SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 63

ตอนที่ 63

"พาพี่ไปหายูกิ" เพลิงชี้นิ้วเล็กไปที่ยูกิที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของคุณพ่อของเธอ

"ได้พ่อมาเยอะจริงๆ" วกวนส่ายหน้าน้อยๆให้กับหลานชายตัวน้อยก่อนจะอุ้มหลานชายกลับมาหาน้ำขิงที่นั่งคุยกับชะเอมอยู่ที่ริมชายหาดหน้าโรงแรม

"ไง..เด็กโตเจอสาวที่ถูกใจแล้วเหรอ" ชะเอมเอ่ยแซวหลานชายตัวน้อยพลางยื่นมือมาจับแก้มป่องสีชมพูระเรื่อของหลานชายด้วยความมันเขี้ยว

"ไป~" เพลิงดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของวกวนรบเร้าให้ผู้เป็นอาพาตนไปหายูกิให้ได้ทำให้วกวนต้องส่งเพลิงให้กับน้ำขิงด้วยกลัวว่าจะทำหลานชายตก

"จะไปไหนครับ" น้ำขิงเอ่ยถามลูกชาย

"หายูกิ"

"หยุดเลย" น้ำขิงเอ่ยห้ามลูกชายเสียงเข้มพลางหยิบขวดนมมาจ่อที่ริมฝีปากเล็กของลูกชาย "ไม่หิวเหรอครับ" เพลิงไม่ได้ตอบกลับผู้เป็นแม่แต่เลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปอีกทางแทนการตอบปฏิเสธผู้เป็นแม่

"เฮีย" มังกรลูกชายวัยสองขวบของชะเอมและอชิเดินเตาะแตะเข้ามาหาเพลิงที่นั่งทำหน้ามุ่ยอยู่บนหน้าตักของน้ำขิง

"ไม่เล่น" เพลิงเอ่ยบอกน้องชายต่างสายเลือดเสียงเข้มพลางหมุนตัวนั่งหันหลังให้น้องชาย มังกรได้แต่จ้องมองแผ่นหลังของพี่ชายตาแป๋วก่อนจะพยายามปีนเก้าอี้ขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของไฟที่นั่งทานอาหารอยู่ข้างๆของน้ำขิง

"เฮียหันหน้ามาเล่นกับน้องหน่อย" ไฟเอ่ยบอกลูกชายพลางอุ้มมังกรขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของตัวเองไปด้วย

"อยากไป" เพลิงตอบกลับผู้เป็นพ่อพลางชี้นิ้วไปที่ยูกิที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของคุณพ่อของเธอที่อยู่อีกฝั่งด้วยใบหน้าบึ้งตึง

"เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้เลยนะ" ไฟเอ่ยแซวลูกชายพลางสอดมือหนาเข้ามาที่ใต้ข้อพับรักแร้ของลูกชายก่อนจะอุ้มลูกชายออกมาจากหน้าตักของภรรยาสาว

"เฮีย..ดู" มังกรที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของไฟเหมือนกันยื่นเปลือกหอยที่ตนไปเก็บมาให้พี่ชายดูด้วยใบหน้ายิ้มแย้มภาคภูมิใจในผลงานของตัวเอง

"เพียเปนอายัย " (เฮียเป็นอะไร) ควินลูกชายของพนาและราเซลวัยหนึ่งขวบครึ่งเดินเตาะแตะเข้ามาเอ่ยถามเพลิงที่นั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่บนตักแกร่งของไฟ

"ตัวแค่นี้มีสาวที่ชอบแล้วเหรอ" พนาเอ่ยแซวหลานชายตัวน้อย "เดี๋ยวพาไป..ไปมั้ย?" เพลิงที่ได้ยินผู้เป็นอาอาสาจะพาตนไปจีบเด็กผู้หญิงที่ตนหมายตาเอาไว้จึงพยักหน้าหงึกๆด้วยความดีใจพลางกระโจนเข้ากอดคอผู้เป็นอาเต็มรัก

