สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 100

ตอนที่ 100 ทำไมจะต้องบังคับตัวเองด้วย

เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์ทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย เธอก็กลับไปที่ห้องเพื่อเก็บข้าวของของเธอ เธอไม่กล้าที่จะใช้เวลามากนัก และรีบกลับไปในทันที

ช่วงที่ผ่านมา เธอมาอาศัยอยู่ที่นี่ตลอด ปล่อยให้แม่ของเธออยู่ที่บ้านตามลำพัง เธอจึงรู้สึกไม่สบายใจทีเดียว ดังนั้น เธอจึงไปที่ร้านขนมที่แม่ของเธอชอบมาก และต่อแถวเพื่อซื้อขนมแสนอร่อยกลับไปให้แม่ของเธอ

เมื่อใกล้ถึงเวลาอาหารเย็น ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน ก็เห็นคุณแม่ไป๋กำลังยุ่งอยู่ในครัว ซุปซี่โครงหมูตุ๋นได้ที่แล้ว คุณแม่กำลังเตรียมวัตถุดิบสำหรับอาหารจานอื่นอยู่

“แม่คะ แม่สุดยอดไปเลย ทำไมจู่ๆ ถึงทำอาหารได้เก่งขนาดนี้ล่ะคะ”

คุณแม่ไป๋หันมาหาเธอพร้อมกับกวักมือเรียก “เสว่เอ๋อร์ ลูกไปจัดโต๊ะอาหารให้เรียบร้อยทีสิ อีกเดี๋ยวแขกก็จะมากันแล้วล่ะ”

“ได้ค่ะ” เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์ได้ยินดังนั้น เธอก็นำถ้วยชามและเครื่องใช้ต่างๆ ที่ตั้งอยู่ด้านข้าง ซึ่งผ่านการล้างสะอาดเรียบร้อยแล้วถือออกไป ทั้งหมดมี 3 ชุดด้วยกัน ดูเหมือนว่าจะมีแขกมาที่บ้านเพียงแค่คนเดียว

หลังจากจัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็กลับมาที่ห้องครัวอีกครั้ง หวังที่จะล้วงความลับจากปากของคุณแม่ไป๋ “แม่คะ แม่ยังไม่บอกหนูเลยว่าแขกเป็นใคร”

“ไม่ต้องถามแล้ว เดี๋ยวอีกแปปเดียวก็ได้เจอแล้วล่ะ แขกคนนี้จะต้องทำให้ลูกประหลาดใจแน่นอน!”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้ม เธอคิดว่าไม่ถามอะไรอีกจะดีกว่า และเริ่มเป็นลูกมือช่วยคุณแม่ไป๋ทำอาหาร

หลังจากผ่านกว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุด อาหาร 4 จานพร้อมด้วยน้ำซุป 1 หม้อใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อย ทั้งหมดเป็นเมนูอาหารทำเองที่บ้านแบบง่ายๆ แต่สำหรับคุณแม่ไป๋ที่ไม่เคยเข้าครัวมาก่อนเลยนั้น ก็ถือว่าไม่ง่ายที่จะปรุงให้สำเร็จทีเดียว

หลังจากนำอาหารมาจัดวางบนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังล้างคราบน้ำมันออกจากมือ ก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น

คุณแม่ไป๋กำลังตักข้าวอยู่ และเมื่อเธอได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอก็รีบเรียกไป๋เสว่เอ๋อร์ให้ไปเปิดประตูในทันที “เสว่เอ๋อร์ ไปเปิดประตูหน่อยลูก”

เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์เดินออกมาจากห้อง เธอก็เดินผ่านบริเวณสวนเล็กในบ้าน เพื่อไปเปิดประตู เมื่อเธอเปิดประตูออก เธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยยืนอยู่ตรงหน้า

“ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ!” เธอผงะถอยไปด้านหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว

เผยอี้ถือกล่องของขวัญ 2-3 กล่องเอาไว้ในมือ เมื่อเขาได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น “เธอนึกว่าเป็นใครกันล่ะ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์กำมือของเธอเอาไว้แน่น ครู่ต่อมาเธอถึงเข้าใจในทันที ต้องเป็นคุณแม่ไป๋ที่เป็นคนวางแผนแน่นอน!

