สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 577

ตอนที่ 577 สาวใช้ตัวแสบ 481

แต่สำหรับอนาคตระยะยาวของทั้งสามคน การเดินทางของเธอเป็นสิ่งที่จำเป็น

เซี่ยชีหรั่นไปที่พักของส้งหลิงหลิง คนชุดดำไม่รู้จักเธอมีเพียงหลินต้าฮุยเท่านั้น โดยปกติแล้วคนที่หลินต้าฮุยนำมาต้องถูกปล่อยไป

“ผู้ช่วยหลิน ถ้าคุณเชื่อใจ ฉันอยากคุยกับส้งหลิงหลิงตามลำพัง” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ หลินต้าฮุยรู้สึกลำบากใจมาก แต่ตั้งแต่อยากให้เซี่ยชีหรั่นมา เขาก็ควรจะเห็นด้วย

“อืม คุณเข้าไปเถอะ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนใจดีที่สุดและคุณจะไม่ทำร้ายผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ได้" แม้ว่าเขาต้องการให้เด็กในท้องหายไป แต่เขาไม่ต้องการให้เซี่ยชีหรั่นเป็นคนเริ่ม

"ไม่อย่างแน่นอนค่ะ ไม่ต้องกังวล ฉันจะพูดกับแค่เธอสองสามคำก็ออกมาแล้ว"

"เชิญครับ!" หลินต้าฮุยกล่าวด้วยความเคารพและชายในชุดดำช่วยเซี่ยชีหรั่นเปิดประตู

ส้งหลิงหลิงได้ยินเสียงคุยนอกประตู ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินคนพูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะประหม่า สงสัยว่าเย่เชินหลินต้องการชีวิตของเด็กในครรภ์ของเธออีกครั้งหรือไม่

เซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปในประตูอย่างช้าๆ สีหน้าของเธอจริงจังแม้จะเย็นชาและหยิ่งเล็กน้อยที่ปกติเธอไม่ค่อยมีสีหน้าแบบนี้

ส้งหลิงหลิงคิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนที่มา เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามเธออย่างเย็นชา "คุณมาที่นี่ทำไม?"

เธอมองไปข้างหลังอย่างขอบคุณที่ไม่มีเย่เชินหลิน ตราบใดที่เย่เชินหลินไม่อยู่ เธอก็ไม่จำเป็นต้องสร้างความถ่อมตัวให้กับเซี่ยชีหรั่น

เธอเกลียดเซี่ยชีหรั่นและเธอตั้งหน้าตั้งตารอที่จะกินเนื้อและดื่มเลือดของเธอ

เธอเอาทุกอย่างที่ควรจะเป็นของเธอไป เธอคิดว่าเธอชนะแล้ว เธอต้องลำบากเท่าไหร่กว่าจะทำให้เธอท้องได้ พวกเขาควรจะเลิกกันตอนนั้นเธอร้องไห้วิ่งหนีไป เธอเห็นมันด้วยตาของเธอเอง

หรือว่า เธอกลับไปหาเย่เชินหลินอีกครั้ง?

เซี่ยชีหรั่นเดินเข้ามาหาเธอและชำเลืองมองไปที่ท้องนูนของเธออย่างไม่แยแสการแสดงออกของเธอเหมือนกับเย่เชินหลิน

“ฉันมาที่นี่เพื่อคุยกับคุณและบอกการตัดสินใจของฉัน ส้งหลิงหลิงคุณคิดว่าคุณสามารถแยกพวกเราออกจากกันได้โดยใช้วิธีที่น่ารังเกียจด้วยการตั้งท้องลูกของเขางั้นเหรอ ไม่ว่าคุณจะมีความคิดที่ไม่ดีมากมายแค่ไหน อย่าแม้แต่คิดจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเย่เชินหลินกับฉันได้”

