สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 624

ตอนที่ 624 สาวใช้ตัวแสบ 528

ยัยตัวเล็ก ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? คิดถึงผมบ้างไหม?

เย่เชินหลินหยิบโน้ตบุ๊คที่อยู่ข้างๆขึ้นมา เขาเปิดมัน ใส่หูฟังแล้วเปิดโฟลเดอร์และคลิกที่ไฟล์ ทันใดนั้นเขาก็หรี่ตาและกำมือแน่น

มันควรตาย!

เขาหลับตาสักพัก จากนั้นก็โทรหาหลินหลิงและบอกให้เธอทำอะไรบางอย่าง

“ค่ะ คุณเย่ ฉันจะจัดการให้ดี คุณวางใจได้”

"อืม" เขาตอบรับแล้ววางสายโทรศัพท์ลง เขารู้สึกโล่งใจกับทุกสิ่งที่สั่งให้หลินหลิงไปทำ เรื่องแค่นี้เขาจะไม่โล่งใจได้อย่างไร?

......

หลังจากเซี่ยชีหรั่นและไห่ลี่หมินเดินทาง เธอก็ไม่ค่อยยิ้มตลอดทาง มักเหม่อคิดถึงเย่เชินหลินในใจ

ในบางครั้งเธอก็ตระหนักว่าแบบนี้อาจทำให้ไห่ลี่หมินรู้สึกอึดอัด ดังนั้นเธอจึงจะกลับมามีสติอีกครั้ง

ไห่ลี่หมินรู้ว่าเธอเป็นคนขี้เกรงใจ อ่อนโยนและมีน้ำใจ เขายินดีมากที่เธอนึกถึงเขาเป็นครั้งคราว

"ไห่ลี่หมิน คุณชอบไหหลำเป็นพิเศษใช่ไหมคะ เพราะชื่อของคุณมีคำว่าไห่ที่แปลว่าทะเล" บนเครื่องบินเซี่ยชีหรั่นถามไห่ลี่หมินเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

"ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองให้มีความสุขเพื่อผม อย่าฝืนตัวเองให้หัวเราะเมื่อคุณไม่ต้องการหัวเราะ แทนที่จะดีใจไปกับคุณ ผมอยากอยู่ข้างๆคุณเมื่อเสียใจมากกว่า ได้ยินมาว่านี่คือวิธีที่ดีที่สุดในการทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักผู้ชาย” ไห่ลี่หมินกะพริบตาให้เซี่ยชีหรั่น

เซี่ยชีหรั่นเพิ่งเห็นว่าไห่ลี่หมินที่แท้ไม่ได้เป็นคนที่จริงจังมากนัก และเขาเองก็มีด้านที่ซุกซน

บางทีเธออาจจะตกหลุมรักเย่เชินหลินเร็วเกินไป มิฉะนั้นไห่ลี่หมินเองก็เป็นคนดีที่ควรค่าแก่การไว้วางใจตลอดชีวิต เขาเป็นคนฉลาด กล้าหาญ ทุ่มเท ซื่อสัตย์และให้ความสำคัญกับคนรัก... เธอเห็นแสงสว่างมากมายในตัวเขา

จากตงเจียงไปไหหลำใช้เวลาบินไม่นาน ไห่ลี่หมินไม่ชอบให้คนอื่นมารบกวนเขาและเซี่ยชีหรั่น เขาจึงซื้อตั๋วชั้นหนึ่ง

แน่นอนว่าไม่ใช่แค่พวกเขาสองคน บอดี้การ์ดที่เย่เชินหลินจัดให้ติดตามพวกเขาก็อยู่ในเครื่องบินลำเดียวกับพวกเขา

"ไม่ต้องกังวล ผมแค่ยืมแสงสว่างของคุณ ผมเป็นข้าราชการที่ยากจน บางครั้งผมไม่สามารถที่จะฟุ่มเฟือยได้หรอก ใครบางคนจ่ายเงินให้ทั้งหมด ดังนั้นผมจึงไม่จำเป็นต้องเกรงใจ" ไห่ลี่หมินกล่าว เซี่ยชีหรั่นรู้ทันทีว่าใครเป็นคนจ่ายบิล

เมื่อคิดว่าเธอมาถึงจุดจบของโลก แล้วก็ยังไม่หนีไม่พ้นจากความรักของเขา หัวใจของเธออ่อนหวานขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณพักสักครู่นะครับ ผมจะมาเจอคุณตอนบ่ายสองโมงแล้วไปรับอาบแดดกัน” หลังอาหารกลางวันไห่ลี่หมินและเซี่ยชีหรั่นเดินกลับไปที่โรงแรม

เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าและกลับไปที่ห้องของเธอ

เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่บนเตียง ในสมองคิดถึงแต่เย่เชินหลิน เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและดูภาพถ่ายก่อนหน้านี้

อันที่จริงเธออยากจะส่งข้อความหรือโทรหาเขาจริงๆ

แต่เพราะพวกเขาต้องการทำให้ทุกคนรู้สึกว่าพวกเขากำลังเลิกกัน ในตอนนี้เธอจึงไม่มีทางติดต่อเขาได้

ตอนบ่ายสองโมง ไห่ลี่หมินมาเคาะประตูของเซี่ยชีหรั่นตรงเวลา เธอลุกขึ้นไปเปิดให้เขาและเห็นว่าไห่ลี่หมินมีของอยู่ในมือ