สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 596

ตอนที่596 สาวใช้ตัวแสบ 500

เธอลังเลอย่างนี้ ไม่พูดไม่จา แถมตอนนี้ยังมีข้ออ้าง ทำให้จ้าวเหวินอิงเข้าใจหมดแล้ว ที่จงหวีฉวนพูดล้วนเป็นความจริงคิดถึงลูกสาวจะต้องไปเป็นสาวใช้ ใจเธอนั้นราวกับถูกมีดกรีด

เย่เชินหลินคนนี้ ไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ ทำไมถึงให้ลูกสาวเธอได้รับความไม่ยุติธรรมอย่างนี้?

วันนั้นตอนที่เย่เห้าหรันสามีภรรยามา ทุกคนก็รีบพูดว่าส้งหลิงหลิงก็มาบ้านพักตากอากาศแล้ว ทำไมเธอถึงไม่ได้ไปดูด้วยกันเธอแค่คิดว่าเย่เห้าหรันสามีภรรยาไม่ชอบส้งหลิงหลิง พวกเขาแค่สนับสนุนเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น เพราะฉะนั้นแน่นอนเขาคิดว่าส้งหลิงหลิงถูกพวกเขาขับไล่ออกไปตั้งนานแล้ว บวกกับที่เซี่ยชีหรั่นไม่เคยหลอกเขา เขาจะคิดได้ยังไงว่าลูกที่ว่านอนสอนง่ายมาตลอดจะโกหกเขา

“ลูกเอ๋ย ฉันเป็นแม่ของเธอ ไม่จำเป็นต้องหลอกแม่ ถ้าอยู่แล้วดีก็ดี ถ้าไม่ดีกลับบ้านได้ทุกเมื่อ ไม่จำเป็นที่จะต้องเพื่อความรักแล้วทำให้ตัวเองต้องลำบาก” จ้าวเหวินอิงถอนหายใจ น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นหลั่งไหลออกจากดวงตาทันที

เธอสูดลมหายใจเข้า ไม่อยากให้แม่ได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ　เวลานี้เธอก็เข้าใจหน่อยแล้วว่า ที่แม่เริ่มพูดเริ่มถามขึ้น จริงๆแล้วเธอรู้เรื่องราวสถานการณ์ของเธอแล้ว ถึงถามขึ้นแบบนี้ไห่ลี่หมินมาแล้ว พึ่งเดินไป โทรศัพท์ของแม่ก็ดังขึ้น หรือว่าจะเป็นจง.....

“แม่ ฉันไม่เป็นไร ท่านน่าจะไปได้ยินใครพูดอะไรมานะ พูดว่าสถานการณ์ฉันตอนนี้ไม่ดี ฉันเพียงแค่อยากบอกว่า สถานการณ์ตอนนี้ฉันสมัครใจเอง เพื่อคนที่ตัวเองรัก เสียสละนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไร แต่ว่าท่านวางใจได้ ฉันจะดูแลตัวเอง ถ้าฉันทนต่อไปไม่ไหว ฉันจะกลับไป”

จ้าวเหวินอิงเงียบ

เธอไม่ได้เห็นด้วยกับวิธีที่ลูกสาวทำ แต่หลังจากการใกล้ชิดในช่วงนี้ เธอก็เข้าใจด้วยว่าความดื้อรั้นของเซี่ยชีหรั่นไม่สามารถบังคับให้เปลี่ยนใจได้

ตอนนี้เธอคงรู้สึกไม่สบายใจแน่นอน คนเป็นแม่ถ้าพูดอะไรมากเกินไป มีแต่จะทำให้เธอยิ่งลำบากใจ

ดังนั้นเธอจึงได้แต่ปลอบใจ“ลูกโง่ ดูแลตัวเองนะ อย่าลืมหล่ะ แม่อยู่เคียงข้างเธอเสมอ เธอต้องการอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเศรษฐกิจหรือว่าเรื่องอื่น แม่คอยสนับสนุนเธอเสมอ ต้องการให้ตระกูลส่งรู้สึกกดดัน ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร รู้ใช่ไหม?”เซี่ยชีหรั่นยกริมมุมริมฝีปากอย่างปลื้มใจ

“แม่ ไม่ต้อง ท่านเชื่อฉันนะ หากไม่ใช่ว่าเชินหลินรักฉัน ฉันคงไม่อดทนอย่างนี้หรอก เขาก็มีทางของเขาแหละ ฉันไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจ ไม่งั้นกลัวว่าจะไปทำลายแผนการของเขา”

“งั้นเธอต้องทนอยู่อย่างนี้? รอให้เขาจัดการเรื่องทั้งหมดเรียบร้อยค่อยกลับมาหาเขาไหม?” จ้าวเหวินอิงอดถามไม่ได้

