SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 62

ตอนที่ 62

หลายเดือนต่อมา

@โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง

"ไหนมึงบอกว่าจะทำคลอดให้เมียเองแล้วทำไมถึงเป็นไอ้หมอหล่อนั่นทำ" พนาเอ่ยถามไฟที่นั่งคุยกับน้ำขิงอยู่ที่ข้างเตียงผู้ป่วย

"เมียมันไม่ยอมให้ทำ..สมน้ำหน้าทำปากเก่งสุดท้ายก็กลัวเมีย" อชิพูดขึ้น

"ทำไมหมอยังไม่เอาลูกมึงออกมาอีก" พนาเอ่ยถาม

"ขออนุญาตค่ะ" พยาบาลสาวสองคนพร้อมกับนายแพทย์หนุ่มหล่อเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กทารกแรกเกิดสองคนในCribกระบะรถเข็นของเด็กทารกหลังคลอด

"หลานย่ามาแล้ววว" พริบพราวเดินเข้ามาหมายจะอุ้มหลานตัวน้อยแต่ก็ต้องนิ่งอึ้งไปเมื่อเห็นว่าในรถเข็นมีเด็กทารกแรกเกิดนอนข้างกันสองคน

"ไฟ" คิมหันต์เรียกชื่อลูกชายเมื่อเห็นว่าเด็กทารกในรถเข็นเป็นหลานแฝดด้วยไฟไม่เคยเอ่ยปากบอกคนในครอบครัวเลยว่าน้ำขิงตั้งท้องลูกแฝดทุกคนในห้องต่างพากันอึ้งไปตามๆกัน "ลูกแฝด?ทำไมแกไม่เห็นบอกพ่อว่าน้องตั้งท้องลูกแฝด"

"เห้ย!ได้ลูกแฝดเลยเหรอวะ" วกวนดีดตัวลุกขึ้นมาจากโซฟาด้วยความตกใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

"เชี้ยไฟ..มึงไม่เคยบอกพวกกูเลยว่าเมียมึงตั้งท้องลูกแฝด" พนารีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาดูหลานแฝดด้วยความตื่นเต้นและตกใจไม่น้อย

"เซอร์ไพรส์สุดๆลูกชายทั้งสองคนเลยเหรอคะ" ชะเอมเอ่ยถามพลางจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของหลานแฝดด้วยความเอ็นดู

"คนขวามือเป็นพี่ผู้ชายคนซ้ายมือเป็นน้องสาว" ไฟตอบ

"ทำท่าไหนวะถึงได้ทีเดียวสองคน" วกวนเอ่ยถาม "ศิษย์พี่ใหญ่โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วยเถิด" วกวนเดินเข้ามาโค้งคำนับฝากเนื้อฝ่ายตัวเป็นลูกศิษย์ของไฟทำเอาน้ำขิงที่นอนอยู่บนเตียงนอนผู้ป่วยอดกลั้นขำกับท่าทางของวกวนไม่ได้

"เมียมึงมันเล่นใหญ่จริงๆ" อชิหันไปพูดกับพนา

"หลานพ่อชื่ออะไร..แกตั้งชื่อไว้รึยัง" คิมหันต์เอ่ยถามลูกชายโดยที่แววตาคมกริบไม่ได้ละไปจากใบหน้าจิ้มลิ้มของหลานแฝดเลยแม้แต่น้อย

"คนพี่ชื่อเพลิง..คนน้องชื่อน้ำฟ้า" ไฟตอบกลับผู้เป็นบิดาเสียงเรียบ

"คนไหนหลานสาวแม่แยกไม่ออก" พริบพราวเอ่ยถามลูกชาย "หน้าเหมือนลูกทั้งสองคนเลยถ้าโตขึ้นมาหลานฟ้าของแม่จะมีผู้ชายมาจีบกับเขาไหมเนี่ย" พริบพราวเอ่ยแซวลูกชาย

