สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 71

บทที่71รักเขาเข้าแล้ว? 3

ไห่ลี่หมินก็เข้าใจเรื่องราวภายใน เธอรู้แล้ว！คิอประธานจง！คือผู้นำธุรกิจของมณฑลตงเจียง！

น่ากลัวเกินไปแล้ว ทว่าก็ไม่ใช่สิ่งที่คนสกุลเล็กๆไร้อำนาจจะสามารถเปลี่ยนได้ ตอนนี้สิ่งที่เธอกังวลที่สุดยังคงเป็นสภาพร่างกายของเย่เชินหลิน

ในห้องผ่าตัดของโรงพยาบาลประจำมณฑล เย่เชินหลิงกำลังนอนอย่างไร้ร่องรอยการบาดเจ็บอยู่บนเตียงเตรียมผ่าตัด รอให้พยาบาลพันแผลให้เขาเป็นสัญลักษณ์เอาไว้

ผู้จัดการชายของเขาหลินต้าฮุยยืนอยู่ข้างเตียง เอ่ยถามเสียงเบา“คุณเย่ จะให้บอกข้างนอกว่ายังไงครับ? บอกว่าเจ็บถึงขนาดไหน?”

ในหัวของเย่เชินหลินผุดใบหน้าของเซี่ยซีหรั่นขึ้นมา ทั้งยังนึกถึงส้งหลิงหลิง เอ่ยขึ้นช้าๆเงียบๆ “นายคิดว่าต้องเจ็บระดับไหนถึงจะส่งผลต่อชีวิตได้ล่ะ?”

　　“นี่……”

　　“จะให้พูดแบบนี้จริงๆหรอ？คุณเย่！”

　　“ใช่！”

　　“ผมเข้าใจแล้ว！ผมจะบอกทุกคนว่า คุณเย่โดนรถชนบาดเจ็บไปจนถึงกระดูกเชิงกราน ดังนั้นส่วนสำคัญของผู้ชาย……องคชาตก็ได้รับผลกระทบจนเสียหายเช่นเดียวกัน……”

ผู้จัดการชายของเย่เชินหลินหลินต้าฮุย หน้าแดงก่ำถึงจะพูดประโยคนี้ออกมาจนจบ เย่เชินหลินกลั้นหัวเราะ แล้วเอ่ยเตือนอย่างจริงจัง“ตอนที่พูดพวกนี้ ระวังน้าเสียงจะต้องหนักแน่น ถึงจะเหมือนจริง”

　　“รับทราบ คุณเย่！”

“เอาล่ะ ตอนนี้เริ่ม‘ผ่าตัด’กันเถอะ！ นายออกไปรายงสนกับพวกเขาได้”

หลินต้าฮุยนำคำสั่งของเย่เชินหลินไปคิดตลอดทั้งทาง ว่าห้ามพูดอะไรผิดปกติผิดสังเกตออกไปเด็ดขาด

ตอนนี้ประธานและฝู้เฟิ่งหยีก็เร่งงรีบมาถึงโรงพยาบาลแล้ว หลินต้าฮุยเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเจ็บปวดไม่สู้ดี แล้วรายงานอุบัติเหตุรถยนต์ที่เกิดขึ้น

“บอกมาก่อนว่าลูกหลินเป็นยัง！”ฝู้เฟิ่งหยีเอ่ยถามเสียงสั่นด้วยความร้อนรน

　　“คุณเย่ยังมีชีวิตอยู่ ท่านวางใจเถอะ”

จิตใจตุ้มต่อมของฟู่เฟิ่งหยีและประธานเย่ในที่สุดก็ผ่อนคลายลง ทว่าเธอก็ยังถามด้วยความไม่สบายใจ“ทำไมถึงอยู่ในห้องผ่าตัดล่ะ เจ็บขนาดไหนกัน? ”

ใจความสำคัญมาแล้ว เย่เชินหลินผู้ซื่อตรงและซื่อสัตย์ ไม่สามารถโกหกได้จริงๆ ทว่าเขารู้ว่าที่คุณเย่ทำหรือพูดทั้งหมดต่างก็มีเหตุผลของตัวเขาเอง จึงไม่กล้าขัด

ยังดีที่ยังคงแสดงสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังเอาไว้แล้วตอบ “คุณเย่เขา คุณหญิง เขาเจ็บจนถึงกระดูกเชิงกราน แล้วยังมี......องคชาต”

ตอนที่เซี่ยซีหรั่นและไห่ลี่หมินรีบมา ก็ได้ยินประโยคที่หลินต้าฮุยกำลังพูดขึ้นพอดิบพอดี

ประธานจงส่งให้ไห่ลี่หมินมาทำเรื่องนี้ และก็เคยกำชับไว้ แค่หมายความว่าให้เขาหมดทางไปร่วมงานหมั้นให้ได้ก็พอ

ไห่ลี่หมินรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย อุบัติเหตุคือเขาเป็นคนจัดวางเอง ทั้งกำชับเรียบร้อยแล้วว่า เพียงแค่ให้ผิวของอีกฝ่ายมีรอยขีดขวั่นก็เท่านั้น

ถามที่เขาวิเคราะห์ ตอนนี้เย่เชินหลินไม่ได้คิดต้องการจะหมั้นกับส้งหลิงหลิง

คงจะใช้ข้ออ้างที่ประสบอุบัติเหตุนี้ ในการไม่ไป

เรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ล้วนเป็นไปตามที่เขาคาดคะเนเอาไว้ เพียงแค่ดูท่าทางหนักแน่นของผู้จัดการเขาที่แสดงออกมา ก็ไม่ได้เหมือนว่ากำลังโกหกเลย

หรือว่าคนที่ขับรถชนจะทำนอกเหนือคำสั่งของเขา?

