สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 551

ตอนที่ 551 สาวใช้ตัวแสบ 455

เธอไม่ได้ไปที่ห้องอาหารก่อน แต่ยืนรอตรงนั้นอย่างเงียบๆ รอให้พวกเขาสนทนากันจนเสร็จ

หลังจากเข้าไปที่ห้องรับแขก จิ่วจิ่วมีใบหน้าที่โกรธกำลังจ้องไปที่เย่เชินหลิน พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณเย่ วันนี้ฉันมาเพื่อขอความยุติธรรมให้เซี่ยชีหรั่น ทั้งๆที่คุณเป็นคนทำผิดต่อเธอ ทำไมคุณไม่ขอโทษเธอ ขอให้เธอให้อภัยคุณ คุณคิดว่าการที่คุณปล่อยเธอไป เธอจะมีความสุขเหรอ คุณรู้หรือไม่ ครั้งที่คุณไปอเมริกา เธอคิดถึงคุณมากแค่ไหนที่วิลล่า เธอรักคุณมาก และอดทนขนาดนั้น คุณคิดว่าหลังจากที่คุณกับเธอแยกกันแล้ว เธอจะสามารถเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นได้อีกเหรอ คุณผิดแล้ว คุณควรรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของคุณ คุณควรรั้งเธอไว้ไม่ปล่อยเธอไป คุณไม่รู้จริงๆหรือว่าผู้หญิงมักจะพูดตรงข้ามกับใจ คุณคิดว่าเธอบอกว่าเธอจะไป หมายถึงต้องการไปจริงๆหรือ คุณสับสนแล้ว คุณให้คุณส้งเก็บลูกไว้อย่างไม่ละอาย คุณกำลังเลอะเลือนมาก ตอนนี้คุณจะปล่อยเธอไป คุณเลอะเลือนยิ่งกว่า ฉันมาเป็นสาวใช้ที่นี่ก็เพราะนับถือคุณ ใครจะไปรู้ว่าฉันมองคนผิด เป็นเพียงแค่......ช่างมันเหอะ ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว พูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ ในเมื่อคุณไม่ยินดีที่จะรั้งเธอไว้ ฉันก็จะไปกับเธอด้วย เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็ส่งเธอไปให้คุณไห่แล้วกัน ฉันคิดว่าเวลาที่คุณเสียใจ คุณก็หามุมแล้วร้องไห้เองเถอะ”

จิ่วจิ่วต่อว่าสักพัก หลังจากได้ต่อว่าแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้น

เย่เชินหลินเงียบฟังจนจบ พูดเบาๆว่า “คุณอยากไปกับเธอก็ไปเถอะ ดูแลเธอดีๆนะ ถ้าเธอสามารถรักไห่ลี่หมินได้ ก็เป็นสิ่งที่ดีกับเธอ เงินเดือนของคุณ พ่อบ้านจะให้คนโอนเข้าบัญชีของคุณให้ รบกวนคุณด้วย”

เขารู้ว่าตราบใดที่เด็กยังอยู่ เขาทำอะไรก็ดูผิดไปหมด

เซี่ยชีหรั่นรักเขา ชอบเขา ลังเลที่จะจากเขาไป แต่ถ้าเธออยู่กับเขาเธอก็จะไม่มีความสุข เมื่อคืนที่ผ่านมาความฝันทำให้เธอสะเทือนใจมาก แต่เขาสะเทือนใจกว่า เขาเห็นสถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไร เธอก็ไม่มีความสุข

แทนที่จะเห็นผู้หญิงที่ตัวเองรักร้องไห้ต่อหน้า เขายอมให้เธอไปหัวเราะกับคนอื่นดีกว่า

จิ่วจิ่วมองเย่เชินหลินด้วยความตะลึง มีบางอย่างที่เธอไม่อยากจะเชื่อที่เธอได้ยินกับหู

ได้ยินมาว่าคุณชายไม่ใช่คนแบบนี้นะ เขาหยิ่งมาก ทำไมถึงยอมให้ผู้หญิงของเขาไปอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่นได้หล่ะ เขาบ้าไปแล้วแน่ๆเลย

เธอเหมือนอยากจะพูดอะไรอีก แต่เย่เชินหลินเดินออกไปแล้ว ปล่อยให้จิ่วจิ่วตะลึงอยู่ด้านหลัง

เย่เชินหลินเดินไปหาเซี่ยชีหรั่น เขาอยากจะจับมือเล็กๆของเธออีกครั้ง พาเธอไปห้องอาหารด้วยกัน