ส้งหลิงหลิงไม่ได้คาดหวังเรื่องนี้ เธอไม่คาดคิดว่าเซี่ยชีหรั่นซึ่งปกติจะดูอ่อนแอจะมาหาเธอและพูดแบบนี้

ในใจของเธอความภาคภูมิใจในตนเองของเซี่ยชีหรั่นน่าจะแข็งแกร่งมาก ในอดีตเธอช่วยไม่ได้เพราะเธอมีข้อตกลง เธอถึงได้เป็นผู้หญิงเย่เชินหลินมองไม่เห็น

ในเวลานี้เธอมีภูมิหลังที่ดี ผู้ชายของเธอกำลังมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น เธอควรจะจากไปด้วยความโกรธ

ไม่ใช่ว่าไม่มีคนตามจีบเธอ ไห่ลี่หมินไม่ได้แย่ไปกว่าเย่เชินหลินมากนัก

สมควรตาย ไอ้เจ้าคนนี้บางทีก็พูดไม่เคลียร์

เธอไม่ยอม ความพยายามทั้งหมดของเธอจะสูญเปล่างั้นเหรอ?

ใบหน้าของส้งหลิงหลิงเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียดและเซี่ยชีหรั่นค่อนข้างทนไม่ได้ แต่เธอไม่ยอมให้ส้งหลิงหลิงเห็น

หลังจากเงียบไปนาน ส้งหลิงหลิงก็เบะปากอย่างดูถูกและพูดอย่างเย็นชา: "ใครๆก็บอกว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนใจดีที่สุด ฉันคิดว่ามันเป็นแค่ชื่อละมั้ง ลูกของฉันควรอยู่กับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา คุณยื่นมือเข้ามาแทรกทำไม ถ้าคุณมีความตระหนักรู้ในตนเองและเห็นคุณค่าในตัวเองบ้าง คุณควรรู้ว่าเย่เชินหลินรักฉัน ฉันยังจำได้ว่าคุณเห็นว่าเราทำอะไรกันบนเตียงบ้างใช่ไหม? "

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ คิ้วของเซี่ยชีหรั่นก็ย่นเล็กน้อยและส้งหลิงหลิงก็เห็นมันอย่างไว

"เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนว่าคุณจะจำมันได้ คุณบอกว่าเย่เชินหลินดูไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ทุกครั้งเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเขาไม่ดีกับฉัน ไม่งั้นฉันจะยอมมีลูกให้เขาได้ยังไง”

เซี่ยชีหรั่นเงียบและภาพที่เธอได้เห็นในคืนนั้นก็ปรากฏต่อหน้าต่อตา

แม้ว่าเย่เชินหลินจะมีอะไรกับส้งหลิงหลิงหลังจากดื่ม แต่เธอก็ยังอิจฉาและปวดร้าว

ส้งหลิงหลิงคิดว่าคำพูดของเธอทำให้เซี่ยชีหรั่นอ่อนไหวแล้ว เธอยิ้มอย่างมีชัยบนใบหน้าและตบบ่าเซี่ยชีหรั่น

“ฉันจะบอกว่าอะไรให้นะเซี่ยชีหรั่น ฉันถือว่าคุณเป็นน้องสาวของฉันมาระยะหนึ่งแล้ว ฉันแนะนำคุณว่าอย่าแตะต้องน้ำโคลนนี้เลย เย่เชินหลินชอบฉันและลูกของเรา ไม่อย่างนั้นเขาจะปล่อยให้ฉันทำแท้งไปนานแล้ว ดูฉันสิ สบายดี เขาแค่ทนไม่ได้ที่ไห่ลี่หมินชอบคุณ ถ้าคุณคบกันเขาจะทะนุถนอมคุณ ไม่มีใครทำลายความสัมพันธ์ของคุณได้ซึ่งดีที่สุดสำหรับคุณแล้ว”

