สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 93

ตอนที่93ปล่อยฉันไปเถอะ1

เซี่ยชีหรั่นหน้าตาเย็นชาเธอไม่เคยมองโม่เสี่ยวหนงเช่นนี้มาก่อนโม่เสี่ยวหนงตกใจเล็กน้อย

“ฉันบอกเธอโม่เสี่ยวหนงฉันจะสืบสวนให้ถึงที่สุดถ้าไม่เห็นหวีซานซานสองพ่อลูกเข้าคุกฉันไม่มีวันยอมแพ้ไม่มีใครยับยั้งฉันได้เธอรีบออกไปจากที่นี่ซะอย่าโทษฉันไม่เห็นแก่ญาติสนิทกัน”

โม่เสี่ยวหนงคิดถึงที่หวีซานซานให้สัญญากับเธอสำเร็จแล้วอยากปั้นเธอให้เป็นดาราให้เธอเป็นนักแสดงนำในภาพยนต์ดังเธอทำตัวเองให้สงบนิ่งพูดกับเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่สนใจ“พี่ไม่สัญญากับฉันฉันจะไม่กลับไปโรงเรียนอยู่เป็นเพื่อนกับพี่ที่นี่ฉันจะรอจนกว่าพี่จะยอมแพ้แล้วเราออกไปด้วยกัน”

“ตามใจเธอต่อให้เธออยู่ฉันจะไม่ไปไหน”

เซี่ยชีหรั่นทิ้งท้ายประโยคนี้แล้วไม่สนใจเธออีก

ตอนนี้ใจเธอมัวแต่หวังอย่างร้อนรนให้คุณแม่เย่เชินหลินรีบกลับมาถ้าเธอกลับมาแล้วไม่เพียงแต่เธอสามารถพูดโน้มน้าวเธอยังไม่ต้องกังวลโม่เสี่ยวหนงจะมาสร้างความเดือดร้อนให้เธอ

พี่น้องสองคนโกรธกันแล้วไม่มีใครพูดกันสักคำ

ในสมัยก่อนเซี่ยชีหรั่นพยายามแสดงออกว่าไม่มีปัญหาขัดแย้งกับน้องสาว

ตอนเย็นเซี่ยชีหรั่นให้โม่เสี่ยวหนงไปอาบน้ำตัวเองอาบน้ำเสร็จจึงไปเข้านอน

สองคนเพิ่งเอนลงนอนได้ยินเสียงเคาะประตู

“ใครค่ะ”เซี่ยชีหรั่นถาม

ในใจภาวนาขออย่าให้เป็นเย่เชินหลินเด็ดขาดถ้าโม่เสี่ยวหนงรู้เรื่องที่เธอกับเย่เชินหลินมีความสัมพันธ์ที่อธิบายไม่ได้ยิ่งไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรอีก

“เย่เชินหลิน”

เป็นเขาจริงๆเซี่ยชีหรั่นแอบกัดฟันเบาๆพูดเสียงดังขึ้น“คุณเย่พวกเราหลับแล้วค่ะ”

“ไม่จริงไม่จริงพี่เชินหลินพวกเรายังไม่หลับกันฉันมาเปิดประตูให้พี่”

“อย่าไป”การหยุดยั้งของเซี่ยชีหรั่นไม่มีประโยชน์โม่เสี่ยวหนงลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงประตูเปิดประตูแบมือทำท่าเชิญให้เข้ามา

“คุ้นชินกับที่นี่หรือใหม”เย่เชินหลินถามโม่เสี่ยงหนง

โม่เสี่ยหนงพยักหน้าส่งยิ้มหวาน

“ชินค่ะชินมากสบายมากจนนี้ไม่ไหวแล้วพี่เชินหลิน”

“งั้นดีแล้วเตียงนี้เล็กไปหน่อยพี่น้องสองคนนอนด้วยกันเบียดกันบ้าง

เซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลนี้เป็นเรื่องสำคัญที่เขาเข้ามาหรือ

เธอรีบสะบัดมือพูดว่า“ขอบคุณมากคุณเย่นอนไม่เบียดกันค่ะฉันนอนกับเสี่ยวหนงที่บ้านด้วยกันบ่อยๆเตียงที่บ้านยังไม่ใหญ่เท่ากับที่นี่เลยค่ะ”

“ไอหยาพีสาวพี่พูดมั่วๆอะไรเนี้ยฉันเคยนอนเตียงเดียวกันกับพี่ตั้งแต่เมื่อไรกัน”