เขาจะรู้ได้ยังไง เย่เชินหลินก็โดนประธานจงหมายหัวไว้ตั้งนานแล้วว่าอย่าให้เขาไปร่วมงานหมั้นได้อย่างราบรื่น ลงมือกับเขา

ดูจากความเกลียดชังที่ประธานจงมีต่อพ่อของเขานั้น ก็ถือว่าจะลงมือให้เขาถึงตายเลย ก็มีโอกาสเป็นไปได้ ดังนั้นเขาเลยจัดการไว้ตั้งนานแล้ว ก่อนที่จะออกเดินทางรถลินคอล์นที่เขานั่งคันนั้น ตอนที่รถชนนั้นเขาก็ไม่ได้อยู่ข้างในแล้ว

คนที่ไห่ลี่หมินส่งไปนั้นปกติก็ต้องกลัวว่าจะมีหลักฐานชัดเจนอะไรหล่นอยู่ หลังจากชนเข้าที่ส่วนท้ายของรถแล้ว เดิมทีก็ไม่กล้าอยู่เพื่อดูว่าให้แน่ใจว่าเย่เชินหลินบาดเจ็บไปถึงขนาดไหน ก็รีบชิ่งหนีไปเสียก่อน

ถ้าเกิดรถชนแล้ว คนไม่เป็นไร ยังไงเขาก็ยังต้องไปงานหมั้นน่ะสิ

ถ้าเกิดเมื่อคืนส้งหลิงหลิงไม่ได้ส่งส้งซูหานให้มาลงไม้ลงมือกับเซี่ยซีหรั่นหนักขนาดนั้น หากเขาไม่ได้หลงรับเธอ ก็คงจะหมั้นหมายตามที่พ่อแม่ของเขาตั้งใจจัดการเอาไว้แล้ว

ทว่าตอนนี้ เขาต้องค่อยสังเกตรายละเอียดดีๆ ทำให้เรื่องคลี่คลายลง

สำหรับเรื่องที่องคชาตของเขาได้รับความเสียหายนั้น ก็เป็นเขาที่ให้คำถามทดสอบนี้แก่ส้งหลิงหลิงไป

เซี่ยซีหรั่นที่จ้องมองไปยังไห่ลี่หมินด้วยสายตากระวนกระวายปนทั้งความเอาผิด เธอก็เอ่ยถามขึ้นอย่างไร้เสียง“คุณไม่ได้รับประกันว่าเขาจะไม่เป็นไรไม่ใช่หรอ? ได้ยินรึยัง? เขาได้รับบาดเจ็บหนัก！”

สีหน้าที่แสดงออกมาของประธานเย่และฝู้เฟิ่งหยีนั้นยิ่งดูเจ็บปวด ลูกชายยังหนุ่มยังแน่น ยังไม่มีลูกเลย บาดเจ็บไปถึงส่วนสำคัญ นี่มันเป็นเรื่องใหญ่เลยนะ！

เย่เฮ่าหรันตบเบาๆลงบนไหล่ของฝู้เฟิ่งหยี แล้วเอ่ยปลอบโยน

“ไม่เป็นไร เฟิ่งหยี อย่ากังวลไปเลย เดี๋ยวนี้การผ่าตัดรักษาดีขนาดนี้ จะต้องรักษาหายแน่นอน！ ”

ไห่ลี่หมินก็เดินมาข้างกายพวกเขา เอ่ยปลอบโยนเสียงแผ่ว “คุณป้า จะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”

สายตาคมกริบของเย่เฮ่าหรันจ้องไปทางไห่ลี่หมินราวกับจะยิง คนรอบตัวไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เขาก็ต้องไม่รู้แน่ชัดหรอกหรอ?

ทว่าเขาคือประธาน หากไม่มีหลักฐาน เขาก็พูดอะไรไม่ได้

คนปกติหากเจอเขามองแบบนี้ ก็คงจะตัวสั่นไปนานแล้ว ทว่าไห่ลี่หมินกลับปกติ และก็ยังพูดกับพวกเขาด้วยความเป็นห่วง“คุณลุงเย่ ท่านก็ต้องดูแลตัวเอง”

　　“พวกเราทำแน่！”

ประธานเย่ตอบอย่างห้วนสั้น

มือทั้งสองข้างของเซี่ยซีหรั่นสั่นไม่หยุด รีบรุดมุ่งไปดูยังประตูห้องผ่าตัด

บอกว่าเขาไม่ได้อันตรายถึงชีวิต เธอก็ต้องการเห็นกับตาตัวเองถึงจะเชื่อ

ประธานเย่อยู่ใกล้ตรงหน้านี้ เธฮสามารถไปบอกเรื่องทั้งหมดของโม่เสี่ยวจุนกับเขาได้

แต่ว่าจริงๆแล้วตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะพูดเรื่องพวกนั้น และก็รู้ว่าเขาก็คงไม่มีใจจะฟังอยู่ดี

เธอคิดว่า หลังจากนี้คงยังจะได้เจอเขาอีกบ่อยๆ ไม่รีบ เสี่ยวจุนก็คงโทษเธอไม่ได้อยู่ดี

ไม่นาน ทั้งบ้านของส้งหลิงหลิงก็มาถึงโรงพยาบาล กำลังเดินไปพูดคุยถามไถ่กับพวกเขา

　　“คุณลุงคุณป้า เชินหลินเป็นยังไงบ้างคะ？”ส้งหลิงหลิงถามอย่างร้อนรน

ยังไม่ทันได้รอให้พวกเย่เฮ่าหรันได้ตอบ จู่ๆไฟในห้องผ่าตัดก็ดับลง เซี่ยซีหรั่นจ้องไปนั้นมาตลอด พอเปลี่ยนไปก็รีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “ผ่าตัดเสร็จแล้ว！”