“แม่ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่เขาลำบากที่สุด ฉันหวังจะอยู่ข้างกายเขา ฉันรู้ว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไรทำอะไร จริงๆแล้วเขาสามารถมองเห็นฉัน สำหรับในใจเขานั้นถือเป็นการปลอบใจอย่างหนึ่ง”เพราะเขามาเยี่ยมเธอแต่ก่อนฟ้าสว่าง ทำให้เข้าใจถึงจุดนี้

เพราะเหตุนี้ เธอจึงต้องยืนหยัดต่อไป

“อืม แม่รู้แล้วต้องการแม่เมื่อไหร่บอกได้ทุกเมื่อ เกรงใจใครก็ได้ แต่ไม่ควรเกรงใจกับแม่แท้ๆ”

“ค่ะ แม่ ฉันรักท่าน!” เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยเสียงหวาน วินาทีนั้นรอบดวงตาจ้าวเหวินอิงก็แดงขึ้น

พูดคุยกับแม่จบ เซี่ยชีหรั่นดึงกระดาษทิชชู่เช็ดน้ำตา เธอรู้สึกว่าเธอกลับมามีพลังใหม่อีกครั้ง เธอมีคนคอบสนับสนุน มีทางให้ถอย แม้ว่าเธอจะไม่เลือกถอย แต่การมีหนทางให้เธอถอยนั้นทำให้เธอปีติยินดี

เธออยากไปเยี่ยมเย่เชินหลิน ดูว่าแผลเขาเป็นอย่างไรบ้าง เธอคิด อีตานั่นต้องไม่ให้หมอตรวจแน่

เธอออกจากห้องไป สองคนนั้นที่เย่เชินหลินจัดการให้มาคุ้มครองเธอเป็นพิเศษก็ตามมา พวกเธอไม่ได้ถามว่าเธอจะทำอะไร แต่แอบตามด้านหลังอย่างเงียบๆ

เซี่ยชีหรั่นเดินไปที่สำนักงานของแพทย์ ถัดจากพื้นที่ของคนงาน ตอนที่เธอไป หมอทั้งสองนั้นกลับมาแล้ว

“คุณนาย！” หมอทั้งสองเจอเซี่ยชีหรั่นมา มีเสียงเรียกแสดงความเคารพ ปกติพวกเขาไม่ได้ประชุมพร้อมคนใช้ ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องที่ไม่ควรเรียกเซี่ยชีหรั่น คุณนาย เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วอธิบาย “คราวหน้าอย่าเรียกฉันอย่างนี้แล้วนะ ฉันยังเป็นคนใช้ของที่นี่ เรียกฉันว่าชีหรั่นก็ได้”

พวกเขาถึงสังเกตเห็นเธอใส่ชุดเครื่องแบบของสาวใช้ หมอทั้งสองมองหน้ากัน ทั้งไม่ได้พูดอะไร

สีหน้าบนใบหน้าของหมอห่าวนั้นละอายทรมานใจ ตั้งแต่วินาทีที่เขารู้ว่าส้งหลิงหลิงอุ้มท้องใหญ่กลับมาขณะนี้

พอเห็นเซี่ยชีหรั่นถูกลดสถานะ รู้ว่าส้งหลิงหลิงเป็นเหตุ เขายิ่งละลายเข้าไปอีก แม้กระทั่งไม่กล้ามองเซี่ยชีหรั่นตรงๆ

เซี่ยชีหรั่นนั้นก็ไม่รู้ว่าที่ส้งหลิงหลิงท้องนั้นหมอห่าวมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เธอเข้าใจว่าเบื้องหลังส้งหลิงหลิงจะต้องมีขั้นตอนการข่มขู่อะไรแน่ๆ ไม่งั้นหมอห่าวไม่ทำอย่างนั้นแน่เธอไม่โทษเขา เขามีพ่อแม่และลูกๆ ถูกข่มขู่ตรงนั้นใครจะไม่ยอมหล่ะ?

“หมอห่าว ฉันอยากถามคุณเย่ เขาไม่ยอมใช้ยาใช่ไหม? เขาบาดเจ็บหนักไหม?” เซี่ยชีหรั่นถามเสียงเบาคุณเย่ ทำอย่างนี้ต่อเธอ เธอยังเป็นห่วงคุณเย่ หมอทั้งสองท่านจะไม่ซาบซึ้งได้หรอ?

ที่เธอถามนี้ หมอห่าวยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ แต่กลับไม่สามารถชดเชยอะไรให้เธอได้ ได้เพียงแต่ตอบคำถามของเธอด้วยความเคารพ