สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 573

ตอนที่573 สาวใช้ตัวแสบ 477

ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่เสียงของเธอก็ยิ่งนุ่มนวลลง เย่เชินหลินก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา ไม่สนใจเธอและยังคงเดินหน้าต่อไป

เซี่ยชีหรั่นอยากจะหยิบถุงช้อปปิ้งในมือของเขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย จู่ๆเธอก็จำได้ถึงเวลาที่พวกเขาไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขายังช่วยเธอในหลายๆอย่าง จู่ๆเธอก็รู้สึกดีขึ้นมา

"ยกโทษให้ฉันนะคะ เย่เชินหลิน คุณเห็นไหมฉันขอโทษคุณอย่างไร้ยางอาย ความโกรธทำให้คนแก่ง่ายลงนะคะ"

เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอจึงต้องพูดอีกครั้ง "รู้แล้วค่ะว่าคุณทำเพื่อฉัน"

"ใครทำเพื่อคุณ? เข้าข้างตัวเอง ผมแค่อยากจะพิสูจน์ต่อหน้าผู้หญิงว่าไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นผู้หญิงที่ล้าสมัยก็ตาม" เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา เซี่ยชีหรั่นทั้งรักและเกลียดเธอวิ่งไปหาเขาเพียงไม่กี่ก้าวก็ยืนเขย่งเท้าแล้วจูบปากของเขาทันใด และพูดด้วยเสียงต่ำ "คราวนี้หายโกรธรึยัง? อย่าปากแข็งเลย แล้วก็หายโกรธได้แล้ว"

ร่องรอยแห่งความภาคภูมิใจส่งผ่านไปอย่างอบอุ่นในหัวใจของเขา แต่ใบหน้าของเขายังคงเคร่งขรึม

เขากลัวว่าคุณยายของเธอจะรอนานเกินไปและเป็นกังวล เขาจึงเรียกรถแท็กซี่และกลับไปที่โรงพยาบาลพร้อมกับเธอ

ทว่า ท่านกลับไม่รีบร้อนเพราะรู้ว่าคนหนุ่มสาวยากจะได้ใช้เวลาด้วยกัน คิดว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ได้มาเมืองเฟินส่วยเลยอาจจะไปตลาดกลางคืนที่อยู่ใกล้ๆ

"คุณยาย หนูกลับมาแล้ว หนูจะแนะนำยายให้รู้จักกับใครสักคน เซี่ยชีหรั่นเดินไปที่เตียงของคุณยายแล้วดึงแขนของเย่เชินหลินและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณยายนี่คือคู่หมั้นขอหนู เย่เชินหลินค่ะ"

“เด็กคนนี้! คู่หมั้นอยู่ที่นี่ทำไมเขาไม่พาไปให้ยายเห็นก่อนหน้านี้? ยาย... " คุณยายกำลังจะลุกขึ้นโดยจำได้ว่าเสื้อผ้าของท่านโทรมไปหน่อย ก็รู้สึกอายนิดหน่อย

เย่เชินหลินก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ "คุณยาย ยายป่วยอยู่ ไม่ต้องลุกขึ้นมานะครับ ชีหรั่นซื้อของให้ยาย ผมรีบมาเลยไม่มีเวลาซื้อของให้ ผมมาเยี่ยมคุณยายและคุณตาอย่างเป็นทางการครับ"

เป็นเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชิ้น เย่เชินหลินรู้สึกกระดาก

"ไม่ต้อง ซื้ออะไรมากมาย แค่คุณสามารถมาเยี่ยมยายได้ ยายจะมีความสุขมากแล้ว" คุณยายพูดอย่างใจดี

"คุณยาย อย่าไปฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ เสื้อผ้าพวกนี้เขาเป็นคนซื้อมา หนูไม่มีเงินมากขนาดนั้น ไม่ได้ใจใหญ่แบบเขาด้วย"

หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นอธิบายแล้ว ก็โชว์เสื้อผ้าให้คุณยายดูทีละชิ้นจากถุงช้อปปิ้ง แน่นอนว่าท่านชอบมันและท่านก็บอกว่ามันสวยมาก

