สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 55

บทที่ 55 แก้ตัวแทนเธอ

"นั่งตรงนี้แล้วพูดมา" เขาสั่งด้วยใบหน้าที่ดุดัน

เธอต้องเชื่อฟังเขาและนั่งลงตรงข้ามกับเขา แล้วจัดเรียงกระโปรงของเธอเล็กน้อย กอดเข่าแล้วเงยหน้าขึ้นถามเขาว่า "คุณเย่ คุณจะคุยอะไรค่ะ”

เขาไม่พูด เธอก็ไม่กล้าพูดและทั้งสองได้แต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงข้ามกัน

ในโรงยิมที่กว้างและว่างเปล่านั้นเงียบมาก มีเพียงเสียงลมหายใจของพวกเขาสองคนเท่านั้น

เซี่ยชีหรั่นไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยอมนั่งกับเธออยู่แบบนี้โดยไม่พูดอะไรเลย เขาไม่รู้สึกว่ามันน่าเบื่อบ้างหรือไง

แล้วเธอล่ะ เธอเองก็ดูเหมือนว่าจะไม่เบื่อเหมือนกัน แค่รู้สึกอึดอัดนิดหน่อยเพราะเธอนั้นไม่รู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไรและทำอะไรในวินาทีต่อมา เลยทำให้เธอก็รู้สึกประหม่า

แน่นอนว่าช่างแตกต่างกับการอยู่ด้วยกันกับโม่เสี่ยวจุน การมีเสี่ยวจุนอยู่ด้วยนั้นก็เป็นเหมือนมีอากาศในธรรมชาติ และไม่มีอะไรที่ทำให้เกิดอารมณ์กระวนกระวายใจ

"คุณ ... "

ความเงียบที่เข้าครอบคลุมนั้นนานพอสมควร เธอต้องการพูดว่า คุณเย่ค่ะ หากไม่มีอะไรจะพูด ก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ”

ทันทีที่เธอเอ่ยพูด เขาก็พูดออกมาเช่นกัน

“คุณมีความรู้สึกหรือไม่” เขามองตาเธอและถามเพื่อดูความรู้สึกแท้จริงของเธอตั้งแต่แรก

"อืม"

"ต่อฉัน"

หัวใจของเซี่ยชีหรั่นกระโดดเต้นโครมครามขึ้นมาอีกครั้ง เธอพยายามเสแสร้งว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ใบหน้าของเธอนั้นได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเสียแล้ว

"คุณยังชอบไห่ลี่หมินอยู่หรือเปล่า" เขาเห็นความหลงใหลในดวงตาของเธอเล็กน้อย ซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกสมหวังมาก

คนอย่างเยเชินหลินไม่ชอบผู้หญิงบางคนได้ แต่เขาจะไม่ยินยอมให้ผู้หญิงที่เขาชอบไปชอบคนอื่นโดยเด็ดขาด แม้ว่าเขาจะมีความปรารถนาอันบริสุทธิ์ต่อผู้หญิงคนนั้น แต่เขาก็จะไม่ยอมให้เธอคิดถึงคนอื่นในช่วงเวลาก่อนที่เขาจะปล่อยเธอไป

เขาพูดเรื่องที่เธอชอบไห่ลี่หมินขึ้นมาอีกครั้ง และเซี่ยชีหรั่นก็ส่ายหัวปฏิเสธอย่างรวดเร็วและพูดอย่างชัดเจนว่า "ฉันได้ไม่ชอบคุณไห่ เดิมทีฉันก็ไม่ได้รู้จักเขามาก่อน"

สีหน้าของเย่เชินหลิน ดูอึมครึมขึ้นมาเล็กน้อยอีกครั้ง ดูเหมือนว่าผู้หญิงที่ดูธรรมดา ๆ ดูไร้เดียงสาคนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะยอมเปิดหัวใจของเธอให้เขาได้เขาไป ซึ่งก็ดี และมันก็รู้สึกท้าทายดี

เขาถามเธอซ้ำ ๆ ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขา ยังถามเธอว่าตอนเขาจูบกับเธอเธอรู้สึกยังไง และดูเขาจะสนใจมากเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเธอกับไห่ลี่หมิน ตลอดจนทุกสิ่งที่เขาทำกับเธอนั้นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาสนใจเธอจริง ๆ

เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาสนใจเธออยู่แบบนี้ต่อไปได้ แม้ว่าเธอต้องการที่จะทำให้เขาต้องขุ่นเคืองก็ตาม เธอก็ต้องพูดให้มันชัดเจน

เธอไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างจริงจังว่า "คุณเย่ค่ะ ฉันไม่ได้ชอบคุณไห่ แต่ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่ในใจแล้ว ฉันรักคนคนนั้นมากกว่าชีวิตของฉัน และฉันคิดว่าคุณเองก็ไม่ชอบที่จะให้ใครก็ตามมารักใช่มั้ยค่ะ ดังนั้นได้โปรดเพิกเฉยต่อการมีอยู่ของฉัน หรือคิดเสียว่าฉันไม่ได้มีอยู่ และให้ฉันทำงานที่นี่ตามหน้าที่ที่ฉันควรทำ "

รักใครบางคนมากกว่าชีวิตของเธองั้นเหรอ

ชั่วครู่หนึ่งที่เขารู้สึกประทับใจในความซื่อตรงและแน่วแน่จากในสายตาของเธอ แต่กลับทำให้เขานึกถึงคำพูดที่ผู้หญิงคนนั้นเคยพูดกับเขาขึ้นมาทันที

เธอพูดอะไรนะเหรอ เธอพูดว่า "โม่ ฉันรักคุณ ฉันจะรักคุณตลอดไป แม้แต่ตายฉันก็ยินดีตายคุณได้ คุณสำคัญต่อฉันกว่าตัวของฉันเอง"

ผลสุดท้าย พ่อของเขาเพียงแค่จับที่ข้อมือเธอและเสนอว่าจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเธอได้มากกว่าเขา เธอก็ยอมศิโรราบยอมจำนนแด่เขาได้อย่างง่ายดาย จะเห็นได้ว่าผู้หญิงไม่ได้สนใจเรื่องความจงรักภักดีอะไรหรอก แต่เพียงว่าสิ่งยั่วตายั่วใจไม่เพียงพอก็แค่นั้น

เขาโน้มตัวไปข้างหน้า บีบที่ปลายคางของเธอไว้อย่างมั่นคง แล้วมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธออย่างเย็นชา และถามว่า “จริงเหรอ รักมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่ค่ะ รักมาก มากกว่าเท่าที่คุณจะจินตนาการได้หลายพันเท่าหมื่นเท่า” เธอมองกลับไปที่เขาอย่างกล้าหาญและพูดออกมาอย่างหนักแน่น

"งั้นทำไมเวลาฉันถึงจูบเธอ แล้วทำไมเธอถึงต้องตื่นเต้นด้วย"

เซี่ยชีหรั่นน้ำท่วมปาก และเธอไม่สามารถอธิบายออกมาได้จริง ๆ ว่าทำไม

เป็นเพราะว่าเขาหล่อเกินไปหรือเปล่า หรือจะเป็นเพราะคำพูดของเขาที่ว่าจูบของเขาสามารถทำให้มึนเมาได้ ความรักที่แท้จริงไปควรเป็นเขา

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม การตอบสนองทางร่างกายของเธอก็กำลังคัดค้านต่อคำพูดของเธอเอง กำลังคัดค้านความรักของเธอที่มีต่อโม่เสี่ยวจุน

เขาจ้องมองนิ่งมาที่เธอ ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะเอาชนะ

สายตาของเขาบอกกับเธอว่า ชายผู้นี้ยิ่งสนใจเธออย่างลึกซึ้งมากขึ้น

เธอควรจะทำเช่นไรดี ถึงจะทำให้เขาเลิกสนใจเธอได้ เธออ้าปากพูดไปตั้งมากมายหรืออยากจะพูดอะไรออกไปก็ตาม แต่ก็พบว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย อยากจะเผชิญหน้าเขา แต่เธอกลับรู้สึกอ่อนแอทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าเขา

"ฉันจะทำให้เธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้น" เขาพูดอย่างเน้นย้ำกับเธอทีละคำ ๆ

ในไม่ช้าเธอจะต้องกลายเป็นผู้หญิงของเขา และเธอจะต้องรอคอยที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของเขา เหมือนดวงดาวรอคอยแสงของดวงจันทร์ เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่รอคอยที่จะปีนขึ้นบนเตียงของเขา

เธอก็จะต้องบอกกับเขาด้วยปากของเธอเองว่าเธอมาที่นี่เพื่อเป็นสายลับ และเธอไม่ได้มีเรื่องอะไรปิดปังต่อเขาอีก ในจุดนี้เขานั้นมีความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก

เขากำลังจะกดริมฝีปากของเขาลงมาอีกครั้ง เมื่อมีเสียงเคาะดังขึ้นมาที่หน้าประตูของห้องออกกำลังกาย พร้อมกับคำถามที่ดังขึ้นมาของพ่อบ้าน "คุณเย่ อยู่ข้างในหรือเปล่าครับ คุณไห่มาถึงแล้วครับ"

การมาของพ่อบ้านทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกถึงการช่วยให้เธอรอดหนีพ้นจากปากของเสือ ดวงตาของเธอเปล่งประกายดีใจ และเย่เชินหลินก็จับภาพนั้นไว้ได้ทั้งหมดพอดี