สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 527

ตอนที่527 สาวใช้ตัวแสบ431

เย่เชินหลินตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ :“ เรารีบคุยกันเถอะ เดี๋ยวคุณจะเสียเวลาเอา”

เซี่ยชีหรั่นเดินออกมาจากห้องรับแขก ยังคิดอยู่ว่า ทำไมประธานจงพูดถึงส้งหลิงหลิงตั้งสองครั้ง

หรือว่าส้งหลิงหลิงกับเย่เชินหลินยังติดต่อกันอยู่ เขาเลยใช้เรื่องนี้มาขู่เย่เชินหลิน ให้เขาทำตาม ไม่ เธอส่ายหัวเบาๆ พูดกับตัวเอง ห้ามคิดไปเอง พ่อเธอไม่รู้สึกอะไรกับเธอ แค่อยากหลอกเธอ แต่เย่เชินหลินไม่มีวันทำแบบนั้น

ความจริงใจของเขา เธอสัมผัสได้ตลอดเวลา ไม่น่าจะปลอมได้

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ จิ่วจิ่วเดินเข้ามาแล้วเรียกน้ำเสียงหวานๆ :“ คุณนางเย่”

“ไม่โกรธแล้วเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นถามเธอแบบยิ้มๆ

ตั้งแต่ครั้งนั้นเรื่องของโม่งเสี่ยวหนง ทุกครั้งที่จิ่วจิ่วพูดกับเธอ ก็จะพูดเหมือนเจ้านายกับลูกน้อง

เซี่ยชีหรั่นง้อเธอสองรอบแล้ว เธอก็ยังงอนอยู่

“ใครโกรธคุณกัน ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ คุณเป็นถึงคุณนางเย่ เผื่อคุณไม่พอใจขึ้นมา ฉันคงต้องตกงานแน่เลย” จิ่วจิ่วพูดจบก็ทำปาก อม ลม เซี่ยชีหรั่นเลยแกล้งไปบีบแก้มเธอ พูดเสียงต่ำ :“ ทำไมฉันดูไม่ออกเลยว่าฉันคือคุณนางเย่อะไรนั้น แต่เป็นมากกว่าเวลาชักสีหน้าให้ฉันนี่เหมือนเธอเป็นคุณนาง ฉันเป็นบ่าวเลยนะ”

จิ่วจิ่วหัวเราะคึกคัก

"ฉันเป็นคุณนาง ถ้าฉันเป็นคุณนางจริงๆ คุณคงได้แทงฉันให้ตายแน่ มองดูอ่อนโยน แต่ถ้าใครกล้าที่จะแย่งผู้ชายกับคุณ ฉันคิดว่าคุณคงกลายเป็นเสือตัวเมียแน่ๆ "

"ไปไกลๆ เลย เธอสิเสือตัวเมีย" เซี่ยชีหรั่นดึงจิ่วจิ่วแล้วพูดไปด้วย ขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องโถง

หลังจากที่คืนดีกับจิ่วจิ่วแล้ว ทำให้อารมณ์กดดันในใจของเธอดูเหมือนจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย ยังไงจิ่วจิ่วเข้ามาดีด้วยก่อน เธอก็ต้องแสดงความโปรดปรานของเธอ เธอมักจะแกล้งมีความสุข แต่พอนานเข้าเธอก็มีความสุขจริงๆ

หลังจากเซี่ยชีหรั่นเดินออกไป เย่เชินหลินก็หยิบบุหรี่ออกมาวางมันไว้บนโต๊ะกาแฟในห้องรับรองเล็ก แต่ไม่ได้ส่งมอบให้กับประธานจง

เหลือแค่เขาสองคนนั้น เย่เชินหลินไม่จำเป็นที่จะทำหน้าที่ดีให้เขาดูเลย

ประธานจงเป็นคนที่งอได้ยื่นได้ เวลาที่ไม่มีบุคคลที่สามอยู่ เขาจะไม่สนใจเรื่องหน้า เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟเองแล้วมองไปที่เย่เชินหลิน เพื่อรอให้เขาพูด

“คุณนี่เลวจริงๆ เธอให้ความสำคัญกับพ่ออย่างคุณมากขนาดไหน แต่คุณกลับใช้สิ่งนี้เพื่อหลอกใช้เธอ คุณต้องได้รับกรรมที่คุณทำไว้” เย่เชินหลินจุดบุหรี่แล้วสูดเข้าปอดแล้วพ่นออกมาแล้วพูด

“แกสิที่ต้องได้รับกรรม พูดกับพ่อตาอย่างนี้” ใบหน้าของจงหวีฉวนได้เปลี่ยนไปในทันที และพูดอย่างไม่เกรงใจอีกต่อไป

เวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น พวกเขาทั้งคู่ยิ้มเพื่อต่อต้านซึ่งกันและกัน ในเวลานี้พวกเขาทั้งสองดูเหมือนจะเป็นสิงโตสองตัว พร้อมที่จะฆ่าซึ่งกันและกัน

"พ่อตาของผมคือเสนาธิการหลี่ และต้องเป็นคนที่เห็นผู้หญิงของผมเป็นลูกสาวจริงๆ ถึงจะคู่ควรเป็นพ่อตาผม" คำพูดของเย่เชินหลินทำให้จงหวีฉวนขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดอย่างไม่พอใจ:“ ไอ้เด็ก เธอไม่กลัวฉันพาส้งหลิงหลิงมาด้วยหรือไง ถึงเวลานั้นฉันคิดว่าแกคงจะร้องไห้ด้วยซ้ำ"

เย่เชินหลินยิ้มให้เขาอย่างสง่างามด้วยใบหน้าที่เป็นธรรมชาติ

“คุณไม่พามาหรอก ถ้าคุณคิดจะพามา ในเวลานี้ชีหรั่นคงรู้แล้วล่ะ คุณแค่อยากทำผมตกใจและทำให้เรื่องที่จะตรวจสอบคุณจบลง คุณขู่ผมไม่ได้หรอก เพราะผมไม่กลัว อย่างมากก็แค่ชีหรั่นรู้ แต่ด้วยความรักของเธอที่มีต่อผมรวมถึงการที่ผมปกป้องหัวใจของเธอ คุณก็น่าจะคาดเดาได้ว่ามันมีผลกระทบต่อความรู้สึกของเราเพียงเล็กน้อย ผมไม่ใช่ไม่กล้าบอกให้เธอรู้ แค่ไม่อยากให้เธอมีเรื่องให้มา รกสมองอีก ยังไงคุณก็คือพ่อเธอ ถ้าคุณต้องการให้ลูกสาวของคุณมีชีวิตที่ไม่มีความสุข ... " เย่เชินหลินพูดมาถึงตรงนี้ หยุดสักครู่ หรี่ตามองจงหวีฉวนแล้วพูดอย่างเย็นชา :“ สักวันหนึ่งจะเป็นคุณเองที่ได้ใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข”

"จะทำให้ฉันกลัวเหรอ แกอ่อนเกินไป" จงหวีฉวนหรี่ตาลงแล้วจ้องไปที่เย่เชินหลิน

เขาเป็นใคร เขาคิดว่าเขานี่แหละคือกษัตริย์ ที่ตงเจียงไม่มีใครกล้ามาพูดคำว่าไม่กับเขา แต่ตอนนี้เขากลับโดนไอ้เด็กนี่คุมเกม เขาทนไม่ได้อีกแล้ว

"คุณกล้าทำอะไรพ่อของผม ผมสู้กับคุณจนสุดชีวิตแน่! ผมไม่กลัวความตาย คุณก็ไม่กลัวงั้นเหรอ? " เย่เชินหลินมองจงหวีฉวนด้วยการกดขี่แบบหนึ่ง จงหวีฉวนเองก็ยอมรับว่าตอนที่เขายังเป็นหนุ่มๆ เหมือนเย่เชินหลิน คงไม่ใช่ศัตรูเขาแน่นอน

ไอ้สุนัขจิ้งจอกแก่ยิ้มอย่างเจ้าเลห์ "ฉันแก่แล้ว ฉันจะกลัวทำไม ถึงตายไปก็ถือว่าคุ้มแล้ว เป็นแกเถอะ ถ้าแกตายไปเซี่ยชีหรั่นก็ต้องตกอยู่ในมือของส้งซูหาว แกคงทนไม่ได้จนต้องกระโดดออกจากพื้นดิน! "

"แก! " เย่เชินหลินกำหมัดแน่น โกรธจนตาเริ่มแดง

เขาไม่คิดเลยว่าจงหวีฉวนจะเลวได้ขนาดนี้ ขนาดเอาลูกสาวตัวเองมาขู่เขา มือของเย่เชินหลินสั่นจนอยากจะซัดหน้าผีของจงหวีฉวนแรงๆ

"เอาหน่าไอ้เด็กหนุ่ม ยังไงฉันเป็นก็พ่อตาของแกอยู่แล้ว ทำไมฉันถึงต้องการทำให้แกอึดอัดใจล่ะ แกรู้ดีว่าฉันอยากจะทำอะไร แม้ว่ามันจะทำลายคู่ชีวิตของแกกับชีหรั่น ฉันก็ทำเพื่อหยุนซางลูกสาวฉัน สุดท้ายก็ต้องเป็นพ่อตาของแกอยู่ดี จงเย่สองตระกูลยังก็ต้องเป็นญาติทางการแต่งงาน แล้วฉันก็จะไม่จัดการพ่อแกง่ายๆ หรอกนอกเสียจากว่าแกจะทำอะไรที่มันเกินเลย"