สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 575

ตอนที่575 สาวใช้ตัวแสบ 479

ยิ่งคุยเธอก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด เธอไม่ชอบความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเมื่อต้องสูญเสียเขาราวกับโลกทั้งใบพังทลาย

สีหน้าของเย่เชินหลินยุ่งเหยิงมาก เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอรู้สึกอย่างไร เขาเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน หลังจากแยกจากเธอเขาก็ทำแบบเดียวกัน รู้สึกว่าเขากลายเป็นซอมบี้

นอกเหนือจากการมองหาข่าวเกี่ยวกับเธอ นอกเหนือจากการทำสิ่งต่างๆเพื่อเธอ นอกเหนือจากการไปเยี่ยมเธออย่างเงียบๆแล้ว ในช่วงเวลาอื่นๆดูเหมือนว่าเขาจะถูกปกคลุมไปด้วยเมฆ

เขาไม่เชื่อในความรักมาก่อน หลังจากตกหลุมรักเธอ เขาก็ตระหนักว่าความรักเป็นยาพิษชนิดหนึ่งและพิษชนิดนี้ไม่มียาแก้พิษ ถ้าคุณไม่ได้อยู่กับคนที่คุณรัก คุณจะเจ็บปวดมากจนหัวใจเป็นอัมพาต

"หลิน เราคืนดีกันได้ไหม ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนฉันไม่กลัว ฉันแค่อยากอยู่กับคุณ!" เซี่ยชีหรั่นกล่าวอย่างหนักแน่น

เย่เชินหลินเงียบอยู่นานและในที่สุดก็พูดอย่างเย็นชา "ผมรักคุณ ดังนั้นฉันจึงไม่ตอบสนองคุณ แต่ผมไม่ต้องการอยู่กับคุณ"

หัวใจของเธอกำลังแตกสลาย

"ทำไม?" เธอถาม ความเสียใจบนใบหน้าของเธอก็ทำให้หัวใจของเย่เชินหลินเจ็บปวดอีกครั้ง

"ผมบอกคุณแล้ว ผมเย่เชินหลิน ไม่ชอบผู้หญิงที่เดินจากไป ผมไม่สามารถยอมรับผู้หญิงที่นึกอยากจะกลับมาก็กลับมา ตอนที่คุณจากไปอย่างไร้ความรู้สึกนั้น มองย้อนกลับไปแน่นอนว่ามันไม่ง่ายเลย เอาล่ะ! อย่าบอกผมเลยว่าคุณเจ็บปวดแค่ไหนที่ต้องแยกจากผมไป คุณควรตระหนักถึงมันเมื่อตัดสินใจแล้ว เซี่ยชีหรั่นบอกตรงๆ ตอนนี้ผมเห็นคุณบอกว่าคุณขาดผมไม่ได้ ผมก็มีความสุขและโล่งใจมาก นอกเหนือจากอารมณ์เหล่านี้แล้วก็ไม่มีอะไรอื่นอีก"

เธอมองไปที่ใบหน้าของเขาดวงตาของเขาที่หลีกเลี่ยงอย่างชัดเจน

เซี่ยชีหรั่น เธอรีบร้อนเกินไป เขาอยากปกป้องเธอต่างหาก ยัยโง่!

ลองคิดดู ตั้งแต่รักกันมา เขาปกป้องเธอตลอดเวลา ในใจของเขาคุณต้องเป็นผู้หญิงที่บอบบางและอ่อนแอมากๆ หรือแม้กระทั่งไม่สามารถทนต่อความปั่นป่วนได้แม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคุณเผชิญเหตุการณ์นี้ ปฏิกิริยาแรกของคุณคือการถอนตัวออกไปซึ่งอาจทำให้ความประทับใจในใจของเขาแย่ลงด้วยซ้ำ

"โอเค ขอบคุณ! ขอบคุณที่อยู่กับฉันภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มานอนเถอะ ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว" เซี่ยชีหรั่นหยิบทิชชู่เช็ดน้ำตาก่อนจะเอนหลังลงบนเตียง

