สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 601

ตอนที่ 601 สาวใช้ตัวแสบ 505

โม่เสี่ยวหนงยังคงใช้มือถือเล่นอินเทอร์เน็ต แชท เล่นเกม ยุ่งจนมีความสุขมากไม่ใช่เหรอ

เซี่ยชีหรั่นก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมา แต่แค่เปิดดูภาพของเธอกับเย่เชินหลิน ทุกภาพที่เธอเห็นในเวลานี้ รู้สึกมีความสุขมาก แต่ก็น่าเศร้ามากเหมือนกัน ถ้ารู้ว่าจะมีวันที่แม้แต่มองหน้าก็ยังลำบาก ในตอนนั้นก็คงจะรักษาทุกวินาทีใช่ไหม?

เซี่ยชีหรั่นถือโทรศัพท์นอนไปด้วย ตื่นมาก็เป็นช่วงที่มืดมนที่สุดในหนึ่งวัน

เธอฟังเสียงลมหายใจโม่เสี่ยวหนง รู้ว่าเธอหลับแล้ว เธอคิด บางทีในขณะนี้เย่เชินหลินจะตื่นมา อาจจะตื่น หรืออาจจะไม่ก็ได้ แต่ว่าเธออย่าคิดจะหลับอีกเลย

ด้วยความหวังเสี้ยวหนึ่งที่อยากเจอเขา เธอลุกขึ้นจากเตียง ออกจากห้องไป

ที่ให้เธอคาดไม่ถึงคือ เธอออกมาจากห้อง เพิ่งเดินไม่ไกล ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆจากข้างหลัง หันกลับไปมอง เป็นสองคนนั้นที่เย่เชินหลินส่งมาเดินตามหลังเธอห่างๆ

เธอรู้ว่าสองคนนั้นไม่ได้มาจับตามองเธอ แต่คือมาปกป้องเธอ

เธอตื่นมา ทำให้พวกเธอก็หลับไม่สบายไปด้วย เธอรู้สึกผิดมาก ในขณะที่จะหันตัวเดินกลับไป ก็เห็นฝั่งต้นไลแลคทางนั้น มีเงาร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง ยืนตรงนั้นไม่ขยับเลย กำลังมองมาทางเธอ

เย่เชินหลิน!

หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นรัวๆ เหมือนกับสาววัยรุ่นที่เจอคนที่แอบชอบครั้งแรกเต้นไม่หยุด

เธอรู้ว่าครั้งนี้ เขาจะไม่เย็นชาใส่เธออีก เธอคิดถึงเขา คิดถึงจริงๆ ทุกวินาที แม้ว่าระยะเวลาที่ห่างจากพวกเขากอดกัน ไม่ถึงครึ่งวัน เธอก็รู้สึกราวกับเวลาผ่านไปนานมาก

เธอเดินไปทางเย่เชินหลิน ตั้งแต่ที่เธอออกจากห้อง เขาก็เห็นเธอแล้ว

เขาหวังว่าเธอจะหลับสบายใจอย่างสนิทสักคืน แต่ใจเขาก็รู้ เธอคงจะเหมือนเขา ที่ไม่สามารถหลับสนิทได้แน่นอน

เย่เชินหลินไม่ได้ขยับตัว ยืนอยู่ตรงนั้น มองดูเธอวิ่งมาทางเขา ทุกก้าวของเธอราวกับเหยียบบนใจเขา ทำให้เขารู้สึกหน่วงๆ แต่ก็มีความสุขมาก

จริงๆพวกเขาสามารถคบหากันอย่างเปิดเผย แต่เพื่อความปลอดภัยของเธอ ตอนนี้ก็ทำได้เพียงเท่านี้

เซี่ยชีหรั่นอยู่ในอารมณ์เดียวกับเขา ทุกครั้งที่เข้าใกล้เขาก้าวหนึ่ง ก็รู้สึกอยู่ใกล้ความสุขมากขึ้นก้าวหนึ่ง

