สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 549

ตอนที่ 549 สาวใช้ตัวแสบ 453　　

“ฉันขอร้องคุณ เย่เชินหลิน ปล่อยฉันไป ปล่อยฉันไปเถอะ” เซี่ยชีหรั่นร้องไห้ และพูดประโยคนั้นซ้ำๆ

เสียงของเธอค่อยๆดังขึ้น เขาได้ยินคำพูดของเธอ ขนคิ้วของเขาแน่นขึ้นในทันใด กอดเธอไว้อย่างแน่น

“ปล่อยฉันไป ปล่อยฉันไป” เธอร้องไห้และพยายามแกะมือของเขาออกในความฝัน

“อย่าร้องเลย ที่รัก คุณกำลังอยู่ในความฝัน” เย่เชินหลินอาศัยแสงสว่างจากโคมไฟบนหัวเตียงมองดูเธอ เห็นเธอหลับตาอยู่ แสดงว่าเธอไม่ได้พูดกับเขา แต่กำลังฝันอยู่จริงๆ

ความไม่สบายใจของเธอ ทำร้ายหัวใจของเขาอย่างสุดซึ้ง

เขากอดเธออย่างแน่น จูบผมของเธออย่างต่อเนื่อง รักเธอมาก แต่ก็ไม่สามารถให้ความสุขกับเธอได้ อย่าพูดถึงว่าเขาจะทรมานแค่ไหน

“ปล่อยฉันไป ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไป” เซี่ยชีหรั่นพูดอีกครั้ง

“ตื่นๆ คุณกำลังฝันอยู่” เย่เชินหลินออกแรงเล็กน้อยเขย่าเธอ

ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็ตื่นมา ตื่นมาก็ยังไม่มีสติดี ในปากยังพึมพำอยู่ “ปล่อยฉันไป ปล่อยฉันไป”

เย่เชินหลินขยับตัวเธอออกเล็กน้อยเอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้เธอ เซี่ยชีหรั่นลืมตาโตขึ้น จ้องมองที่เขา แยกไม่ออกว่านนี่คือฝันหรือเป็นเรื่องจริง

เมื่อมือของเขาสัมผัสใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ มือที่อ่อนโยนทำให้เธอตื่นและมีสติ เธอหลับหน้าทันที ท่าทีเย็นชามาก

ฉากในฝันคอยย้ำเตือนเธอตลอดเวลา ในอนาคตเธอจะต้องเจออะไรบ้าง

เขาจะรักเด็กคนนั้น แล้วก็จะรักแม่ของเด็กด้วย ถ้าเธอใจอ่อนไม่ออกไปจากชีวิตเขา ต่อไปเธอก็จะได้เห็นภาพสามพ่อแม่ลูกที่มีความสุขอยู่ห่างๆ เธอมีสิทธิ์แค่ร้องไห้ และความเจ็บปวด

“ฝันเห็นอะไร บอกฉันได้ไหม” เย่เชินหลินพูดเสียงเบาลง เขารู้หลายครั้งความฝัน ก็เกิดจากอาการของจิตใต้สำนึก

เขาก็พอจะเดาออกว่าเธอคงจะฝันว่าเขาไม่ยอมปล่อยเธอไป แต่เขาอยากได้ยินจากปากเธอ มีเพียงเธอยอมพูดความในใจออกมา เขาถึงจะช่วยเธอคลายปมในใจให้เธอได้

“คุณอยากได้ยินจริงๆเหรอว่าฉันฝันเห็นอะไร” เซี่ยชีหรั่นถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“อยาก คุณพูดสิ”

เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นนั่ง เธออยากจะสนทนากับเขาอย่างจริงจัง บอกเขาอีกครั้ง ความรู้สึกของเธอ

เย่เชินหลินก็ลุงขึ้นนั่ง เอื้อมมือหยิบหมอนหนึ่งใบให้เธอพิงไว้ เกรงว่าหลังเธอจะกระแทก

ที่ผ่านมาเขาก็เป็นห่วงเรื่องนี้เสมอ ทุกครั้งเซี่ยชีหรั่นก็จะซาบซึ้งมาก แต่ครั้งนี้ เธอตั้งใจเพิกเฉยต่อความรู้สึกที่อบอุ่นนี้

“ฉันฝันเห็นภาพที่คุณ ลูกของคุณ ส้งหลิงหลิง พวกคุณอยู่ด้วยกัน มีความสุขกันมาก ก็เหมือนที่ฉันเคยเห็นที่โรงพยาบาลเช่นนั้น” ขณะที่เซี่ยชีหรั่นพูดถึงเรื่องพวกนี้ อยู่ๆก็คิดถึงภาพที่อยู่โรงพยาบาลขึ้นมา

มันอาจจะเป็นความฝัน แต่มันเป็นภาพที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในความเป็นจริง

หลายวันที่ผ่านมา ภาพนั้นจะวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา ทุกครั้งที่คิดถึง เธอก็จะรู้สึกเจ็บปวดในใจมาก รู้สึกหดหู่อย่างมาก