"เดี๋ยวกูดูแลลูกมึงให้" พนาเอ่ยบอกไฟก่อนจะเดินอุ้มเพลิงและควินตรงไปหาเด็กผู้หญิงที่เพลิงหมายตาเอาไว้โดยมีเซนที่เป็นมือซ้ายคนสนิทของไฟเดินตามไปดูแลเจ้านายตัวน้อยไม่ห่าง

"เรื่องสปอยหลานนี่ยกให้มันเป็นที่หนึ่งจริงๆ" วกวนเป็นเจ้าของคำพูดนั้นก่อนจะเดินตามหลังพนาออกไป

"ฟ้าหลับแล้วเดี๋ยวน้องพาลูกขึ้นไปห้องพักเลยนะคะ" น้ำขิงเอ่ยบอกผู้เป็นสามีก่อนจะอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่นอนปุ๋ยอยู่บนตักขึ้นมาแนบอกอย่างเบามือ

"เดี๋ยวพี่อุ้มลูกเอง" ไฟสอดมือหนาเข้ามาอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ขึ้นมาแนบอกแกร่งของตัวเอง

"มังกรจะขึ้นไปนอนกับพี่ฟ้ามั้ยครับ" น้ำขิงเอ่ยถามหลานชายตัวน้อยที่นั่งสัปหงกอยู่บนตักแกร่งของไฟ

"เราก็จะขึ้นไปพักแล้วเหมือนกันเดี๋ยวขึ้นไปพร้อมกันเลย" ชะเอมเอ่ยบอกน้ำขิงพลางเดินเข้ามาอุ้มลูกชายตัวน้อยขึ้นมาแนบอก

ภายในห้องพักของไฟและน้ำขิง

"พี่ชายมองใต้กระโปรงน้องทำไมคะ" น้ำขิงเอ่ยถามผู้เป็นสามีเมื่อเห็นว่าไฟเอาแต่ก้มศีรษะลงมองดูใต้กระโปรงของเธอด้วยใบหน้าที่ดุดันในขณะที่เธอกำลังยืนดื่มน้ำอยู่ที่หน้าตู้เย็น

"ใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้ทำไมไม่ใส่สเตย์"

"ก็น้องอึดอัดน้องไม่ชอบใส่อีกอย่างมาเที่ยวทะเลด้วยพี่ชายจะให้น้องใส่สเตย์ทำไมคะคนปกติเขาไม่ใส่สเตย์มาเล่นน้ำทะเลกันหรอก"

"อยากโชว์ของลับหรือไง"

"น้องอยู่กับพี่ชายตลอดคงไม่มีใครมาแอบมองหรอกค่ะ"

"ฉันหวง"

"ถ้าอยากให้น้องใส่สเตย์พี่ชายก็โกนหนวดสักทีสิคะน้องเห็นแล้วรำคาญเวลาที่พี่ชายเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆน้องหนวดของพี่ชายมันทิ่มน้องตลอดเลย"

"จะโกนได้ยังไงลูกสาวโตแล้ว"

"เด็กสองขวบครึ่งเนี่ยนะโตแล้ว..พี่ชายจะหวงลูกเกินไปรึเปล่าคะ"

"ฉันหวงลูกแต่ก็หวงเธอมากกว่า..มานี่มา" ไฟตบหน้าขาแกร่งเรียกภรรยาสาวทำให้น้ำขิงเดินเข้ามานั่งคร่อมบนตักแกร่งของเขาอย่างว่าง่าย

"ให้น้องมานั่งตรงนี้ทำไมเหรอคะ" น้ำขิงเอียงคอเอ่ยถามอย่างมีจริตพลางขยับสะโพกถูไถไปตามท่อนขาแกร่งอย่างยั่วยวน