บอดี้การ์ดหญิงสองคนนั้นตามมาสักพัก ก็เห็นว่าเธอวิ่งไปทางเย่เชินหลิน ทั้งสองก็สบตากัน แล้วหันตัวเดินกลับห้องไป หลินต้าฮุยได้บอกไว้ว่า ถ้าหากเย่เชินหลินอยู่กับเซี่ยชีหรั่น ไม่จำเป็นปกป้องอย่างใกล้ชิด ความหมายชัดเจนมาก คือจะสร้างโอกาสให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน ห้ามกระทบเด็ดขาด

เดินไปทางที่ห่างจากเย่เชินหลินอีกสองก้าว เซี่ยชีหรั่นหยุดฝีเท้า ใจของเธอเต้นดังมาก เหมือนว่าในเวลาเที่ยงคืนนี้ ฟังในความเงียบก็ดังได้ชัดเจนมาก

เย่เชินหลินก้าวขึ้นมา กอดหญิงสาวของเขาทันที

เขาไม่อยากพูดอะไร ไม่มีวิธีไหนมาอธิบายความผิดที่เขามีต่อเธอให้รู้เรื่อง

ทั้งสองกอดกันตั้งนาน เย่เชินหลินก็จูบบนปากเธอ

เซี่ยชีหรั่นโหยหาจูบของเขา เธอพยายามเงยหน้า เพื่อรับมือกับจูบเขา ยื่นมือไปโอบรอบเอวเขา จูบของพวกเขานั้นใส่ใจลึกซึ้ง การเสียดสีของลิ้นและริมฝีปากกลายเป็นดูดกลืน

ลมหายใจของทั้งสองเริ่มเร็วขึ้น มือใหญ่ของเขาลูบบนหลังเธออย่างอดไม่ได้

เขาคิดถึงเธอ อยากจะทำเรื่องที่ใกล้ชิดที่สุดกับเธอ ในใจเธอก็อยากเหมือนกัน แนบชิดกับร่างกายของเขา หน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่อ

“ที่รัก ผมคิดถึงคุณ!”จูบปากเธอเสร็จ เขาก็ไล่มาที่หูเธออย่างเร่าร้อน ไซร้ระหว่างหูของเธอ แล้วพูดข้างหูเธอเบาๆ

ใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นเร็วขึ้น และไม่เป็นจังหวะ

“คิดถึงผมไหม?”เขากุมใบหน้าเล็กของเธอ มองตาคู่นั้นท่ามกลางแสงไฟข้างถนนแล้วถาม

แววตาของเธอมีแสงไฟของความปรารถนาอยู่เหมือนกัน ไม่ต้องพูด เขาก็รู้ว่าเธอคิดแบบนั้น นี่เป็นปฏิกิริยาปกติ ความต้องการของคู่รักกัน

ถ้าหากพวกเขาไม่เคยมีสัมผัสที่ใกล้ชิดแบบนั้น บางทีในตอนนี้อาจจะไม่ได้รู้สึกอ้างว้างแบบนี้

ในใจของพวกเขาต่างรู้ ว่าพวกเขาต้องการสัมผัสร่างกาย เพราะเวลาที่ร่างกายสัมผัสกัน เป็นช่วงเวลาใกล้ชิดที่สุดของทั้งสอง ระหว่างพวกเขาไม่มีการกำหนดขอบเขต มีแต่เข้าหากัน และรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย

ดังนั้นเขาอยาก เธอก็อยาก

“คิดถึงไหม?”เขาถามอีก เซี่ยชีหรั่นกัดปาก ตอบเสียงเบา “อืม”

โอ้!

ใจของเย่เชินหลินเต้นแรง ปัดโธ่เอ๊ย เขาอยากจะเอาเธอตรงนี้ใจจะขาด ปลอบโยนร่างกาย และใจของเธอ

จูบของเขาหนักหน่วงขึ้นปากที่อ่อนนุ่มของกำลังจะถูกเขาดูดกลืน จูบครั้งนี้เอาแต่ใจกว่า และหนักกว่าเดิม

“ปมอยากเอาคุณ!”เขาดึงเธอมาที่ขาของเขา ก้มหน้ามองเธอ พูดเสียงแหบ