"แม่อย่ามาพูดให้ผมโมโห" ไฟตอบกลับผู้เป็นมารดาเสียงเข้มด้วยความไม่พอใจหากแต่ใครที่คิดจะมาจีบลูกสาวของเขาบุคคลผู้นั้นจะต้องได้เจอดีกับเขาหน่อยล่ะ

"คนพี่นี่โคลนนิ่งมึงออกมาเลยนะจะเหมือนพ่ออะไรขนาดนั้น" พนาหยิบภาพถ่ายเมื่อตอนไฟยังเป็นทารกน้อยออกมาเทียบกับใบหน้าจิ้มลิ้มของหลานชาย

"เหมือนจนกูขนลุก" อชิพูดขึ้นเพลิงหน้าตาเหมือนไฟราวกับโคลนนิ่งกันมาจนอชิเองไม่กล้าที่จะอุ้ม

"แต่คนน้องมีความเหมือนทั้งพ่อและแม่เลยนะคะถึงจะหน้าตาจะเหมือนอธิการบดีแต่ว่าดวงตากลมโตบ้องแบ๊วเหมือนน้ำขิงเลยค่ะ" ชะเอมพูดขึ้น

"มีแค่ตาเหรอวะที่เหมือนน้ำขิง" วกวนพูดขึ้นด้วยความเสียดายด้วยอยากให้หลานสาวหน้าตาเหมือนน้ำขิงมากกว่าที่จะหน้าตาเหมือนไฟเวลาที่เขาต้องการที่จะหยอกล้อกับหลานสาวจะได้ไม่ต้องรู้สึกหลอนมาก

"ลูกสาวหน้าตาเหมือนทั้งพ่อและแม่เลยเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมากค่ะไว้หนวดรอเลยค่ะคุณพ่อ" ชะเอมเอ่ยแซวไฟ

แปดเดือนต่อมา

@มหาวิทยาลัย

"เด็กแปดเดือนเริ่มพูดเป็นคำได้รึยัง" วกวนเอ่ยถามชะเอมขณะที่นั่งป้อนนมให้หลานชายอยู่บนตักแกร่งของตัวเองภายในห้องทำงานของอธิการบดี

"เพิ่งหัดพูดมั้งน่าจะได้แค่คำสั้นๆพวกป๊าม๊าไรงี้มั้ง"

"เรียกพ่อสิลูกเดี๋ยวพ่อซื้อของเล่นให้" วกวนเอ่ยบอกหลานชายและหลานสาวเพลิงจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของวกวนตาแป๋วราวกับกำลังทำความเข้าใจในสิ่งที่วกวนพูดกับตนอยู่

"พ่อ" เพลิงดึงจุกนมออกจากริมฝีปากเล็กของตัวเองก่อนจะเปล่งเสียงพูดออกมาแม้จะพูดไม่ชัดแต่ก็พอจับใจความได้ว่าพูดอะไร

"เห้ย..พูดได้ว่ะ" วกวนทำหน้าตื่นเต้นเมื่อหลานชายเรียกตัวเองว่าพ่อ

"เดี๋ยวมึงจะได้โดนตีนเฮียมึงอีกรอบ" ชะเอมส่ายหน้าน้อยๆให้กับวกวน

"เรียกพ่ออีกสิเดี๋ยวพาไปจีบสาว" วกวนยักไหล่ให้ชะเอมอย่างไม่ยี่หระก่อนจะหันมาพูดคุยกับหลานชายต่อ

"พ่อ" เพลิงเปล่งเสียงออกมาอีกครั้งพลางส่งยิ้มหวานให้วกวนจนตาหยี

"ดีมาก" วกวนกดจูบลงบนหน้าผากของหลานชายด้วยความเอ็นดู

"อีวก..มึงอีกแล้วนะ" ชะเอมถอนหายใจออกมายาวๆด้วยความเอือมระอากับความหน้าด้านของเพื่อนรัก