“ฉันอยากจะไป แต่คุณไม่ยอมให้ไป เย่เชินหลิน นี่คือสิ่งที่ฉันฝัน แม้แต่ในความฝันฉันยังฝันถึงสิ่งนี้ แสดงให้เห็นว่าฉันไม่มีทางยอมรับเรื่องของเด็กคนนั้นได้เลย ฉันเชื่อว่า ขอแค่เด็กเกิดมา เขาก็จะต้องอยู่กับแม่ของเขา แม้ว่าฉันจะเป็นคู่หมั้นของคุณในนาม เป็นภรรยาที่ถูกต้อง ในความเป็นจริงฉันก็เป็นแค่บุคคลที่สาม”

สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นค่อยๆสงบลง เธอมองเขาอย่างใจเย็น พูดอย่างจริงจังว่า “เย่เชินหลิน ปล่อยฉันไปเถอะ ให้ฉันไป พวกเราอย่างอยู่แบบนี้อีกต่อไปเลย ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกของฉันได้ คนอย่างส้งหลิงหลิง เธอยอมอุ้มท้องลูกของคุณ เธอสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ ตอนนี้พวกเราไม่มีลูกด้วยกัน เธอจะจัดการฉันก็ไม่มีอะไร คุณคิดดู ถ้าวันข้างหน้าฉันมีลูก เป้าหมายของเธอก็คงไม่ใช่แค่ฉันกับเธอแล้ว คงจะรวมไปถึงลูกของเราด้วย ฉันไม่อยากเป็นกังวลเรื่องลูกตลอดเวลา ถ้าเวลานั้นลูกเกิดเป็นอะไรขึ้นมา พวกเราก็จะเสียใจมาก แทนที่จะรอจนถึงวันนั้น ทำให้ลูกไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ สู้แยกกันตอนนี้จะดีกว่า ฉันยังรักคุณเสมอ และฉันก็ยอมรับสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ”

เซี่ยชีหรั่นพูดมากขนาดนี้ในครั้งเดียว ความคิดของเธอชัดเจนมากขึ้น

ฉันเคยได้ยินมาว่า การจะรักนั้นง่าย แต่จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่นั้นไม่ง่ายเลย บางทีพวกเขาอาจจะตกอยู่ในสถานการณ์นี้ เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อคนอื่นที่มองพวกเขาได้

“พูดจบ” เซี่ยชีหรั่นเงียบสนิท เย่เชินหลินถึงถามเธอ

“พูดจบแล้ว แล้วก็ยังพูดได้ชัดเจนแล้ว คุณอยากพูดอะไรไหม ฉันก็จะฟังคุณพูดด้วย” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา เธอควรจะให้โอกาสเขาด้วย ให้เขาพูดสิ่งที่เขาอยากจะบอกเธอ ไม่เช่นนั้นเธอจะเป็นคนไม่มีน้ำใจมาก

“เรื่องลูกฉันตัดสินใจแล้วจะเก็บเขาไว้ เพราะมันเป็นเรื่องทั้งชีวิต ฉันมีหน้าที่ต้องดูแลเขา แต่เรื่องที่คุณกังวลมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นแน่นอน ส้งหลิงหลิงเป็นคนอย่างไร คุณกับฉันก็รู้ดี ฉันจะไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ใกล้ชิดกับลูกของฉันแน่นอน คุณอาจพูดว่านี่เป็นอุดมคติ เธอจะไม่ยอม จะต้องมาสร้างปัญหา ฉันสัญญากับคุณ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอมาวุ่นวายกับเราแน่นอน พ่อของเธอก็จะไม่ยอมปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น ฉันจะทำลายตระกูลส้งอย่างสมบูรณ์ เธอจะไม่มีปัญญามายุ่งกับพวกเรา คนที่ฉันรักมากที่สุดคือคุณ ฉันจะรักลูกของเราย่างสุดหัวใจ ถ้าคุณให้ให้โอกาสฉัน”

“ถ้าคุณรักฉัน คุณก็ต้องเชื่อใจฉัน ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย เซี่ยชีหรั่น ฉันอยากดูแลคุณตลอดชีวิต ถึงแม้ฉันจะมีลูกอีกคนก็ตาม ก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อการดูแลคุณ เด็กจะไม่ใช้ชีวิตอยู่กับพวกเรา ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อคุณ คุณเชื่อใจฉันไหม”

ดวงตาของเย่เชินหลินจริงใจมาก เซี่ยชีหรั่นเห็นเขามองเธอด้วยความรัก เธออยากจะพยักหน้ามาก มอบตัวเองให้กับเขา

เธอหลับตา ในหัวมีฉากที่โรงพยาบาลกับในความฝันปรากฏขึ้นสลับกัน

เธอลืมตาขึ้น ในตาเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เธอก็ยืนยันที่จะส่ายหัว พูดด้วยเสียงเบาๆ “ขอโทษ ฉันไม่สามารถเชื่อใจคุณได้อีกแล้ว ถ้าคุณรักฉันจริง ก็ขอให้คุณปล่อยฉันไป อย่างบังคับฉัน อย่าให้ฉันมีชีวิตที่ทรมานเช่นนี้อีกเลย ฉันอยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ คุณก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ของคุณ และไม่ต้องเสียเปลี่ยนใจไปมาเพื่อฉันอีกต่อไป”