สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 597

ตอนที่597 สาวใช้ตัวแสบ 501

เขาใช้แรงโอบเธอไว้ ทั้งสองคนไม่ขยับ เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะเข้าใกล้หูของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเกือบจะขอร้องว่า

“ออกไป ได้ไหม? อย่าพยายามต่อไปเลย”

“ไม่ ให้ฉันได้เห็นคุณเพิ่มอีกหนึ่งนาทีก็มีความสุขแล้ว” เธอก็ที่พูดข้างหูเขา

หลังจากบ่ายวันนี้ ขณะที่ส้งหลิงหลิงกำลังหลับอย่างเป็นสุข พวกเขาใช้เวลาอันสั้นพูดคุยกัน ทำให้ในใจของทั้งสองรู้สึกอาลัยอาวรณ์ด้วยความเจ็บปวด มีคำพูดมากมายที่ยังไม่ได้พูด ตามตื้อเขา ขัดขวางเธอ

เธอจะตัดใจไปได้ยังไง?

เขามือใหญ่ๆทั้งสองข้างจับเอวเธอไว้เต็มมือ ดึงเธอออกไปเล็กน้อยแล้วมองไปที่เธอเขาพูดอย่างเงียบ ๆ เธองี่เง่า ถ้ายังอยู่ผมก็ยังจะพูดกับคุณอย่างเย็นชา ฉันจะไม่ล้มเลิกกลางคันหรอกเธอยิ้มน้ำตาคลออยู่ในดวงตา แต่ดูเหมือนว่าจะพูดอย่างหนักแน่น ไม่สนใจเธอมองแผลที่อยู่บนใบหน้าเขาอย่างละเอียด ยื่นมือมาสำรวจ เขาจับมือเล็กๆของเธอไว้ ส่ายศีรษะ บอกกับเธอว่าเขาไม่เจ็บเขาจ้องมองที่ใบหน้าเล็กๆของเธอ ปัญหาในใจหมุนเวียนเป็นพันครั้ง ผมควรทำยังไงกับเธอสิ่งเล็กน้อย

เขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขากับเธอ อยากจะใจดำเย็นชาต่อเธอ ทำให้เธอรู้และถอยไปเอง

วันนี้เขาเข้าใจอย่างสมบูรณ์ว่าผู้หญิงคนนี้มีความเอาแต่ใจมากเกินไป ตราบใดที่เธอแน่ใจแล้ว คุณไม่สามารถทำให้เธอถอยได้เป็นตายร้านดียังไง

เธอก็ไม่ยอมไปถ้าหากเขาเย็นชาอย่างนั้นกับเธอต่อไป มีแต่จะทำให้เธอไม่สบายใจ เพราะฉะนั้นในช่วงเวลาที่ไม่มีคนอยู่ ทำให้เธอรู้ถึงความรักที่เขามีต่อเธอดีกว่า สำหรับเธอแล้วอย่างน้อยช่วงเวลาสั้นๆก็ยังทำให้เธออุ่นใจ สำหรับตัวเขาก็เหมือนกันเขานั่งเธอยืน ทั้งสองคนสบตากันสักพัก

เซี่ยชีหรั่นเข้าใกล้เขาจุ๊บที่หน้าผากเขาเบาๆ แล้วเดินออกอย่างรวดเร็วพร้อมหยิบขวดยาแก้รอยฟกช้ำไปด้วยเธอหวังว่า พรุ่งนี้ยังมีโอกาสทายาให้เขากิริยาท่าทางที่ดื้อรั้นของเธอนั้นทำให้ในใจของเย่เชินหลินทั้งเจ็บทั้งปวด อยากวิ่งตามเธอกอดเธอไว้เดินออกจากห้อง ท่าทีของเซี่ยชีหรั่นเย็นชา ทำให้คนอื่นดูไม่ออกว่าเธอกับเย่เชินหลินอยู่ในห้องเคยมีฉากที่อบอุ่นเขาแสดงละคร

เธอต้องให้ความร่วมมือไห่ลี่หมินออกจากบ้านของประธานจง ในใจรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ระหว่างทางกลับไปที่โรงเรียนของพรรค

เขาได้รับโทรศัพท์จากไห่ฉิงฉิงและขอนัดให้เขาออกมาเจอกันส่วนตัวเขาเดาว่ามันอาจเกี่ยวข้องกับเซี่ยซี่หรั่น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เรื่องที่กังวลเพียงอย่างเดียวของไห่ฉิงฉิง นั้นเกี่ยวกับโม่เสี่ยวจุน และโม่เสี่ยวจุนกำลังเป็นห่วงว่าการเป็นอยู่สุดท้ายเซี่ยชีหรั่นจะเป็นยังไงทั้งสองไปร้านกาแฟที่ไห่ฉิงฉิงเปิด

ด้านในมีห้องพักวีไอพี เธอเอาไว้ใช้เวลาคุยงานปิดประตู ไห่ฉิงฉิงก็เปิดประตูเจอภูเขา

“ให้นายตามจีบเซี่ยชีหรั่น เป็นไงบ้าง? ทำไมไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่นิดเดียว?”

“ไม่ยังไง คนที่เธอรักคือเชินหลิน ไม่เหลียวมองคนข้างๆแม้แต่น้อย” ไห่ลี่หมินอยู่ต่อหน้าน้องสาวไม่จำเป็นต้องกลบเกลื่อน“งั้นตอนนี้สถานการณ์เขาเป็นยังไงบ้าง? คบกับเย่เชินหลินอีกแล้ว? ลูกของเขาเธอก็ไม่สนใจ?”

“อืม ไม่สน ไม่เพียงแต่ไม่สนใจเด็ก ตอนนี้...” พอพูดถึงตรงนี้ ในใจของไห่ลี่หมินรู้สึกโกรธและชื่นชมเซี่ยชีหรั่น เขาต้องการที่จะลืมผู้หญิงคนนี้ตลอดกาล เพราะเธอไม่มีความรู้สึกอะไรต่อเขาเลย คิดไม่ถึง ความห่วงที่เขามีต่อเธอกลับถึงเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ผู้หญิงที่ตั้งใจและแน่วแน่อย่างนี้ เพื่อความรักแล้วถึงเลือดตกยางออกก็ไม่แคร์ แล้วจะทำให้คนไม่ประทับใจยอมรับได้ไง?

“ตอนนี้ทำไม?” ไห่ฉิงฉิงรู้สึกกระวนกระวาย แม้ว่าโม่เสี่ยวจุนจะไม่พูด แต่มักจะอ่อนโยนและเอาใจใส่เธอ แต่เธอดูออกว่าในใจของเขากำลังเป็นห่วงเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นต้องเผชิญ

เธอกลัวว่าถ้าถามไห่ลี่หมินเกี่ยวกับสถานการณ์ของเซี่ยชีหรั่นต่อหน้าโม่เสี่ยวจุน

ถ้าหากสถานการณ์ไม่ดี กลัวว่าโม่เสี่ยวจุนจะหุนหันพลันแล่นหรือวิตกกังวลมากขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่เธอใช้เรื่องที่เขาออกไปจัดการเรื่องบริษัท และเธอก็แอบออกไปคนเดียวเพื่อคุยกับพี่ชายของเธอ

“ท่านจักรพรรดิไม่ต้องรีบร้อน ทำขันทีตกใจหมด” เมื่อเห็นความวิตกกังวลของไห่ฉิงฉิง ไห่ลี่หมินก็อดไม่ได้ที่จะบอกเธอ

“ไอ้หยา คุณไม่ต้องสนฉัน บอกฉัน ชีหรั่นเป็นยังไงบ้าง”