แม้ว่าเธอจะตายไป เธอก็ไม่ปล่อยให้สองคนนี้มีความสุขอย่างที่ปรารถนา

“ส้งหลิงหลิงฉันผิดในตอนที่เป็นมือที่สาม แต่ตอนนี้ฉันหมั้นกับเย่เชินหลินแล้ว ถ้าคุณมาทำลายความสัมพันธ์ของเรา คุณคิดผิดและฉันจะไม่มีวันยอมให้คุณต้องเข้าใจ หลินต้องการแค่ลูก แต่ไม่ใช่แม่ของลูกด้วย ไม่ว่าคุณจะทำยังไงเราก็จะเป็นคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันตามกฎหมาย"

"เหอะๆ" ส้งหลิงหลิงเย้ยหยันและถามกลับ "ไม่ว่าคุณจะถูกต้องแค่ไหน แต่เขาก็เป็นพ่อของเด็ก และฉันก็เป็นแม่ของเด็ก สิ่งนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"

"จริงเหรอ ส้งหลิงหลิง ฉันมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนี้ไปเด็กคนนี้ฉันจะเป็นแม่ของเขาและเซี่ยชีหรั่นจะเป็นพ่อของเขาและคุณ... คนที่ชั่วร้ายอย่างคุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเลี้ยงเขา ฉันรักเย่เชินหลิน ดังนั้นฉันจะถือว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของตัวเอง ในอนาคตคุณอย่าคิดว่าจะได้เจอเขาอีก แล้วนับประสาอะไรกับการใช้เขาแยกพวกเรา!"

มันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากที่เด็กต้องจากแม่ไป แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอเป็นแม่แบบไหน เซี่ยชีหรั่นได้เห็นส้งหลิงหลิงอย่างละเอียดถี่ถ้วน

เธอยังสามารถใช้เด็กในท้องได้อีก ครั้งแล้วครั้งเล่า หลังคลอดถ้าเด็กต้องอยู่กับเธอ คงต้องตกเป็นเครื่องมือของเธออีก

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เซี่ยชีหรั่นได้คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เย่เชินหลินต้องการเด็กคนนี้นั่นเป็นความรับผิดชอบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เขาเป็นพ่อของเด็ก พวกเขามาจากสายเลือดเดียวกันและเด็กคนนี้เป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดกับเขา เธอควรยอมรับจนถึงที่สุด

เธอต้องเป็นแม่ของเด็กคนนี้ แม้ว่าการเป็นแม่เลี้ยงจะยาก แต่เพื่อเย่เชินหลินเธอก็เต็มใจ!

เธอเข้าใจว่าเย่เชินหลินได้ตัดสินใจทั้งหมดตั้งแต่รู้ว่าส้งหลิงหลิงมีลูก หากไม่มีเธอเขาจะแต่งงานกับส้งหลิงหลิงและเด็กคนนั้นก็จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ เด็กจะไม่ได้รับการดูแลในสถานการณ์เช่นนี้และจะไม่มีชะตากรรมแบบในปัจจุบัน

ถึงเด็กคนนี้เธอจะไม่ต้องรับผิดชอบ

เธอจะดูลูกของเธอเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ขาดความรักได้อย่างไร

ตราบเท่าที่เธอยอมรับเด็กจะเติบโตขึ้นภายใต้การปลูกฝังร่วมกันของเธอและเย่เชินหลิน ในอนาคตและยังสามารถติดตามปู่ย่าตายายและญาติคนอื่นๆของเธอและทุกคนยินดีต้อนรับโดยไม่ต้องสงสัย

ส้งหลิงหลิงประหลาดใจจริงๆ ในใจเธอไม่มีใครโง่พอที่จะรับลูกของคนอื่น

เธอเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้เลยว่าเซี่ยชีหรั่นกำลังวางแผนหรือพยายามอย่างจริงใจที่จะเลี้ยงดูลูกให้เธอ

เธอพูดไม่ออกเป็นเวลานาน แต่มองไปที่เซี่ยชีหรั่นด้วยความงุนงง