สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 9

....แกร๊ก ... ท่านประธานโอมานเปิดประตูเข้าไปพบว่าในห้องว่างเปล่าท่านประธานรีบไปเปิดในตู้เสื้อผ้าก็พบว่าไม่มีเสื้อผ้าของมิเชลล์อยู่แล้ว

ตอนนี้เค้าเข้าใจแล้วว่าเธอจะต้องนี้เค้าไปตลอดกาลอย่างที่เธอพูดจริงๆ การที่เขามีสัมพันธ์สวาทกับเธอไม่สามารถเหนี่ยวรั้งผู้หญิงคนนี้เอาไว้ได้เลยแม้แต่น้อย

เมื่อมองไปที่รอบห้องพักเค้ารู้สึกโกรธ และโมโหหญิงสาวมากเค้าให้เธอมากมายถึงเพียงนี้เธอยังอยากจะลาออกจากการเป็นเลขาของเค้า และเมื่อเธอตกเป็นของเขาแล้วก็ยังไม่เรียกร้องแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของของเค้าอีกผิดกับคนอื่นทั่วไป แต่ความโกรธและความโมโหนั้นมันมีมากมายเหลือเกินท่านประธานโอมานได้แต่คาดโทษเลขาสาว

" เธออยากจะลองดีกับฉันใช่ไหมมิเชลล์ "

ท่านประธานโอมานหงุดหงิดโพล่งออกมาอย่างหัวเสีย

" เธอฝันฉันแล้วทิ้งอย่างนั้นน่ะเหรอ ฝันไปเถอะฉันจะไม่มีทางให้ผู้หญิงหน้าไหนมาทำแบบนี้กับฉันเด็ดขาด ถ้าฉันเจอตัวเธอเมื่อไหร่จะจับมาลงโทษให้เข็ด หึ !!

ณ. คฤหาสน์หลังงามของมิเชลล์ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่มิเชลล์ขอแนะนำนะคะอันนี้บอยค่ะเป็นเพื่อนของมิเชลล์ที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันค่ะ หลังจากที่เราเรียนจบแล้วเราก็เลยลองคบกันดูค่ะตอนนี้ไม่ใช่เพื่อนแล้วนะคะเป็นแฟนกันค่ะ "

ตอนนี้มิชเชลได้พาเพื่อนสาวของตัวเองมาที่บ้านเพื่อนแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ของตัวเองได้รู้จักและเปิดตัวในฐานะแฟนซึ่งพ่อและแม่ของเธอก็ต้อนรับบอยเป็นอย่างดีในฐานะของแฟนลูกสาว

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมชื่อบอยครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" บอยยกมือไหว้สวัสดีผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม

"เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะคุณแม่" มิเชลล์ยิ้มอย่างเขินอายเมื่อบอกพ่อกับแม่เธอเล่นละครได้แนบเนียนมาก

" คุณพ่อคุณแม่ครับผมขออนุญาตคบกับมิเชลล์นะครับ ผมรักมิเชลล์ครับผมจะดูแลและปกป้องเธอเป็นอย่างดี" บอยแนะนำตัวอย่างออกหน้าออกตาว่าเป็นแฟนของมิเชลล์

" ถ้าพากันมาเปิดตัว ถึงที่นี่พ่อก็คงให้คบกันนั่นแหละ เพราะถ้าไม่มีความจริงใจคงไม่มากันถึงที่นี่หรอกเนอะ " พ่อของมิเชลล์มองว่าที่ลูกเขยของตัวเองด้วยความเอ็นดู

" แม่เองก็ยินดีนะที่พากันมาเปิดตัวแบบนี้แม่จะได้สบายใจซักที มีเชลล์อยู่ที่กรุงเทพมัวแต่ทำงานจนลืมชีวิตส่วนตัวไปเลยล่ะ พ่อกับแม่ก็แก่แล้วกลัวว่าลูกสาวจะไม่มีคนดูแลในเวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่นะจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ได้บอกกับว่าที่ลูกเขยพร้อมกับส่งรอยยิ้มเอ็นดูไปให้

"ขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่มากนะครับที่เปิดโอกาสให้ผมได้คบกับมิชเชลล์ " บอยพูดด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจนผู้ใหญ่ทั้งสองได้แต่ปลื้มปริ่ม

"คุณพ่อคุณแม่ยังต้องอยู่กับหนูไปอีกนานค่ะอย่าพูดแบบนี้สิคะหนูใจคอไม่ดีเลย "

แล้วมิเชลล์ก็หัวเราะออกมาเบาเบาแล้วทุกคนคุณพ่อคุณแม่และบอยก็หัวเราะกันทุกคนอย่างสนุกสนานในโต๊ะกินข้าว

" เดี๋ยวคืนนี้บอยนอนห้องน้องชายเราก็แล้วกัน น้องชายเราเรียนอยู่ต่างประเทศไม่ค่อยได้กลับมา " มิเชลล์หันไปบอกเพื่อน

" ใช่เลยลูก บอยนอนห้องน้องนะลูก ห้องน้องจะอยู่ติดกับห้องมิเชลล์ เลยเผื่อคิดถึงกันจะได้แวะไปหาคุยกันได้สะดวก"..... ผู้เป็นแม่เปิดทางให้ลูกสาวและว่าที่ลูกเขยอย่างเต็มที่ พร้อมกับหัวเราะชอบใจสวนผู้เป็นสามีเมื่อรู้ว่าภรรยาเปิดทางให้กับว่าที่ลูกเขยแบบนี้ได้แต่อาแฮ่มขึ้นมาด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

" อะแฮ่ม คุณก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ลูกเราเป็นสาวเป็นนาง ชี้ทางแบบนี้ได้ยังไง "คุณพ่อ เอ่ยขึ้นปรามแม่เบาๆ

" แหมคุณยุคนี้ปี 2018 นะคะคงไม่เหมือนวัยเราหรอกค่ะคุณคุณแม่แกล้งหัวเราะ ... 5555 "

เมื่อคุยกันเสร็จทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตารับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย บรรยากาศเต็มไปด้วยความชื่นมื่น

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ไปส่งบอยที่ห้องน้องชาย ซึ่งเป็นห้องนอนที่ติดกับห้องมิเชลล์

"เอาละเด็กเด็กเด็กแล้วพ่อกับแม่ไม่กวนแล้วนะนอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์จ้ะ" แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็เดินออกจากห้องน้องชายไป