สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 64

บทที่64อยากจะกอดเขา4

จูบนี้ยิ่งกว่าคำพูดใดๆมันแทนซึ่งคำปลอบโยนโน้มน้าวคล้ายกับว่าเขากำลังใช้การกระทำที่แท้จริงมาพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าถึงแม้ว่าเธอเพิ่งจะเจอเรื่องเลวร้ายพวกนั้นมาเขาก็ยังเมินเฉยกับเธอได้อยู่ดี

เซี่ยชีหรั่นคนที่เคยสัญญาว่าจะไม่มีทางร้องไห้อีกต่อไปทว่าหยดน้ำตาก็ยังไหลกลิ้งลงข้างแก้มนวล

น้ำตาแห่งความขมขื่นไหลรินลงไปยังริมฝีปากที่กำลังบดจูบอ่อนโยนนั้นของชายหนุ่มเขาจูบซับน้ำตาของเธอปลอบโยนเธออย่างเงียบเชียบไร้ซึ่งเสียง

นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้ผลักไสเขาออกไปเธอยังคงกอดเขาเอาไว้เป็นครั้งแรกที่ในหัวไม่ได้นึกถึงเสี่ยวจุน

จูบอันลึกซึ้งช่วยดึงให้หัวใจทั้งสองดวงเข้ามาใกล้กันยิ่งขึ้นหัวใจของเธอหนักแน่นเขานั้นอ่อนโยน

ในตอนที่พวกเขากำลังจูบกันจนลืมเรื่องต่างๆนั้นจู่ๆโทรศัพท์ของส้งซูหาวก็ส่งเสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้นเสียงนี้ทำให้เย่เชินหลินขมวดคิ้วจำใจปล่อยตัวเธอไป

ในตอนที่คนใช้เข้ามาในบ้านตระกูลเย่ต่างก็ถูกเก็บอุปกรณ์สื่อสารไปกันหมดตอนนี้ในกระเป๋าของเซี่ยชีหรั่นกับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หรือว่าเธอกับไห่ลี่หมินจะแลกโทรศัพท์ไว้ติดต่อกัน?

“เอาโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอมาให้ฉัน!”เขาสั่งเสียงแข็งเพราะเมื่อนึกถึงสกุลไห่แล้วน้ำเสียงของเขาก็กลับมาเย็นชาอีกครั้ง

“ไม่คุณเย่เอาให้คุณไม่ได้นี่เป็นของที่คุณส้งให้ฉันมาวันนี้ถ้าเกิดเขารู้เข้าว่าฉันเอาโทรศัพท์.......”

ครั้นเมื่อมือใหญ่ของเย่เชินหลินยื่นมากระเป๋าถือของเธอก็โดนแย่งไปอยู่ในมือเขา

เซี่ยชีหรั่นจะต้องพูดอะไรอีกเมื่อกระเป๋าถูกเขาเปิดออกเขาค้นเอาโทรศัพท์ของส้งซูหาวจากในกระเป๋าออกมา

เขาเลื่อนดูภาพทั้งหมดในโทรศัพท์ไม่หยุดจนกระทั่งถึงรูปสุดท้ายถ่ายรูปแบบนี้ของเธอเซี่ยชีหรั่นก็หลับตาว้าแน่นไม่กล้าดูภาพอุจาดพวกนั้น

เย่เชินหลินทำสีหน้าเย็นยะเยือกค้นดูรูปทั้งหมดไปมาอีกครั้ง

“ให้ตายสิ!ดูท่ามันคงจะเบื่อกับชีวิตแล้วล่ะ！”

เสียงคำรามต่ำของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นได้ระบายความโกรธออกมาและก็ยังทำให้เซี่ยชีหรั่นหวาดกลัวอีกด้วยเธอพยายามเข้าไปใกล้เขาอีกครั้งแล้วเอ่ยขอร้องเสียงเบา“คุณเย่อย่าทำให้เขาลำบากใจเลยเขาเป็นน้องชายของคู่หมั้นคุณนะ”

