บทที่66ร่วมงานหมั้นของเขา2
เขาไม่มีทางทำ เธอควรจะรู้สึกถึงความสงบใจ
อย่างน้อยหลังจากที่เธอแก้ไขความยุติธรรมให้เสี่ยวจุนแล้ว เธอก็จากออกมา จะไม่เป็นห่วงเป็นใยได้หรือ
ใช่ พอนึกถึงเสี่ยวจุน ก็เอาความคิดทั้งหมดไปวางไว้ที่เขาคนเดียว นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่เธอควรจะทำ
เซี่ยซีหรั่นไม่ได้พูดจา เงียบมาโดยตลอด สายตาช่างพินิจของฝู้เฟิ่งหยีสามารถรู้สึกได้ถึงความกังวลของเธอ
เธอจะต้องชอบเย่เชินหลินแน่ๆ ไม่งั้นสติคงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้หรอก
ตัวฝู้เฟิ่งหยีเองกลับไม่ได้มีความคิดเห็นอะไรกับเซี่ยซีหรั่น ถ้าเกิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนนอก บางทีเธอคงจะไม่ต่อต้านการคบค้าสมาคมกันของเธอและเย่เชินหลินหรอก
ส้งหลิงหลิงแสดงความไม่เห็นด้วยระหว่างเธอกับเย่เชินหลินออกมาชัดเจน ถึงค่อยจะยอมรับน้องสาว เธอไม่สามารถไปสร้างความรบกวนให้กับครอบครัวของลูกชายเธอได้
พอนึกถึงจุดนี้ ฝู้เฟิ่งหยีจึงลองเอ่ยถามขึ้น “เซี่ยซีหรั่น เธอเข้าใจรึเปล่าว่าทำไมหลิงหลิงถึงยอมรับให้เธอเป็นน้องสาว?”
ความรู้สึกนึกคิดของเว่ยซีหรั่นถูกฝู้เฟิ่งหยีดึงกลับมา เธอไม่อยากจะแกล้งโง่ ดังนั้นจึงตอบกลับไปอย่างตรงไปตรงมา“คุณหญิง ฉันทายออกได้ประมาณหนึ่ง”
ฝู้เฟิ่งหยีพยักหน้ารับ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดชม “จริงๆแล้วเธอเป็นเด็กฉลาดอย่างที่คิดไว้จริงๆ ในเมื่อเป็นน้องสาวของลูกสะใภ้ฉันแล้ว ฉันสามารถช่วยเธอได้ส่วนหนึ่ง ก็คือช่วยได้ส่วนหนึ่ง เธอดูว่าเธอต้องการให้ช่วยอะไร ”
ชั่วขณะนั้นในใจของเซี่ยซีหรั่นก็มีอารมณ์มากมายพรั่งพรูออกมา แม่ของเย่เชินหลินก็คือแม่ของเย่เชินหลิน สั่งไล่ผู้หญิงของเขาไปอย่างไม่เหลือร่องรอยได้
ถ้าหากเป็นผู้หญิงปกติธรรมดา คงจะดุด่าเธออย่างแรงว่าทำไมจะต้องมาพัวพันไม่ยอมปล่อยลูกชายเขา ด่าว่าเธอเป็นนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
หรือคงจะเอาเงินโยนใส่หน้าเธอ ให้เธอเอาเงินแล้วไสหัวไป
เธอถามเธอว่าต้องการให้ช่วยอะไรด้วยความเรียบง่ายจนตั้งตัวไม่ทัน และก็เปลี่ยนไปถามเธออีกว่า ต้องการเงินอีกเท่าไหร่ถึงจะไม่ต้องมากวนใจอีก
เซี่ยซีหรั่นยกยิ้มอ่อนไปครู่หนึ่ง แล้วตอบกลับเสียงเบา “คุณนาย ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลืออะไรทั้งสิ้น ฉันเข้าใจความหมายของท่าน พี่หลิงหลิงก็ปฏิบัติกับฉันดีมาก คุณเย่ก็เคยช่วยฉันนับครั้งไม่ถ้วน วันนี้ฉันเห็นงานหมั้นของพวกเขากับตาแล้ว ฉันก็จะไปเอง ไปให้ใกลไม่ให้คุณเย่เจอได้”
ฝู้เฟิ่งเย่ก็ยังมองไม่ออกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงรักเงิน สายตาของลูกชายเขาไม่มีทางจะแย่จนถึงขนาดที่จะหลงรักหลงใหลในตัวของผู้หญิงยโสจอมปลอมคนนี้หรอกมั้ง
พอได้ยินว่าเธอบอกว่าไม่ต้องการอะไรสักอย่างกับหูตัวเอง กลับรู้สึกว่าให้เธอไปแบบนี้ ตระกูลเย่ดูไม่ยุติธรรมกับเธอนัก
เธอครุ่นคิดไปสักพัก ตอนที่จะเปิดปากพูดอีกครั้ง ก็ยังทิ้งทางหนีทีไล่เอาไว้อีกส่วน
“เธอเป็นคนที่ลูกหลินเลือกเข้ามา ในเมื่อไม่อยากอยู่ในตระกูลเย่แล้วจริงๆ ก็ต้องไปบอกเขา”
“ฉันรู้ค่ะ ของคุณคุณหญิง!”
“อื้ม!”
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรอีก รถก็ไปข้างหน้าต่อไป ความเศร้าอันแข็งแกร่งเข้ามาสิงเกาะกินใจจิตใจของเซี่ยซีหรั่น
เหมือนกับที่ตัวเธอเองและคุณหญิงคุยกันพอดี เธอเดินไป ก็จะไม่มีวันได้เจอกัยเย่เชินหลินอีก
ชั่วชีวิต ยาวนาน คำแบบนี้ดูจะตัดเยื่อใยเกินไป แม้เพียงแค่คิด ก็ทนใจเอาไว้แทบไม่ไหว
เย่เชินหลิน เย่เชินหลิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...