สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 602

ตอนที่ 602 สาวใช้ตัวแสบ 506　　

แม้ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยู่ตรงหน้า เธอเป็นพี่สาวของโม่เสี่ยวหนง ก็คงหนีไม่รอด

โม่เสี่ยวหนงไม่ให้โอกาสเธอ เธอก็แล้วไป ยังไงเธอก็ไม่ได้ชดใช้อะไร

“อั๊ยยะ ดูไม่ออกนิ เธอก็ระแวงไม่น้อยเลย เธอก็รู้ว่าลูกในท้องของฉันล้ำค่า สำหรับเธอ คุ้มค่าให้ฉันทำอะไร?สำคัญตัวเองไปหรือเปล่า!”ส้งหลิงหลิงพูดประชด สีหน้าดูถูกโม่เสี่ยวหนงอย่างมาก

เธอกำลังระบายอารมณ์ที่ระบายใส่เซี่ยชีหรั่นไม่ได้มาระบายใส่ตัวโม่เสี่ยวหนง เธอไม่เป็นลูกสาวของเสนาธิการหลี่อะไร เธออยากจะพูดอะไรเธอก็พูดอะไร

โม่เสี่ยวหนงโกรธจนหน้าแดง หายใจเข้าลึกๆสองทีถึงจะระงับความใจร้อนที่จะด่าของเธอลง

เธอรู้ว่าห้ามใจร้อนกับเธอ เธอเป็นลูกสาวของรองประธานส้ง ตอนนี้เธอเป็นคนรับใช้ของเธอ เธอต้องทน

แม้ว่าจะทำให้เธอแท้งลูก ก็มันทำชัดเจนเกินไป

โม่เสี่ยวหนงฝืนยิ้ม แล้วพูดกับส้งหลิงหลิงว่า “ขอโทษนะคะ คุณส้ง คำพูดที่ฉันพูดอาจผิดเพี้ยนไป คุณเย่ได้สั่งพิเศษไว้ว่า ให้พวกฉันทำตามใจคุณ ฉันออกไป คุณค่อยๆเปลี่ยนนะคะ มีอะไรเรียนฉันได้ตลอดเลยค่ะ”

พูดเสร็จ เธอก็เดินออกจากห้องส้งหลิงหลิง

ส้งหลิงหลิงพลางเปลี่ยนเสื้อไปด้วยคิดไปด้วย จะไล่สองพี่น้องที่น่าเกลียดนี้ออกไปด้วยวิธียังไงดี

ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อก็คิด กินอาหารเช้าก็คิด สุดท้ายเธอคิดออกสักที เซี่ยชีหรั่นมักจะอยู่ในห้องเก็บเสื้อของเย่เชินหลิน จัดเสื้อผ้าให้เขา

เสื้อผ้าของเย่เชินหลินไม่จำเป็นต้องจัดนานขนาดนั้น เธอคิด เซี่ยชีหรั่นก็แค่อ่อย ตั้งใจที่จะอยู่ในห้องเก็บเสื้อของเขานานหน่อยเท่านั้น

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ส้งหลิงหลิงลูบท้อง พูดพึมพำเองว่า “ลูกจ๋า แม่เพิ่งคิดได้ว่า เหมือนจะยังไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้พ่อเธอเลย ไป ไปห้องเก็บเสื้อกับแม่ดู ดูว่าพ่อหนูชอบเสื้อแบบไหน”

พ่อบ้านได้ยินว่าส้งหลิงหลิงจะไปห้องเก็บเสื้อก็รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องดีอะไร คงจะไปหาเรื่องเซี่ยชีหรั่นแน่ๆ

เขาก้าวขึ้นมาบอกเธอเบาๆว่า “คุณส้งอย่าไปเลยดีกว่าครับ ในห้องเก็บเสื้อมีลูกเหม็นเยอะมาก ผมได้ยินว่าลูกเหม็นไม่ดีต่อทารกนะครับ”

“โอ้ย นายนี่ละเอียดจังนะ ลูกฉันกี่เดือนแล้ว ยังกลัวลูกเหม็นอีกเหรอ นายคิดว่ายังสามเดือนแรกอยู่หรือไง!หลีกไป ทั้งวิลล่าเป็นของตระกูลเย่ ฉันอยากไปไหนก็ไปไหน ถ้านายยังห้ามอีก ระวังฉันไม่เตือนนะ!”ส้งหลิงหลิงถลึงตา พ่อบ้านทำได้แค่หลีกทางให้

