สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 72

บทที่72รักเขาเข้าแล้ว? 4

พูดแล้ว เธอก็รีบรุดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเป็นคนแรก ไห่ลี่หมินขวางเธอไว้อย่างแนบเนียน เอี้ยวตัวมาบอกเย่เฮ่าหรันว่า“คุณลุงเย่！”

ความหมายก็คือต้องการให้เย่เฮ่าหรันและฝู้เฟิ่งหยีอยู่ตรงหน้า เซี่ยซีหรั่นถึงได้รู้สึกตัวว่าตัวเองลืมตัวเสียกริยาไป จึงรีบหยุดก้าว รอให้ทุกคนที่มีความเกี่ยวข้องกับเย่เชินหลินจริงๆเข้าไปก่อน

ร่างสูงใหญ่ของเย่เชินหลินที่นอนอยู่บนเตียงรถเข็นผ่าตัดแคบๆถูกผลักส่งออกมาจากห้อง มีผ้าโปร่งสีขาวคลุมพันอยู่รอบตัวของเขา

เขาตื่นขึ้นมาตั้งสติได้แล้ว ก็กวาดตามองคนของเขาครั้งหนึ่ง พูดขึ้นด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย “ขอโทษที ทำให้ทุกคนเป็นห่วงแล้ว”

“ลูกหลิน ลูกรู้สึกยังไงบ้าง?”ฝู้เฟิ่งหยีถาม

“ไม่เป็นไร แม่ ฉัดยาชาไปก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว”

เซี่ยซีหรั่นทำได้เพียงมองเขาอยู่จากที่ไกลๆ ได้ยินว่าเขาบอกว่าไม่เป็นไรสองคำนี้ สำหรับเธอ ก็เป็นคำปลอบโยนที่คุ้มค่าและดีมากที่สุดแล้ว

เย่เฮ่าหรันจ้องมองไปที่ลูกชาย ความรู้สึกเป็นห่วงต่างๆก็เขียนไว้ในแววตาหมดแล้ว

เขารู้ว่าลูกชายยังเกลียดเขาอยู่ ตั้งหลายปีมาแล้ว เขาก็เกลียดมาโดยตลอด ไม่มีทางยกโทษให้พ่อคนนี้ได้

ด้านหนึ่งเขาก็เห็นแล้วว่าลูกชายยังมีชีวิต ก็รู้สึกปลื้มใจ อีกด้านก็ยังกวาดสายตามองส่วนล่างของลูกชายด้วยความกังวลใจ

เย่เชินหลินที่เดิมทีก็ไม่มองเขาอยู่แล้ว เขาจึงเดินไปข้างๆพ่อแม่ของส้งหลิงหลิงแล้วเอ่ยเสียงเบา “ขอโทษจริงๆ คุณลุงคุณป้า ไม่ได้ไปร่วมงานหมั้น ทำให้พวกท่านกับส้งหลิงหลิงลำบากใจแล้วล่ะ”

“ลูกชายคนนี้พูดอะไรแบบนั้น นี่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ไม่เป็นไร วามผิดพลาดของเธอทุกคนต่างก็เข้าใจดี ”นายหญิงส้งเอ่ยด้วยความเอ็นดู

เย่เชินหลินยื่นมือออกไปเรียกส้งหลิงหลิงให้เข้ามาด้วยความยากลำบาก

ส้งหลิงหลิงเห็นบริเวณที่เขาบาดเจ็บแล้ว หัวใจก็เย็นแข็งไปแล้วครึ่งหนึ่ง

เธอบอกกับตัวเองว่า ต้องใจเย็นๆ ไม่แน่ว่าที่บาดเจ็บไปถึงกระดูกเชิงกรานนั้น ดูแล้วเหมือนจะเจ็บเพียงแค่ตรงนั้นเอง

เธอเก็บระงับความสงสัยของตัวเองเอาไว้ จับมือของเย่เชินหลินแล้วถามอย่างอ่อนโยน “เชินหลิน คุณทำฉันตกใจกลัวไปหมด ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

อารมณ์ทุกอย่างของเธอเปลี่ยนไป เย่เชินหลินก็เห็นอยู่เต็มตา

เขาไม่ได้เชื่อว่าบนโลกใบนี้มีรักแท้อะไรนั่นมาตั้งนานแล้ว แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ เธอไม่ได้ห่วงเรื่องร่างกายของเขา เธอกลับห่วงเรื่องความสามรถทางนั้นของเขาต่างหาก

จากที่ตั้งแต่เริ่มจนจบเซี่ยซีหรั่นก็ไม่มีโอกาสได้เข้าไปพูดกับเขาสักคำ เหมือนว่าสายตาของเขาจะมองเลยผ่านเธอไป ทว่าเธอกลับยืนยันไม่ได้ว่าเป็นความจริง หรือเป็นเพียงจินตนาการของเธอเอง

เซี่ยซีหรั่นและไห่ลี่หมินยืนอยู่ใกล้มาก เย่เชินหลินเพียงแค่ปรายตามามองพวกเขาครั้งหนึ่ง ก็ไม่ได้มองอีก

ผู้หญิงโหดร้าย รู้ว่าเขาจะเกิดอันตราย แม้แต่คำเตือนสักคำก็ไม่เตือน

ตอนเช้าเขาให้โอกาสเธอไปแล้วเป็นพิเศษ ถามเธอว่ามีอะไรจะพูดกับเขาไหม เธอก็ไม่พูดจาบอกกล่าว

เธอปล่อยให้เขาประสบอุบัติเหตุ ปล่อยให้เขาไปเผชิญหน้ากับอันตราย ถ้าหากเขาไม่ได้คิดคาดคะเนไว้เอง ตอนนี้ก็คงจะไม่เหลือซากแล้ว แท้จริงแล้วผู้หญิงคนนี้ร้ายถึงขั้นไม่ได้สนความเป็นความตายของชีวิตเขาเลย！

มีกี่ครั้งแล้ว ที่เขาจูบเธอ รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของเธอแล้ว ปรารถนาจะให้เขาทั้งกายและใจแล้ว

แท้จริงแล้วเป็นทักษะการแสดงขั้นสูงของเธอ เดิมทีเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาอยู่แล้ว

นี่เป็นความล้มเหลวของเขาเย่เชินหลิน！

　　กลายเป็นผู้ชายคนหนึ่ง จะล้มเหลวก็ได้ แต่ว่าหากล้มเหลวลงตรงไหนก็ต้องปีนขึ้นมาจากตรงนั้น