เขาแค่มองไปที่มือเล็กๆของเธอ สุดท้ายได้เพียงแค่พูดเบาๆว่า “ไปเถอะ ไปทานอาหารเช้า”

เซี่ยชีหรั่นเดินตามเขาไปอย่างเงียบๆ เว้นระยะห่างกับเขาเล็กน้อย ระยะห่างเช่นนี้ ทำให้เธอเห็นความสูงสง่าของเขาจากด้านหลัง

หลังของเขาตรงมาก ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งที่เธอยังไม่ได้จากเขาไป ก็เหมือนจะเห็นความโดดเดี่ยวของเขาแล้ว

เป็นความรู้สึกผิดของเธอ หรือเธอยังตัดใจไม่ได้

ทั้งสองเข้าไปในห้องอาหารทีละคน เย่เชินหลินเอื้อมมือไปดึงเก้าอี้ออกมาให้เธอ เธอนั่งลงด้วยอารมณ์ที่สับสน

พ่อบ้านเดินเข้าไป ดึงเก้าอี้ของเย่เชินหลินออกมา

เย่เชินหลินไม่พูดอะไร หยิบจานอาหารของเซี่ยชีหรั่นมา ทำเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ ตัดอาหารเช้าบนจานของเธอเป็นชิ้นเล็ก ๆ อย่างเงียบ ๆ

เธอไม่ถนัดทานอาหารตะวันตก เพราะไม่เคยใช้ชีวิตแบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงช้าหน่อยกับการตัดอาหารเป็นชิ้นเล็กๆ

เขามีรอยยิ้มเล็กน้อย หลังจากตัดเป็นชิ้นเล็กๆแล้วก็ยกไปไว้ตรงหน้าเธอ

นี่น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย พวกเขาคิดเหมือนกันโดยไม่ได้นัดหมาย ยังไม่ทันได้เริ่มทาน เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ที่คอ

เย่เชินหลินสังเกตเห็นดวงตาของเธอหมุนไปรอบๆแต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา เขาทำสิ่งนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์จะรั้งเธอไว้ เขาแค่คิดว่า ก่อนจะจากกันเขาทำอะไรเพื่อเธอได้บ้าง เขาก็อยากจะทำ

เธอนิ่งอยู่นาน เย่เชินหลินหัวเราะ พูดเบาๆ “ทานสิ ทานให้หมด แล้วฉันจะส่งคุณกลับไปบ้านแม่”

ก่อนหมั้น เขาเป็นคนรับเธอมาจากมือคุณแม่ของเธอ

ไม่คาดคิดว่าแค่ช่วงเวลาสั้นๆนี้ พวกเขาจะแยกจากกัน เขารู้ว่าจะต้องถูกแม่ของเธอต่อว่าแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่เขาสมควรจะได้รับ เขาส่งเธอกลับไปด้วยตัวเขาเองเพื่อไปกราบขอโทษ

“อืม” เซี่ยชีหรั่นตอบรับเสียงเบา แล้วเริ่มทานอาหาร

ขณะที่สองคนกำลังทาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูรายงานต่อพ่อบ้านผ่านชุดหูฟัง แจ้งว่านายหญิงมาแล้ว

“คุณเย่ คุณนายเย่ คุณนายมาแล้ว” พ่อบ้านรายงานอย่างสุภาพ เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นรีบวางช้อนส้อมลง ลุกขึ้นพร้อมกัน

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผู้ใหญ่ ตั้งแต่เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินหมั้นหมายกัน ก็นับถือแม่ของเขาเหมือนแม่แท้ๆของตัวเองแล้ว เธอสัญญาว่าจะกตัญญูต่อเธอ

แม้ว่าวาสนาของพวกเขาจะหมดเพียงเท่านี้ ก่อนที่เธอจะไปจากที่นี่เธอก็ควรจะอธิบายให้ท่านเข้าใจ ไม่ควรจากไปโดยไม่พูดอะไรเลย

แน่นอน เธอก็ไม่อยากจะปิดบัง เรื่องแยกทางกันเธอก็จะไม่ปิดบังใคร

เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นเดินไปที่ประตูพร้อมกัน รถของฝู้เฟิ่งหยีมาถึงแล้ว เย่เชินหลินเดินเข้าไปเปิดประตูรถให้แม่ ฝู้เฟิ่งหยีเดินลงจากรถ