ก่อนเย่เชินหลินจะไปก็ได้บอกพ่อบ้านไว้แล้ว ไม่ว่าส้งหลิงหลิงจะไปไหน ถ้ายังเดินอยู่ในวิลล่า ให้พวกเขาให้ความร่วมมือเต็มที่

ส้งหลิงหลิงเดินออกจากห้องอาหารอย่างโมโห โม่เสี่ยวหนงหลิวเสี่ยวเจียวทั้งสี่คนเดินไปทางห้องเก็บเสื้อ

ใครๆก็รู้ว่าเธอไปครั้งนี้ต้องไปทำให้เซี่ยชีหรั่นลำบากใจแน่ โม่เสี่ยวหนงมีใจห้ามแต่ก็กลัวว่าห้ามไม่ได้

ดวงตาของเธอหมุนไปมา คิดแผนได้ ก็เดินไปข้างส้งหลิงหลิงพูดเบาๆว่า “คุณส้งคะ ไม่ไปดีกว่าไหมคะ แม้จะไม่กลัวลูกเหม็น พื้นที่ในห้องเก็บเสื้อน้อย คุณท้องอยู่ก็ไม่สะดวก ถ้าหากถูกเสื้อหรือว่าอะไรสะดุดล้มจะทำไงดีคะ?”

โม่เสี่ยวหนงคิดไว้แล้ว เธอเกลี้ยกล่อมเธอต่อหน้าทุกคน ถึงเวลานั้นทุกคนก็สามารถเป็นพยานได้ว่าเธอได้บอกแล้ว ส้งหลิงหลิงก็ยังจะไป ถ้าหากเธอล้ม “อย่างไม่ตั้งใจ”ขึ้นมา ก็คงโทษใครไม่ได้

“นี่เธอภาวนาให้ฉันล้มใช่ไหม?”ส้งหลิงหลิงหยุดเดิน ถามอย่างประชด โม่เสี่ยวหนงรอยยิ้มเต็มใบหน้า ตอบ “ไม่กล้าค่ะ ฉันจะไปกล้าได้ไง ฉันพูดผิดเองค่ะ ฉันก็แค่อยากจะเตือนคุณ คุณส้งคะ อีกอย่างพี่สาวฉันอยู่ในห้องเก็บเสื้อ คาดว่าคุณน่าจะรู้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา สามารถโทษหาเธอได้อย่างง่ายดาย ใช่ไหมคะ?”

“เธอ!เธออยากให้ฉันโมโหใช่ไหม โม่เสี่ยวหนง!”ส้งหลิงหลิงเพิ่งคิดแผนนี้ได้ ถูกโม่เสี่ยวหนงพูดมาแบบนี้ เธอก็ลงมือได้บฃยากน่ะสิ

“ขอโทษค่ะ คุณส้ง”โม่เสี่ยวหนงยืนอยู่ข้างๆ แสดงละครของเธอ น้ำตาวนค้างอยู่ในตา

ส้งหลิงหลิงไม่คิดเลยว่าโม่เสี่ยวหนงจะเซ้าซี้แบบนี้ เธอโกรธจนหายใจแรงๆไปหลายที ว่าจะไม่ทำแล้ว

หลังๆลองมาคิดดู ไม่ได้ ช่วงนี้เย่เชินหลินไม่ค่อยออกบ้าน เธอต้องคว้าโอกาสไว้

อีกอย่างโม่เสี่ยวหนงพูดขึ้นแบบนี้ เธอก็ไม่ทำแล้ว งั้นก็แสดงให้เห็นแล้วสิว่าเธอกำลังจะไปใส่ร้ายเซี่ยชีหรั่น คงจะมีเรื่องให้นินทาลับหลัง

“รู้ว่าผิดแล้ว คราวหลังก็พูดให้น้อยๆหน่อย ไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นใบ้แล้วไปขายทิ้งหรอก”ส้งหลิงหลิงดุโม่เสี่ยวหนงเสร็จ ก็มือเท้าเอวแล้วเดินตรงไปยังห้องเก็บเสื้อของเย่เชินหลินช้าๆ

ในขณะนี้ เซี่ยชีหรั่นกำลังทำงานอยู่ห้องเก็บเสื้อของเย่เชินหลิน

จริงๆก็ไม่ได้มีเรื่องให้ทำอะไรมากมาย แต่เธอไม่มีที่ไปจริงๆ ในที่นี้ก็เป็นเสื้อเขาหมดเลย เธอจัดเสื้อของเขาไปมา ทำให้เธอรู้สึกสบายใจตลอด เหมือนว่าพวกเขาได้ใกล้ชิดกัน