สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 592

ตอนที่ 592 สาวใช้ตัวแสบ 496

เซี่ยชีหรั่นก้มหน้า ไม่มองเธอ เธออยากจะหัวเราะอย่างไรก็ปล่อยเธอหัวเราะไป มันก็เป็นแค่ชั่วคราว ใครได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย ถึงจะเป็นผู้ชนะ เธอพูดกับตัวเอง

ส้งหลิงหลิงไม่ได้พูดอะไร เดินไปข้างหน้า เดินผ่านหน้าฟางลี่น่า ฟางลี่น่ามองดูเธออย่างคาดหวัง ดวงตาแสดงออกอย่างชัดเจนว่า คุณส้ง ให้ฉันเป็นผู้ติดตามคุณได้ไหม ฉันยินดีที่จะทำให้ดีที่สุด

ถึงแม้ฟางลี่น่าจะเป็นคนไม่ฉลาด แต่คำคมยังกินใจเธอได้ บางคำพูดที่เธอพูดออกมายังทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเธอใจจืดใจดำเหลือเกิน แต่ถ้าฟางลี่น่าเป็นคนพูด ความรู้สึกก็จะไม่เหมือนกัน

เธอชำเลืองมองฟางลี่น่า แล้วพูดกับเย่เชินหลินเบาๆว่า “เชินหลิน คุณดูสิตอนนี้ท้องฉันก็ใหญ่ขึ้นทุกวัน ต้องการคนดูแล เสี่ยวเจียวคนเดียวก็ไม่ค่อยจะไหว เมื่อก่อนลี่น่าอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ พวกเราก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ฉันคิดว่า สามารถให้เธอมาช่วยดูแลฉันได้ไหม”

ดวงตาของฟางลี่น่าสว่างขึ้นทันที เธอคิดว่าขอแค่เธอมีโอกาสได้ติดตามส้งหลิงหลิง เธอก็จะเหมือนปลาได้น้ำ

ส้งหลิงหลิงไม่เหมือนเซี่ยชีหรั่น จะไม่ผูกขาดกับเย่เชินหลิน ต่อไปในอนาคตเธอก็จะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับคุณชาย

อีกอย่าง ลูกในท้องของส้งหลิงหลิงยังเป็นของเย่เชินหลินด้วย ก็เท่ากับว่าเป็นคุณชายน้อย เธอดูแลตั้งแต่อยู่ในท้อง ตระกูลเย่ก็ต้องไม่ลืมบุญคุณนี้ ก็จะให้เธออยู่ที่นี่อีกยาวนาน และอาจจะตอบแทนเธออย่างดีด้วย

เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย เข้าใจว่านี่เป็นการอวบอำนาจของเธอ คิดจะยืมมือของฟางลี่น่ามารับมือกับเธอ

เมื่อก่อนเย่เชินหลินก็เคยใช้วิธีนี้ ดังนั้นเธอคิดว่าเย่เชินหลินจะต้องรู้ถึงแผนการของส้งหลิงหลิง

หลิน คุณเห็นด้วยไหม

ถึงแม้เขาจะไม่เห็นด้วย แต่เขาก็จะหาเหตุผลเพื่อเห็นด้วย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สบาย ก็จะอดทนต่อไป

ส้งหลิงหลิงรู้ว่าเย่เชินหลินจะต้องตามใจเธอ ดังนั้นสิ่งที่เธอขอ เธอแทบไม่ต้องสงสัยเลย เย่เชินหลินจะต้องเห็นด้วยแน่นอน

เธอยิ้มรอคำตอบของเย่เชินหลิน เย่เชินหลินหยุดเดินแล้วมองไปที่สาวใช้ทุกคน สุดท้ายสายตาก็หยุดอยู่ที่ใบหน้าของฟางลี่น่า

เขาเดินกลับอย่างสง่างาม ยืนอยู่ตรงหน้าของฟางลี่น่า ถามเธอด้วยเสียงต่ำ “คุณส้งบอกว่าอยากให้คุณไปดูแลเธอ คุณยินดีไหม”

ส้งหลิงหลิงรู้สึกว่าการที่เย่เชินหลินพูดประโยคของเธอซ้ำอีกหนึ่งรอบ แสดงถึงการให้เกียรติเธอ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจและมีความสุขมากขึ้น

“ฉันยินดี คุณชาย ฉันยินดีมาก ลูกของคุณส้งก็คือลูกหลายของตระกูลเย่ มีโอกาสได้ดูแลคุณชายน้อยของตระกูลเย่ เป็นเกียรติสำหรับคนอย่างฟางลี่น่ามาก” ฟางลี่น่าคิดว่าการตอบรับแบบทันทีอย่างรวดเร็วนั้นเป็นที่สุดของความจริงใจ เพื่อแสดงความภักดี เธอพูดเร็วมาก บนใบหน้าของเธอตื่นเต้นเล็กน้อย

เย่เชินหลินมองเธอเบา ๆ จ้องมองประมาณสองสามวินาทีไม่พูดอะไร ฟางลี่น่ากังวลเล็กน้อย เธอกังวลแล้วเน้นย้ำอีกครั้ง “คุณชาย ท่านคงไม่ได้สงสัยในความภักดีของฉันใช่ไหม ฉันภักดีต่อท่านมาก ดังนั้นฉันหวังว่าจะได้ช่วยท่านดูแลคุณส้ง อีกอย่าง ฉันสนิทกับคุณส้งมากกว่าสาวใช้คนอื่นๆ ฉันเหมาะสมที่สุดที่จะดูแลเธอ ใช่ไหมคุณส้ง”

เธอมองไปที่ส่งหลิงหลิงเพื่อขอความช่วยเหลือ ส้งหลิงหลิงยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินมาตบมือเธอเบาๆ พูดว่า “ขอบคุณมาก น่าน่า คุณยินดีจะดูแลฉัน ฉันดีใจมาก”

หลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เย่เชินหลิน รอเย่เชินหลินพยักหน้า

ใบหน้าของเย่เชินหลินจริงจังขึ้นทันที เขาจ้องฟางลี่น่าอีกครั้ง พูดอย่างเย็นชา “คุณมีใจเช่นนี้ ดีมาก แต่ว่า.....” เขาตั้งใจหยุดพูด แล้วหันไปพูดกับส้งหลิงหลิงว่า “หลิงหลิงคุณเห็นแล้วใช่ไหม เธอเป็นคนใจร้อนเกินไป ฉันว่าไม่เหมาะสมที่จะดูแลลูกของเรา ลูกคนนี้เป็นลูกคนแรกของฉัน ฉันให้ความสำคัญมาก ไม่อยากให้มีข้อบกพร่องใดๆทั้งนั้น ฉันจะให้คนที่ไว้ใจได้ดูแล ไม่ต้องกังวลนะ ส่วนนี้ฉันได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อวานคุณเข้ามา ฉันก็สั่งให้หลินต้าฮุยไปจัดหาสาวใช้มาหนึ่งกลุ่ม ฉันจะเป็นคนเลือกสาวใช้ที่ดีที่สุดให้คุณสองคนด้วยตัวฉันเองเลย คนในนี้นอกจากหลิวเสี่ยวเจียว ฉันไม่เห็นด้วย พวกเราไปเดินเล่นกันเถอะหลิงหลิง” พูดจบเขาก็เดินนำไป

รอยยิ้มของส้งหลิงหลิงแข็งอยู่บนใบหน้า เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆในใจ

หลิน ไม่เสียแรงที่เป็นหลินของฉัน ไม่ยอมปล่อยให้เธอประสบความสำเร็จ

โม่เสี่ยวหนงก็ดีใจ เธอรู้ว่าฟางดีน่าไม่ใช่คนดีอะไร ถ้าคนแซ่ส้งกับคนแซ่ฟางร่วมมือกัน การจะสู้กับผู้หญิงชั่วสองคนนั้นก็จะเพิ่มความยากขึ้นแน่ๆ

เมื่อคืนเธอได้สืบค้นวิธีที่จะทำให้ส้งหลิงหลิงแท้ง แต่ไม่พบสิ่งใดในGoogleเลย วิธีทำแท้ง เป็นพวกยาขับเลือด การขูดมดลูก ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

แต่เธอก็คิดว่า จะให้เธอแท้ง ก็ต้องกินพวกของที่มีพิษ หรือหกล้มอะไรประมาณนี้น่าจะได้

เธอแค่ไม่มีโอกาสเลย ส่วนนี้เป็นเรื่องที่ยาก เธอต้องคิดหาวิธี

สิ่งที่เย่เชินหลินพูดก็ทำให้เธอนึกขึ้นได้ รอเย่เชินหลินเดินมาหาเธอ เธอเรียกเบาๆ “คุณเย่”

“อืม” เย่เชินหลินหยุดเดิน เสียงฮึดฮัดแสดงความไม่พอใจ