สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 468

ตอนที่ 468 สาวใช้ตัวแสบ372

เซี่ยชีหรั่นพูดไปด้วย มองพ่อที่นั่งอยู่หน้าเธอและจับมือเธออยู่ เขาดูผอมกว่าในทีวี ขอบตาก็เหมือนจะดำเล็กน้อย

เธอไม่ได้เป็นข้าราชการ บางทีอาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาที่จะต้องรักษาตำแหน่งไว้ก็ได้ แต่เธอเข้าใจ ในใจเขาจะต้องอึดอัดมาก มีใครบ้างที่ไม่อยากยอมรับญาติของตัวเอง เป็นคนก็มีความรู้สึกอยากมีพ่อแม่คอยปกป้อง

ในใจของเธอเจ็บแล้วเจ็บอีก ถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ในที่สุดก็เช็ดน้ำตาจากใบหน้าอีกครั้ง ดึงมือออกจากจงหวีฉวน พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็นที่สุด “ท่านวางใจได้ ฉันจะไม่ให้เย่เชินหลินรู้เรื่องที่พวกเรามาเจอกันในวันนี้ ต่อไปถึงเขาอยากจะอยากตามเรื่องของพวกเรา ฉันก็จะห้ามเขาเอง ถึงแม้เขาจะรู้ ฉันก็จะบอกว่าฉันไม่ต้องการที่จะนับญาติกับท่าน วันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราเจอกันเป็นการส่วนตัว วันหน้าถ้าเจอท่าน ฉันก็จะเคารพเรียกท่านว่าประธานจง จะไม่ให้ใครผิดสังเกตอะไร”

ไม่มีใครรู้ว่าขณะที่เธอพูดประโยคเหล่านี้ ความจริงในใจเจ็บปวดทรมานเหมือนจะหายใจไม่ออก

แต่เธอจำเป็นต้องพูดเช่นนี้ และทำเช่นนี้ ถึงจะทำให้พ่อของเธอสบายใจ

จงหวีฉวนไม่รู้สึกว่าการบังคับเธอเช่นนี้มันไม่เหมาะสม ในใจของเขาฝังแน่นด้วยความรู้สึกที่ว่า ลูกเป็นหนี้ของพ่อแม่

เขาให้ยีนที่ยอดเยี่ยมกับเธอ ก็ถือว่าไม่ติดอะไรเธอแล้ว

เขาบอกว่าจะจัดการชีวิตที่ดีให้กับเธอ จะไม่ให้เธอกังวลในอนาคต เธอไม่ต้องการ ก็แล้วไป เขาก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่ของพ่อ เขาแค่ไม่รู้การดำรงอยู่ของเธอ กว่าเขาจะรู้ เธอก็โตเป็นผู้ใหญ่ สามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวเองแล้ว

“คุณเป็นคนฉลาด และมีเหตุมีผล พ่อก็หวังว่าคุณจะเข้าใจ พวกเราไม่นับญาติกัน แต่ฉันก็สามารถดูแลคุณอย่างลับๆได้ ถ้านับญาติกันจริงๆ ฉันก็จะสูญเสียทุกอย่าง หวังอยากจะช่วยคุณตอนมีปัญหาก็คงจะทำไม่ได้”

“ฉันเข้าใจ ฉันขอตัวกลับก่อนแล้ว ขอบคุณที่ให้ชีวิตฉัน” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ โค้งคำนับหนึ่งที แล้วมองอย่างเสียดายก่อนที่เธอจะจากไปอย่างรวดเร็ว

“รอก่อน” เธอยังเดินไปไม่กี่ก้าว จงหวีฉวนก็เรียกเธอ

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคาดหวังอะไรอีก แต่เธอหันกลับด้วยความคาดหวัง เห็นพ่อของเธอแค่ยื่นโทรศัพท์มือถือของเธอให้เธอแค่นั้น

ความหวังที่เพิ่งเพิ่มขึ้น ก็กลายเป็นความผิดหวังในพริบตา เธอยิ้มเล็กน้อย หัวเราะเยาะตัวเอง

รับโทรศัพท์จากมือเขา เธอหันหลังกำลังจะไปอีกครั้ง ประธานจงเห็นดวงตาที่ผิดหวังของเธอ ถามเธอว่า “ไม่อยากเรียกพ่อสักครั้งหรือ”

ถ้าการเรียนพ่อสักครั้งแล้วทำให้ลูกสาวเขาคิดถึงเขา เขาก็อยากได้ยินเช่นกัน

เซี่ยชีหรั่นดูออก เขาไม่ต้องการได้ยินเสียงเรียกของเธอ เธอฝืนยิ้มออกมา

“ไม่ดีกว่า ฉันกลัวว่าถ้าเรียกชินปาก แล้วเรียกในสถานการณ์ที่ไม่ควรเรียก จะทำให้ท่านเดือดร้อน”

