สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 591

ตอนที่ 591 สาวใช้ตัวแสบ 495

เธอไม่เห็นเขาขมวดคิ้ว ตอนที่เธอได้ยินเขาพูดสิ่งเหล่านี้ ตัวแข็งทันที จากนั้นเมื่อเขาจูบติ่งหูของเธอ เธอจึงหลีกเลี่ยง

“คุณบอกว่าคุณรักฉัน จะรอฉันไม่ใช่เหรอ คือรอฉันขึ้นเตียงกับคุณ คิดถึงมากใช่ไหม” เขาพูดมาอีกหนึ่งประโยค ครั้งนี้เซี่ยชีหรั่น

ร่างกายจะค่อยๆผ่อนคลาย

เธอเข้าใจแล้ว เขาปรากฏตัวเช่นนี้ และเธอก็เห็นเขา เขาต้องการเหตุผลในการปรากฏตัว ดังนั้นเขาจึงแกล้งพูดว่าเขามาเพราะเขาคิดถึงร่างกายของเธอ

เธอไม่ได้หลีกเลี่ยงเขาอีก แต่เขาเหยียดแขนของเขาโอบเอวของเขาไว้

เธอชอบฟังเสียงของเขา ถึงแม้เขาจะตั้งใจพูดให้เธอเสียใจ เธอรู้สึกได้ว่าเสียงของเขาสั่น เขาอาจจะไม่รู้ตัว ขณะที่เขาใช้คำพูดที่ทำร้ายเธอ ไม่ว่าจะพยายามปกปิดแค่ไหน แต่ก็จะมีอาการสั่นเล็กน้อย

หรือว่า จะมีแค่คนที่รักมากๆถึงจะรู้สึกได้ เขารักเธอ น้ำเสียงจะไม่สามารถโกหกได้ เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนมาก

แขนของเธอโอบเอวเขาไว้ ร่างกายของทั้งสองแนบชิดติดกันแน่น เธอสามารถรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจของเขา

ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าเธอขึ้นมา มองลงไปแล้วจูบริมฝีปากของเธอ เขาแกล้งทำเป็นจงใจว่าเขาต้องการทำลายเธอ ทำให้เสียเกียรติเธอ เธอจะไม่รู้สึกถึงการสั่นไหวของเขาได้อย่างไร

เซี่ยชีหรั่นเขย่งเท้าขึ้น การตอบสนองอย่างพิถีพิถัน เธอไม่สนใจความเจ็บปวดที่โหดร้ายที่เขานำมาให้เธอ

เพียงไม่กี่วินาที ขณะที่เขาต้องการที่จะใส่ลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยเธอออก พูดอย่าเย็นชาว่า “ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีการพัฒนาเลย เบื่อแล้ว”

พูดจบ เขาหันหลังแล้วเดินจากไป ไม่เห็นร่องรอยของความคิดถึงเลย

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตามเขาไป เธอยืนอยู่กับที่ จ้องมองที่ด้านหลังของเขา ฮัมเบา ๆ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว คนอื่นจะว่าอย่างไรฉันไม่สนใจ ตราบใดที่คุณยังเป็นเหมือนเดิม ฉันยินดีที่จะไปกับคุณทุกที่ ฉันรู้ทุกอย่างมันไม่ง่าย ใจของฉันก็พยายามปลอบใจฉันอยู่ กลัวที่สุดคือกลัวว่าคุณจะพูดว่ายอมแพ้ ความรักต้องการความกล้าหาญจริงๆ การเผชิญหน้ากับข่าวลือ ตราบใดที่ดวงตาคุณยังยืนยัน รักของฉันก็จะมีความหมาย.........พวกเราล้วนต้องการความกล้าหาญ เชื่อว่าจะต้องได้อยู่ด้วยกัน ฉันสามารถรู้สึกถึงคุณได้.....วางไว้ในใจของฉัน....หัวใจที่แท้จริงของคุณ หากความตั้งใจของฉันจะทำร้ายคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ คุณช่วยเตือนฉันอย่างอ่อนโยนได้ไหม ถึงแม้ฉันจะใจร้อน แต่ยิ่งกลัวจะเสียคุณไป.......พวกเราต้องการความกล้าหาญ เชื่อว่าจะต้องได้อยู่ด้วยกัน.......