“ดึกแล้ว พักผ่อนเถอะ คุณตาใกล้จะถึงแล้วล่ะ” คุณยายไล่พวกเขาออกไป หลังจากดูเสื้อผ้าเสร็จ

"ไม่ครับ คุณยาย คืนนี้เซี่ยชีหรั่นกับผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณยายเองคืนนี้" เย่เชินหลินกล่าวอย่างหนักแน่น

"ไม่ต้อง อยู่เป็นเพื่อนอะไร ยายไม่เจ็บหรือคัน นอกจากนี้ที่นี่มีพยาบาลคอยดูแลเป็นอย่างดี นอกจากคุณตาแล้วยายไม่ต้องการคนอื่นอีก"

"คุณยาย ให้เราอยู่ที่นี่ด้วยนะคะ เรายังเด็กและเราไม่กลัวที่จะนอนดึก คุณตาอายุมากแล้วเขาจะนอนดึกได้อย่างไร?" เซี่ยชีหรั่นกังวลจึงยังไม่ยอมกลับไป

"ยัยโง่ ถ้าคุณตาไม่อยู่ ยายก็จะนอนไม่หลับ เห็นไหม แม่ของหลานจัดห้องที่ดีแบบนี้และไม่มีใครอยู่ห้องเลย ดังนั้นคุณตาก็เลยได้นอนบนเตียงข้างๆยาย ยายไม่เจ็บหรอก ตาเขาอยู่ที่นี่เพื่อเป็นเพื่อนยามค่ำคืน”

ทุกคนเพิ่งพูดถึงจุดนี้แต่ประตูห้องกลับถูกเปิดออก คุณตาของเธอเข้ามาพอดี

เซี่ยชีหรั่นรีบดึงเย่เชินหลินมาแนะนำกับตาของเธอ คุณตามองสำรวจ ท่าทางดูพอใจเขา

ภายใต้การยืนกรานซ้ำๆ ทั้งสองคนก็ตกลงที่จะกลับไปเพื่อให้คนแก่ได้พักผ่อน

"เรากลับบ้านเถอะ สะดวกกว่าโรงแรมเยอะเลยนะ" คุณตาเอ่ยกับเซี่ยชีหรั่น เธอเหลือบมองไปที่เย่เชินหลินและเขาพูดว่า "โอเค ผมจะพาคุณกลับ"

ส่งเธอกลับ?

อะไรกัน ตาคนนี้คิดจะแยกกับเธองั้นเหรอ?

แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการแยกจากกัน เขาไม่กลัวที่จะอยู่ตามลำพังกับยัยตัวเล็ก แต่กลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวมากกว่า

จูบนั้นยังคงทำให้เขารู้สึกถึงรสที่ค้างอยู่ในลำคอไม่รู้จบ และเขาก็แยกจากเธอมานานขนาดนี้มันไม่ง่ายเลยที่จะหักห้ามใจตัวเอง

"ชีหรั่น ที่อยู่ของบ้านเราคือ... " คุณตาพูดที่อยู่อีกครั้งเพื่อให้พวกเขาจำไว้

"หลิน คุณพักอยู่กับฉันที่บ้านของคุณยายคืนนี้นะ" เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างจงใจต่อหน้าผู้เฒ่าทั้งสอง เย่เชินหลินจับผมของเธอเบาๆ แล้วพูดเบาๆ "ผมพักอยู่ในโรงแรมฝั่งตรงข้าม สะดวกดี จะแวะมาได้ทุกเมื่อ "

"อืม ใช่แล้ว งั้นฉันจะพักในโรงแรมกับคุณก็แล้วกัน สะดวกดี" เซี่ยชีหรั่นไม่ให้โอกาสเขาหลบเลี่ยงเธอบอกว่าเธอจะพึ่งพาเขา

เย่เชินหลินหยุดโต้เถียงโดยการบีบใบหน้าของเธอต่อหน้าชายชราและพูดเบาๆ ว่า "โอเค"