พูดจบ เธอก็ไม่อาลัยอาวรณ์อีก เดินออกไปอย่างรวดเร็วจากห้องที่ “นับญาติกับพ่อ”

เข้าไปในลิฟต์ เธอไม่สามารถระงับน้ำตาของเธอได้อีกต่อไป ไหลลงอย่างสายน้ำ เธอนั่งลงบนพื้นและร้องไห้เป็นเวลานาน ในลิฟต์มีแค่เธอคนเดียว เธอไม่ได้กดลง อยู่ที่เดิมแล้วร้องไห้

เขาเป็นพ่อของเธอนะ

สิ่งที่เขาย้ำกับเธอซ้ำ ๆ ไม่ใช่เพราะเขารักเธอมากแค่ไหน ถึงแม้เขาจะพูดแค่ไม่กี่ประโยค ตอนนี้เธอย้อนคิด ก็ฟังออกว่าสองประโยคนั้นก็แค่พูดไปตามสถานการณ์

เธอคิดว่าจะไม่สนใจ คิดว่าจะเข้าใจเขา คิดว่าจะขอบคุณเขา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเขา เขาคิดถึงเพียงอำนาจของเขา ไม่ได้สนใจเอเลย แล้วยังพยายามทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับเย่เชินหลินอีก เธอคิดถึงเหล่านี้แล้ว หัวใจของเธอก็จะแตกสลายแล้ว

ลิฟต์เคลื่อนตัวช้าๆ เซี่ยชีหรั่นเหลือบมองที่ไฟแสดงสถานะ กำลังเคลื่อนลง ถูกกดที่ชั้นหนึ่ง

เธอเช็ดน้ำตา เตรียมตัวเมื่อถึงชั้นหนึ่งหาห้องน้ำแล้วล้างหน้า ไม่อยากให้เย่เชินหลินเห็นเธอร้องไห้มา

ลิฟต์หยุดที่ชั้นหนึ่ง ประตูเปิดออก เย่เชินหลินเดินเข้ามา กอดเซี่ยชีหรั่นไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่น

“ไม่เป็นไรใช่ไหม กลัวไหม เป็นประธานจงใช่ไหม” เสียงของเขาดังขึ้นบนหัวเธอ ด้วยความวิตกกังวลด้วยความเป็นห่วง

มือใหญ่ของเขาลูบผมของเธออย่างใจเย็น เหมือนบอกกับเธอว่า ไม่เป็นไร เขาอยู่ข้างตัวเธอแล้ว

ในเวลานั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอเซี่ยชีหรั่นหน้าห้องน้ำ คนทำความสะอาดเข็นรถเดินผ่านหน้าเขาเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานคนทำความสะอาดก็เข็นรถออกมาอีกครั้ง ดูหนักมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตื่นตัวมาก กลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะมีอันตราย โดยเฉพาะเห็นรถเข็นคันนั้นดูหนักๆ ขณะนั้นมีคนเข้าห้องน้ำ เขารีบขอให้คนนั้นเข้าไปถามให้หน่อยว่าในนั้นมีคนชื่อเซี่ยชีหรั่นหรือไหม คนนั้นตอบว่าไม่มี เขาจึงรีบตามคนทำความสะอาดคนนั้นไป เห็นข้างใต้รถเข็นมีผ้าเสื้อคลุมทำงานของเซี่ยชีหรั่นโผล่ออกมานิดหน่อย

ตามคนทำความสะอาดทันแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรที่ผิดสังเกต ในรถเข็นมีเสื้อคลุมของเซี่ยชีหรั่นอยู่จริง เขารีบกลับไปหาเซี่ยชีหรั่น แต่ก็ไม่พบร่องรอยแล้ว

เขารีบรายงานเย่เชินหลิน เพราะในห้างสรรพสินค้าเขาได้ซื้อไว้แล้ว ไม่นานหลินหลิงก็นำคลิปออกมา ในคลิปแสดงให้เห็นว่า ตอนที่

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งตามคนทำความสะอาด มีคนพาตัวเซี่ยชีหรั่นที่สลบอยู่ออกจากประตูอีกข้างของห้างสรรพสินค้าอย่างรวดเร็ว

เย่เชินหลินส่งคลิปนั้นให้หลินต้าฮุย หลินต้าฮุยจำคนที่พาตัวเซี่ยชีหรั่นไปหนึ่งในนั้นเป็นคนของประธานจง

ขอแค่ไม่ใช่คนของส้งหลิงหลิง เขาจึงไม่ได้กังวลมาก

ประธานจงลงมือ คงเป็นเพราะรู้สถานะของเธอแล้ว เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า เขาจะใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้ลักพาตัวลูกสาวของเขา