เขาฟังออกว่าเธอกำลังร้องเพลงนี้ทั้งน้ำตา เสียงที่สำลักเล็กน้อยเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ทันใดนั้นในตาของเขาก็เต็มไปด้วยความร้อน นั่นไม่ใช่น้ำตา ลูกผู้ชายจะมีน้ำตาได้อย่างไร

เขาเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนไม่เหลือเยื่อใย เธอก็ยังคงร้องเบาๆต่อไป ทุกโน้ตและทุกคำบอกถึงความมุ่งมั่นของเธอ

สิ่งเล็กๆ ขอบคุณที่คุณอ่อนแอมาก แต่แข็งแกร่ง ไม่ต้องกังวล ผู้ชายของคุณจะพยายามให้มากขึ้นเพื่อจะได้อยู่กับคุณโดยเร็วที่สุด

หลังจากที่เย่เชินหลินกลับไปถึงห้องนอนแต่ก็ไม่ได้หลับเลย พ่อบ้านจะตื่นเช้ากว่าทุกคน เขาเรียกพ่อบ้านไปที่ห้องหนังสือ สั่งเขาว่า “ต่อไปให้เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงสวมใส่เสื้อผ้าของคนรับใช้ด้วย ทุกอย่างของเซี่ยชีหรั่นก็ทำเหมือนคนรับใช้ทุกคน ไม่ว่าจะเรื่องกิน อยู่หรือเงินเดือน อีกอย่าง การเคลื่อนไหวของเธอกับโม่เสี่ยวหนง ต้องรายงานฉันทุกอย่าง”

“ครับ คุณเย่” พ่อบ้านรู้ว่าการกระทำทุกอย่างของเย่เชินหลินต้องมีความหมาย เขาคิดออกแล้วหลังจากใช้เวลาไปหนึ่งคืน

ทั้งวิลล่าดูเหมือนเป็นโลกของส้งหลิงหลิง แต่นี่จะต้องเป็นเพียงแผนชั่วคราว เขาได้รับความช่วยเหลือจากเย่เชินหลินมามาก ในสถานการณ์เช่นนี้ควรจะให้ความร่วมมือกับเขาดีๆ ควรดำเนินการตามที่เขาต้องการ อย่าเพิ่มความวุ่นวายแม้แต่นิดเดียว

เขาตั้งใจไว้ว่า ถึงแม้คนแซ่ส้งจะชี้หน้าต่อว่าเขา ด่าว่าบรรพบุรุษของเขา เพื่อเจ้านายของเขา เขาจะยอมทน

เขาจะรอดู ผู้หญิงที่บ้าคลั่งคนนั้นจะมีจุดจบอย่างไร

ส้งหลิงหลิง ต้องมีสักวันที่คุณจะถูกไล่ออกจากที่นี่ เมื่อถึงเวลานั้น คุณก็อย่าหาว่าฉันซ้ำเติมนะ

รุ่งอรุณอย่างเป็นทางการ พ่อบ้านถือชุดของคนรับใช้สองชุดมาให้เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนง

โม่เสี่ยวหนงมองดูแล้ว จะให้เธอสวมใส่ชุดนี้เหรอ รู้สึกไม่พอใจ สีหน้าดูแย่

“เสี่ยวหนง คุณกลับไปเถอะ ฉันสมควรอยู่ที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องมาลำบากกับฉัน คุณไม่เห็นเหรอเวลาที่ส้งหลิงหลิงด่าฉันมักจะเอาคุณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย คุณไม่มีความจำเป็นต้องมาทนและถูกรังแกที่นี่” เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าโม่เสี่ยวหนงไม่พอใจ เตือนเธอเบาๆ

เมื่อเซี่ยชีหรั่นพูดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าโม่เสี่ยวหนงไม่อยากไปจากที่นี่ เธอแค่รู้สึกว่าถ้าไปจากที่นี่ตอนนี้ เธอก็จะไม่เคยได้รับฝ่าฟันอุปสรรคกับเธอ ต่อไปก็อย่าหวังจะได้เสพสุขกับเธอเลย

กัดฟันแล้วกัดฟันอีก เธอยอมแพ้ แล้วก็ให้พ่อบ้านออกไป แล้วเธอก็สวมใส่ชุดคนรับใช้

“พี่ ฉันจะอยู่กับพี่จนกว่าพี่จะได้รับชัยชนะ ใครให้พี่มาเป็นพี่สาวฉันหล่ะ ฉันไม่ช่วยพี่แล้วจะให้ไปช่วยใคร” โม่เสี่ยวหนงกอดเซี่ยชีหรั่น พูดอย่างตรงไปตรงมา

“ขอบคุณมากเสี่ยวหนง หากคุณทนไม่ไหว ก็ไปจากที่นี่ได้ทันทีเลยนะ พี่จะไม่โกรธเธอ แค่น้องมีใจอยากจะช่วยพี่ก็ดีใจมากแล้ว ตั้งแต่เด็กคุณก็ไม่เคยได้รับความกดดันอะไร แต่ตอนนี้ยอมอดทนเพื่อพี่ พี่จะไม่มีวันลืม”

เด็กโง่ คุณไม่ต้องทำเช่นนี้ มีของพี่ก็ต้องมีของคุณด้วยเช่นกัน พี่เห็นคุณตั้งแต่เด็กจนโต จะทนเห็นคุณลำบากได้อย่างไร

ประโยคนี้เธอไม่ได้พูดออกมา เธอคิดว่าโม่เสี่ยวหนงทั้งหมดมีทั้งจริงบ้างเท็จบ้าง ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร เธอแค่ชอบคิดในด้านดีไว้ก่อน