"หึ..เธออ่อยผิดคนแล้วสาวน้อยเดี๋ยวพ่อจะกระแทกให้ยับเลย" ไฟผลักภรรยาสาวให้นอนคว่ำหน้าลงบนเตียงนอนที่มีลูกสาวตัวน้อยนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงนอนก่อนจะก้าวขายาวแกร่งขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของภรรยาสาวพลางถอดเสื้อของตัวเองออกด้วย

"จะทำอะไรคะลูกนอนหลับอยู่ตรงนี้ทั้งคน"

"ลูกหลับนี่แหละทางสะดวก" มือหนาลูบไล้ไปตามเรียวขาสวยของภรรยาสาวอย่างหลงใหลก่อนจะเลื่อนมือหนาขึ้นมาถลกกระโปรงสีขาวตัวบางขึ้นเผยให้เห็นบั้นท้ายงอนงามได้อย่างเต็มตามือหนาเกี่ยวขอบแพนตี้ให้พ้นทางก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาพรมจูบทั่วบั้นท้ายงอนงามอย่างหลงใหล

"อ๊า~พอแล้วค่ะเดี๋ยวลูกตื่น"

"ขอลูกแฝดอีกสักคู่ได้ไหมครับ"

"ไม่เอาค่ะ..แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว"

"แต่พี่ก็ช่วยหนูเลี้ยงลูกนะไม่ได้ปล่อยให้หนูเลี้ยงลูกคนเดียว"

"ช่วยเล่นนะสิคะ..ไม่เห็นจะช่วยกล่อมลูกนอนบ้างเลยมีแต่ชวนลูกเล่นอย่างเดียวแต่ไม่มีปัญญากล่อมลูกให้นอนหลับได้"

"ก็เจ้าแฝดติดหนูขนาดนี้พี่จะทำไงได้"

"แถ"

"อื้อออ..พี่ชาย~" น้ำขิงส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบาๆเมื่อโดนนิ้วกลางยาวแกร่งของไฟสอดเข้ามาในรูสวาทคับแคบของเธอนิ้วแกร่งขยับนิ้วเข้าออกอย่างเนิบนาบก่อนจะเปลี่ยนจังหวะรัวนิ้วกระทุ้งเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนเกิดเป็นเสียงนิ้วกระทบกับน้ำเสียงดังนิ้วยาวแกร่งกระทุ้งนิ้วเข้าออกเร็วขึ้นจนน้ำหวานสีใสไหลทะลักออกมาอย่างเนืองนองเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาวจนเปียกชุ่ม

"เลิกเรียกพี่ชายได้แล้วบอกให้เรียกผัวก็ไม่ยอมเรียก" ไฟดึงนิ้วยาวแกร่งออกจากร่องสวาทเปียกชุ่มของภรรยาสาวพลางล้มตัวลงมานอนทาบทับบนแผ่นหลังบางของภรรยาสาวจมูกโด่งซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยที่ซอกคอหอมกรุ่นของภรรยาสาวอย่างหลงใหล

"ก็น้องชินปากหนิคะ"

"งั้นฉันก็ชินปากเหมือนกัน"

"พี่ชาย" น้ำขิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันด้วยไม่พอใจที่สามีหนุ่มแทนตัวเองด้วยสรรพนามเดิมเหมือนเมื่อสองปีที่แล้ว

"ก็ฉันสะดวกแบบนี้เธอจะทำไม" ไฟหยัดกายลุกขึ้นพลางอุ้มภรรยาสาวเดินเข้ามาภายในห้องน้ำในท่าเจ้าสาวก่อนจะวางภรรยาสาวนั่งลงบนอ่างล้างหน้ามือหนาจับแก่นกายใหญ่เคาะลงที่เนินสามเหลี่ยมอวบนูนสองสามทีก่อนจะใช้ปลายหัวเห็ดบานเบอะถูไถไปตามรอยแยกชุ่มฉ่ำ

"อย่าครางดังล่ะเดี๋ยวลูกตื่น" ไฟเอ่ยบอกภรรยาสาวเชิงหยอกล้อก่อนจะสอดนิ้วยาวแกร่งสามนิ้วเข้ามาในช่องทางรักเปียกชุ่มพลางขยับนิ้วรัวเร็วก่อนจะดึงนิ้วออกแล้วสอดใส่ความเป็นชายขนาดใหญ่เกินมาตรฐานเข้ามาแทน