เขาเห็นได้ว่ายัยตัวเล็กนั้นไม่ยอมแพ้และมันคงยากจริงๆจะเปลี่ยนถ้าเธอดื้อรั้น

เธอไม่ยืนกรานอีกต่อไปและเขาก็ไม่พูดอะไรมากเขาจึงเอนหลังลงบนเตียง

เตียงใหญ่กว้างอยู่ห่างกัน แต่ในช่วงครึ่งคืนหลังไม่มีช่องว่างระหว่างทั้งสองคน

คืนนี้ เซี่ยชีหรั่นจงใจ เมื่อเขากอดเธออย่างอ่อนโยน เธอรู้ว่านี่ทำให้เธอมีความมั่นใจและมุ่งมั่นมากขึ้น

หลังจากรุ่งสาง เย่เชินหลินตื่นเช้ามาก เขาไปซื้ออาหารเช้าด้วยตัวเองและส่งไปเธอที่โรงพยาบาลที่เขาไปเยี่ยมผู้เฒ่าทั้งสอง

พวกเขาพักผ่อนอย่างเต็มที่เมื่อคืน เวลานี้คุณยายของเธอดูดีขึ้นมาก

"ชีหรั่นอยู่ที่ไหน" พวกเขาถาม เย่เชินหลินบอกว่าเธออาจจะเหนื่อยนิดหน่อย หลังจากนั่งรถมานานและเผลอหลับไปในโรงแรม

ผู้เฒ่าทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้มอีกครั้งด้วยความสงสัยว่าการนั่งรถมาเหนื่อยมาจากไหน กลัวว่าจะไม่รู้ว่าทำอะไรตอนกลางคืน แต่คนหนุ่มสาวต่างก็มีความรักซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

เมื่อเซี่ยชีหรั่นตื่นขึ้นมา ห้องก็ว่างเปล่าแล้ว

ถ้ามันยังไม่มีกลิ่นของเขาอยู่รอบๆ เธอก็ยังสงสัยว่าเขานอนกับเธอในอ้อมแขนของเขาเมื่อคืนนี้หรือไม่

คนคนนี้จะไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ ปล่อยเธอไว้ข้างหลังแล้วกลับไปที่ตงเจียงแล้วใช่ไหม

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของเขา และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงของเขา

“ตื่นละเหรอ ผมอยู่โรงพยาบาลในหอผู้ป่วยของคุณยาย”

เธอเม้มริมฝีปากอย่างมีความสุขและอารมณ์ร้ายที่ล่อให้เขาล้มเหลวเมื่อคืนนี้หายไปนานแล้ว

เมื่อเซี่ยชีหรั่นมาถึงโรงพยาบาล จ้าวเหวินอิงแม่ของเธอก็นำอาหารเช้ามาให้เธอ

"แม่!" เขาเรียกแม่เธอว่าแม่ต่อหน้าชายชรา

เธอพาเซี่ยชีหรั่นกลับมาในครั้งนี้ เธอต้องการให้ทั้งสองคนมีเวลาคิดมากขึ้น เธอคิดว่าเขาจะตามมาได้อย่างไรไม่จำเป็นต้องพูดทั้งสองควรกลับมาคืนดีกัน

หลังจากที่ลูกสาวของเธอตัดสินใจเธอก็ทำได้แค่หวัง

"มาแล้วเหรอ?" เธอพูดเบา ๆ

"แม่ คุณตาและคุณยายทานอาหารเช้าแล้ว ผมอยากคุยกับแม่ตามลำพัง" หลังจากที่เย่เชินหลินพูดจบ จ้าวเหวินอิงก็พยักหน้าและทั้งสองกำลังจะออกไป เซี่ยชีหรั่นจับแขนของเย่เชินหลินและกระซิบ “ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ฉันอยากได้ยินด้วย”

จ้าวเหวินอิงดูสภาพของทั้งสองคน อาจแตกต่างจากที่เธอคิด

พวกเขากำลังทำอะไร?