แม้ว่ารูปภาพพวกนี้จะทำให้เย่เชินหลินโกรธมากทว่าดูจากรูปภาพแล้วเขาก็ยังสามารถตัดสินออกมาได้ไอ้เจ้านั่นยังไม่ได้ล่วงละเมิดเซี่ยชีหรั่นจริงๆนี่ว่าโชคดีไป

“คุณเย่ฉันไม่โทษพวกเขาหรอกไม่โทษจริงๆเป็นฉันเองที่ทำผิดศีลธรรมเป็นฉันเองที่ไปทำร้ายพวกเขาก่อนนี่เป็นฉันที่ควรได้รับโทษหากว่าเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อการหมั้นของคุณกับคุณส้งฉันก็ควรจะกลายเป็นคนผิดจริงๆ”

“ฉันไม่มีทางยกเลิกการหมั้นหรอก!”เย่เชินหลินเอ่ยเสียงเย็น

เธอผ่อนคลายลงไปเปลาะหนึ่งขณะเดียวกันที่มีความปีติยินดีนั้นในใจก็รู้สึกหดหู่ลงไปอย่างเงียบๆเช่นกัน

ใช่สำหรับเขาผู้หญิงถือว่าเป็นอะไรกัน?

เธอรู้ว่าในใจของเขานั้นไม่ได้รักส้งหลิงหลิงบางทีแม้กระทั่งชอบก็ยังพูดไม่ได้เลย

การหมั้นของเขาเกรงว่าคงจะเป็นการแต่งเพื่อผลประโยชน์น่ะสิ

ตั้งแต่ก่อนเธอไม่ได้รู้สึกว่าอำนาจและอิทธิพลนั้นสำคัญขนาดไหนแต่ตัวเองเคยมีประสบการณ์ที่สัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามของอำนาจและอิทธิพลเธอจึงเข้าใจมากยิ่งขึ้นเขาจะเลือกยังไงต่างก็มีเหตุผลของเขาเอง

แล้วเธอล่ะ?

ในงานหมั้นพรุ่งนี้ประธานเย่จะต้องอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอน

พรุ่งนี้เธอต้องพยายามไปด้วยให้ได้เอ่ยปากขอร้องเย่เชินหลินเขาจะต้องสงสัยข้องใจมากแน่ๆให้เดาว่าคงจะไม่มีทางยอมให้ไปหรอก

งั้นถ้าเป็นคุณหญิงล่ะ?บางทีเธออาจจะสามารถช่วยเธอได้?

คนขับกลับรถอีกรอบหลังจากที่ดูดบุหรี่ไปสองมวนแล้วจึงเปิดประตูขึ้นรถไปใหม่อีกครั้ง

เย่เชินหลินจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างเซี่ยชีหรั่นมองไม่เห็นแววตาอาฆาตในแววตาของเขา

ส้งซูหาว！ในใจของเขานึกถึงชื่อนี้ซ้ำถึงสองรอบทั้งยังนึกถึงส้งหลิงหลิงอีกสองครั้ง

เซี่ยชีหรั่นยังกังวลว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบอะไรต่อเย่เชินหลินมาโดยตลอดกลับละเลยประมาทต่อความรู้สึกกลัวลึกๆของตัวเธอเองไป

ความเงียบงันตลอดทางครั้นกว่าจะกลับถึงคฤหาสน์ชานเมืองก็ปาเข้าไปสิบเอ็ดโมงแล้ว

“ไปเข้างานกะดึกในห้องฉัน”

หลังจากลงรถแล้วเย่เชินหลินก็ให้คำสั่งเธอมาโดยตรง

ครั้งนี้เซี่ยชีหรั่นไม่ได้หวาดกลัวในการที่เขาจะให้เธอไปห้องของเขาขนาดนั้นเท่าเมื่อก่อนแล้ว