ช่วงนี้ คุณแม่เอาแต่โน้มน้าวให้เธอกับเผยอี้คืนดีกัน แถมยังถือวิสาสะเป็นคนเรียกเผยอี้มากินข้าวที่บ้านอีก นั่นก็เพราะแม่จะทำหน้าที่เป็นคนกลางแนะนำให้ทั้งสองคนคืนดีกันแน่นอน!

นึกไม่ถึงว่าเผยอี้ก็จะมาตามคำเชิญกับเขาด้วย

เผยอี้ก้าวเข้าไปหาเธออย่างสุภาพ เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเธอดูประหลาดใจอย่างมาก เขาก็ยิ้มขึ้นที่มุมปาก “เธอคงไม่คิดว่าฉันจะมาสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของคุณแม่ล่ะก็ เธอก็คงไม่มาแน่นอน”

ตอนที่เธอกับเผยอี้ยังคบกันนั้น พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายต่างรู้เรื่องราวของพวกเขาเป็นอย่างดี แถมเผยอี้ยังเคยมาที่บ้านของเธอเพื่อทานข้าวหลายครั้ง และยังติดต่อกับพ่อแม่ของเธอด้วย

ดังนั้น การที่คุณแม่ไป๋จะเชิญเผยอี้มาทานข้าวที่บ้านนั้น ก็ไม่เห็นจะแปลกเลยสักนิด

“ถ้าฉันไม่อยากมา ฉันก็จะไม่มา ทำไมฉันจะต้องบังคับตัวเองให้มาด้วย” ไป๋เสว่เอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น พร้อมหมุนตัวสาวเท้าเดินเข้าไปในบ้าน

ไป๋เสว่เอ๋อร์เก็บอารมณ์เอาไว้ เมื่อเธอเดินเข้าไปในบ้านแล้ว เธอก็เห็นคุณแม่ไป๋รีบลุกขึ้นมาหาเธอ คุณแม่ไป๋เห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี จึงรีบถามในทันที “มีอะไรเหรอ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่ตอบและเดินแยกจากคุณแม่ไป๋ไป

คุณแม่ไป๋ถอนหายใจ และรีบเดินไปที่ประตูทันที เมื่อคุณแม่เห็นเผยอี้ ทันใดนั้น ดวงตาของคุณแม่ก็เปล่งประกายขึ้นในทันที “เผยอี้! ในที่สุดเธอก็มาแล้ว แหมยังซื้อของมาฝากด้วย เธอนี่สุภาพเกินไปแล้วนะจ๊ะ!”

ใบหน้าของเผยอี้อ่อนโยนขึ้นต่างจากปกติอย่างมาก “คุณป้าครับ ไม่ได้มาเสียนานเลย ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องมาหาคุณป้าสิครับ”

ขณะที่คุณแม่ไป๋มองเขาอยู่นั้น เธอก็ยิ้มแก้มแทบปริ และรีบพาเขาไปยังห้องทานอาหาร “มาๆ เผยอี้ กับข้าวเพิ่งทำเสร็จพอดีเลย”

เมื่อคุณแม่ไป๋พาเผยอี้มานั่งที่โต๊ะ ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็เริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้นเล็กน้อย เธอไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขาเลยสักนิดเดียว

เมื่อคุณแม่ไป๋เห็นว่าเธอไม่ยอมพูดคุยด้วย คุณแม่ไป๋ก็โกรธขึ้นมาเล็กน้อย “เสว่เอ๋อร์! มีแขกมาทั้งทีไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ ทำไมถึงไม่รู้หน้าที่เอาเสียเลย ทำเป็นคนแปลกหน้าไปเสียได้!”