สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 8

มิเชลล์รีบบึ่งไปที่คฤหาสน์บ้านแองจี้ทันทีด้วยความที่กลัวว่าท่านประธานจะตามตัวเจอและไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก

เพราะในหลายครั้งเธอตั้งใจว่าจะขัดคืนบทรักที่เขามอบให้แต่เมื่อเขาได้สัมผัสเธอร่างกายของหญิงสาวนั้นกลับให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดี เธอกลัวเหลือเกินว่าถ้าเจอเขาอีกเธอจะใจอ่อนและยอมตกเป็นของเค้าเพราะฉะนั้นสิ่งเดียวที่ทำได้คือพยายามหนีให้ไกลเขาให้มากที่สุด

" อ้าวมิเชลล์มาถึงเร็วจัง แกมีอะไรให้ฉันช่วยหรออ้าวแล้วนี่แกขนข้าวของอะไรมาเยอะแยะเลยแค่หนีใครมาหรอ ....."

แองจี้ได้แต่สงสัยในการกระทำของเพื่อนสาว ที่ดูว่ามิเชลล์ดูแล้วอาการรีบร้อนแปลกแปลกพิกล

" ฉันหนีท่านประธานขี้เก๊กน่ะสิ เจ้าชู้จะตายชัก แกรู้ไหมว่าฉันหนีมา ถ้าฉันอยู่ที่คอนโดเค้าก็มีกุญแจสำรองเปิดเข้ามาที่คอนโดฉันไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย แล้วนี่ฉันก็เก็บข้าวของออกจากบริษัทเรียบร้อย เพราะว่าแม่ฉันยื่นคำขาดมาแล้วถ้าฉันยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจ แม่ฉันจะจับฉันคุมถุงชนกับ ลูกชายของเพื่อนแม่ฉันน่ะสิฉันละกลุ้ม "

มิเชลล์ บ่นให้เพื่อนสาวฟังเรื่องความต้องการของแม่เธอเกี่ยวกับเนื้อคู่เพราะแม่ของหญิงสาวต้องการให้เธอแต่งงานกับลูกชาย ของเพื่อนแม่ เธอยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดกับชะตาชีวิตของตัวเอง

"มิเชลล์แกอย่าลืมอีบอยซิ อย่าลืมนะตอนที่เราเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เราใช้งานอีบอยไว้เป็นไม้กันหมาลืมหรือยัง " แองจี้ชี้ทางสว่างให้กับเพื่อน

เมื่อแองจี้พูดแบบนี้ขึ้นมาหญิงสาวจึงนึกได้ทันทีและตอนนี้มิเชลล์ก็รู้แล้วว่าจะทำยังไงดีเพื่อที่จะได้เป็นไม้กันหมาให้กับเธอเหมือนอดีตที่ผ่านมา

" เออ ฉันลืมอีบอยไปสนิทเลยว่ะ งั้นฉันโทรหามันแป๊บนะ "

หญิงสาวยกโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสาวทันทีเพื่อนสาวคนนั้นก็คือบอย เป็นผู้ชายแต่ในความเป็นจริงแล้วบอยคือเพื่อนสาวของทุกคนในกลุ่มนั่นเองตัวเป็นชายแต่ใจเป็นหญิง

"ฮัลโหลบอยตอนนี้แกทำอะไรอยู่แกช่วยงานฉันหน่อยได้ไหมมีค่าจ้างอย่างงาม" มิเชลล์ยื่นข้อเสนอให้กับเพื่อนสาว (ตัวเป็นชายแต่ใจเป็นหญิง)

" ได้สิ แกมีอะไรให้ฉันช่วยอย่า บอกนะว่าเหมือนเดิม " บอยได้แต่ถามเพื่อนไปในโทรศัพท์พร้อมกับส่ายหัวเบาๆเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาที่มิเชลล์ต้องการปฏิเสธผู้ชายก็จะใช้บอยให้เพื่อนสาวแอ๊บแมนเป็นผู้ชายทันที

" ไม่เลยบอยงานนี้ง่ายมากแกก็แอบแมนเป็นแฟนฉัน"

"อุ๊ยว๊าย !! ตาเถรร่วง แกจะให้ฟ้าผ่าฉันเรื่องงัยยะฉันเป็นผู้หญิงเหมือนกับแกนะ" บอยจีบปากจีบคอพูดลงโทรศัพท์ด้วยจริตมารยา

" ให้มันน้อยหน่อยเถอะคุณเพื่อน " มิเชลกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ยังอดหมั่นไส้เพื่อนสาวไม่ได้ในจริตจะก้าน