คนที่ตั้งใจพยายามที่จะช่วยเหลือเธอคนหนึ่งคงจะไม่ทำร้ายเธอหรอกนะ

เคยสัมผัสสนิทสนมกันมาตั้งกี่ครั้งเธอก็ค่อยๆเริ่มสรุปอารมณ์ของเขาได้แล้วล่ะเพียงแค่ไม่ต้องแจ้งไห่ลี่หมินก็ไม่คงไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่มาก

คืนนี้เซี่ยชีหรั่นถูกฝันร้ายทำให้ตื่นขึ้นครั้นตื่นขึ้นมาก็เห็นเย่เชินหลินกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เหมือนกับกำลังทำงาน

เธอไม่รู้ว่าทำไมคืนก่อนวันหมั้นเขาถึงได้ยุ่งขนาดนี้ไม่ใช่ว่าควรจะพักผ่อนให้ดีเก็บแรงเอาไว้หรอกหรอ?

เดิมทีเย่เชินหลิงเหมือนกับไม่ได้สังเกตว่าเธอตื่นรึแล้วรึยังเธอจึงค่อยๆแอบสังเกตอารมณ์ของเขาตอนที่กำลังตั้งใจทำงานเขาเม้มปากแน่นแสดงให้เห็นว่าเขาจริงจังบางครั้งก็ขมวดคิ้วแล้วก็คลายออก

เมื่อเห็นเขายังนั่งอยู่ตรงนั้นความรู้สึกกลัวในใจเธอพลันก็หายไปอย่างน่าอัศจรรย์

“ยังไม่นอน?อยากจะอยู่เป็นเพื่อนฉันหรอ?”เหมือนเขาจะมีตาอยู่ด้านข้างจู่ๆก็ถามขึ้นทำให้เซี่ยชีหรั่นตกอกตกใจไปครู่หนึ่ง

“ไม่ใช่นะคุณเย่ฉันแค่เพิ่งตื่นน่ะ”

เธออยากจะถามเขาประโยคหนึ่งทำไมถึงยังไม่พักผ่อนแต่ก็กลัวว่าจะไปรบกวนจนทำไม่เสร็จจึงทำได้เพียงปิดตาตัวเองแล้วนอนหลับต่อ

สรุปแล้วมีหลายส่วนที่รู้สึกแปลกๆเจ้านายยังไม่นอนเธอที่เป็นคนใช้มานอนหลับทำตัวใหญ่ในห้องของเขาดูจะเกินไปหน่อยใช่ไหม?

ตอนเช้าตอนที่เธอตื่นขึ้นก็เห็นเย่เชินหลินและผ้านอนอยู่บนเตียง

เขาไม่ได้นอนมาทั้งคืนเธอไม่กล้ารบกวนจึงค่อยๆออกไปจากที่นี่อย่างเงียบเชียบไร้เสียงกลับมาถึงในห้องของห้องคนงาน

น่าแปลกคือประตูห้องไม่ได้ล็อก

เธอค่อยๆเอามือผลักประตูอย่างแผ่วเบาค่อยๆมองเข้าไปรอบๆอย่างระมัดระวังไม่มีคน

เธอคิดว่าบางทีอาจเป็นเพราะเมื่อวานโดนแกล้งให้ตกใจจริงๆเลยมีสติหลุดไปบ้าง

จึงหันกลับไปผูกล็อกประตูเอาไว้เธอนั่งลงบนเตียงของตัวเองทันใดนั้นสายตาก็พลันเห็นเข้ากับกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งวางอยู่บนหมอนของเธอจึงหยิบขึ้นมาดูบนนั้นเขียนว่า‘งานหมั้นของเย่เชินหลินอย่าเดินทางไปด้วยกันกับเขา’

ทำไมถึงมีกระดาษโน้ตแผ่นนี้ได้ล่ะ?มาจากไหนกันแน่?ใครให้มากัน?