"อ๊ะ!อ๊ะ!พี่ชาย..อ๊า~" พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงครางกระเส่าของน้ำขิงดังระงมอยู่ภายในห้องน้ำเธอใช้มือบางขึ้นมาปิดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ด้วยกลัวว่าลูกสาวจะได้ยินเสียงครวญครางลามกอันน่าอับอายของเธอและสามีหนุ่ม

"ครางดังขนาดนี้เอามือปิดปากก็ไม่ช่วย" ไฟโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างใบหูขาวผ่องของภรรยาสาวก่อนจะเร่งขยับสะโพกกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง

ปึก! ปึก! ปึก!

"อยากให้แตกในปากหรือในร่อง" ไฟเอ่ยถามภรรยาสาวก่อนจะถาโถมแรงกายเข้าใส่ร่องสวาทเปียกชุ่มไม่ยั้ง

"หม่าม๊า..แงแง!" เสียงร้องไห้ของลูกสาวตัวน้อยดังขึ้นทำให้น้ำขิงและไฟที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจน้ำขิงที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกสาวจึงรีบดันแผงอกแกร่งของสามีหนุ่มให้ออกห่างจากตัวก่อนจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่แล้วจึงเดินออกไปหาลูกสาวที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงนอนทันที

หลายวันต่อมา

@คฤหาสน์ของไฟ

"วันนี้พี่ชายต้องเอาลูกนอนให้ได้นะคะกว่าน้องจะกลับก็ดึกเลยนมของลูกน้องเตรียมไว้ให้แล้วอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงนอน..แล้วก็นอนกันก่อนเลยนะคะไม่ต้องรอน้อง" มาเฟียหนุ่มยืนมองภรรยาสาวเดินห่างออกไปด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์เขาเองก็ไม่มีสามารถกล่อมลูกชายและลูกสาวให้หลับลงได้เขามีหน้าที่เพียงแค่เล่นกับลูกๆแต่ไม่มีความสามารถมากพอที่จะเอาลูกน้อยนอนหลับเองได้

"เดี๋ยวลูกเฮียเล่นจนเหนื่อยก็หลับกันเองนั่นแหละ" วกวนที่นั่งเล่นรถแข่งเป็นเพื่อนหลานชายอยู่พูดขึ้น

"มึงคิดว่าลูกกูนอนง่ายเหรอโดยเฉพาะร่างอวตารของกู" ไฟตอบกลับวกวนพลางยืนเท้าเอวจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกชายก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

"จ้างพี่เลี้ยงก็จบจะได้ไม่ต้องเหนื่อย"

"กูไม่ชอบให้คนอื่นมาสัมผัสลูกกู"

"แต่เฮียก็ไม่มีปัญญากล่อมลูกตัวเองนอนอยู่ดี"

"กูกำลังพยายามอยู่ลูกกูอย่างกับลูกปีศาจว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกคนอื่นเขาซะที่ไหน" ไฟนั่งลงบนโซฟาพลางจ้องมองลูกชายและลูกสาวนั่งเล่นกันอยู่สองคนพี่น้องอย่างนึกเอ็นดู "เล่นกันดีๆไม่แย่งกันสิของเล่นป๊าซื้อมาให้แบบเดียวกันก็ยังจะแย่งกันอีกนะ" ไฟดุลูกชายและลูกสาวเมื่อเห็นว่าลูกทั้งสองคนกำลังยื้อแย่งของเล่นชิ้นเดียวกันอยู่

"แงๆแงๆ!!" เสียงร้องไห้ของน้ำฟ้าดังขึ้นเมื่อโดนพี่ชายแกล้งนอนทับพร้อมกับใช้เขี้ยวเล็กกัดเข้าที่หัวไหล่ของน้องสาว