ใจเลย เขาน่าจะรู้ ดังนั้นเขาเริ่มลงมือจากความเชื่อใจของทั้งสองคน พยายามทำให้เธอเกลียดเขาและทิ้งเขาไป