สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 15

โอมานได้แต่โมโหขัดใจตัวเองที่ทำอะไรมิเชลล์ตอนนี้ไม่ได้

ส่วนนี้เชลล์ก็กำลังคิดวางแผนว่าจะหนีโอมานยังไงดี

"*คิดสิคิดมิเชลล์เธอต้องคิดให้ได้คิดให้ออกเธออย่าหลงกลผู้ชายเจ้าชู้คนนี้นะ* "

มิเชลล์ได้แต่คิดในใจ

" น้องไข่มุกทานอาหารน้อยจังเลยครับ น้องไข่มุกทานเยอะเยอะเลยนะครับไม่ต้องกลัวอ้วนครับเพราะว่าพี่โอชอบผู้หญิงอ้วนครับ "

" ดิฉันไม่ได้กลัวอ้วนค่ะแต่พอทานไม่ค่อยลงต่างหากคะ " หญิงสาวได้บอกกับชายหนุ่ม แต่เขากลับไม่สนใจคำพูดของเธอเลยเขายังคงพูดต่อ

" อ่าเดี๋ยวพี่ตักต้มยำกุ้งให้ละกันทานเยอะเยอะนะครับ หรือว่าพี่วันนี้น้องไข่มุกทานน้อยเป็นเพราะว่าตกใจที่เห็นพี่หรือเปล่าครับ "

โอมานพูดและแกล้งหัวเราะและผู้ใหญ่ทั้งสองก็หัวเราะตามกันมีแต่มิเชลล์คนเดียวที่หน้าบึ้ง

" ** ทานเยอะเยอะสิลูก ไข่มุกตักผัดโป๊ยเซียนให้พี่เค้าบ้างสิลูกพี่เค้าอยู่ไกลเอื้อมไม่ถึง" แม่ของหญิงสาวได้บอกกับลูกสาวไปเอาอกเอาใจว่าที่สามี

* " คุณแม่คะคุณแม่ก็น่าจะรู้นะคะว่าหนูมีแฟนแล้วที่หนูมาวันนี้หนูก็อยากบอกแม่สุภาค่ะว่าที่จริงแล้วหนูมีแฟนแล้วค่ะชื่อบอยเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาหนูเพิ่งจะพามาแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ได้รู้จักค่ะ ที่จริงวันนี้นัดดูตัวหนูก็ไม่ได้อยากมานะคะ เป็นเพราะคุณแม่บังคับค่ะหนูก็เลยต้งมา หนูกับแฟนหนูเรียนด้วยกันในระดับมหาวิทยาลัยค่ะจนจบด้วยกันจนกระทั่งทำงานก็ยังคบกันอยู่ค่ะเราคบกันรู้จักกันมาได้ประมาณ 13 ปีค่ะคุณแม่ หนูอยากจะบอกให้คุณแม่สุภาได้ทราบก่อนค่ะหนูไม่อยากโกหกค่ะคุณแม่ " มิเชลล์ ตัดสินใจบอกทุกสิ่งทุกอย่างกับแม่ของชายหนุ่ม

" ไม่เป็นไรหรอกจ้ะตอนนี้หนูก็ทำความรู้จักกับพี่โอมานไว้ก็แค่นั้นเองส่วนรักใครชอบใครค่อยมาตัดสินใจอีกทีนะคะ " แม่ของชายหนุ่มได้บอกกับหญิงสาว

ส่วนโอมานก็ได้แต่คิดแล้วก็แค้นในใจพี่มิเชลล์บอกว่าเธอมีแฟนอยู่แล้วและก็รักกันมาด้วยตั้ง 13 ปี ชายหนุ่มกำหมัดแน่น

" คิดเหรอว่าเธอจะสลัดฉันถึงไปได้ไงง่ายฉันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอไปตกเป็นของผู้ชายคนไหนอีกเด็ดขาด"

เค้าได้แต่คิดในใจ แล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

"ใช่ค่ะไข่มุกแม่ก็แค่ต้องการให้ลูกทั้งสองทำความรู้จักกันก็แค่นั้นเอง"แม่ของหญิงสาวพูดสำทับ

ส่วนมิเชลล์ได้แต่คิดในใจว่าเธอจะปฎิเสธผู้ใหญ่ทั้งสองคนนี้ยังไงดีนะ

" หนูขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ "....หญิงสาวขออนุญาตผู้ใหญ่ก่อนที่จะลุกเดินไปที่ห้องน้ำ

ระหว่างทางที่เดินไปเข้าห้องน้ำ

" ว่าไงจ๊ะน้องไข่มุกจำพี่โอมานคนนี้ได้หรือเปล่า ".... เค้าเดินตามหญิงสาวไปแล้วพูดจาหาเรื่องเธอ

" ก็พอจะจำได้บ้างนะคะแต่ไม่อยากจะจำค่ะอยากจะลืมให้หมดค่ะ !!!

" อ้าวว เท้าไปโดนอะไรมานะตาโอ " เมื่อเห็นว่าลูกชายเดินกระเพลกกลับมากผู้เป็นแม่จึงถามทันทีด้วยความเป็นห่วง

" เมื่อสักครู่ผมเดินสะดุดตอครับ ผมไม่ระวังเองครับคุณแม่ ต่อไปผมจะเดินรอบคอบและระวังให้มากกว่านี้ครับ " ในขณะที่ชายหนุ่มพูดเค้าก็จ้องหน้านวลของหญิงสาวอย่างอาฆาตแขนแต่ตใหญ่ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าสองคนนั้นมีเรื่องกันมาที่หน้าห้องน้ำ

" เธอเราทานอาหารเสร็จแล้ว ฉันขอตัวเลยนะพอดีฉันมีนัดต่อตอนเย็น ... ..." แม่ของโอมานได้บอกกับเพื่อน

" เอาสิ ได้เลยแข เดี๋ยวเรานัดกันมาทานข้าวอีกนะ ใว้หาฤกษ์ยามก่อนเนาะ ค่อยนัดกันอีกบ่อยๆ "แม่ๆหัวเราะชอบใจกันใหญ่

" โอมานอย่าลืมไปหาหมอด้วยนะจ๊ะถ้ายังไม่หายเจ็บขา " แม่ของมิเชลล์บอกว่าที่ลูกเขยตัวเองด้วยความเป็นห่วง

" ผมมีเรื่องเรียนแจ้งคุณแม่ทั้งสองครับ " โอมานพูดพร้อมกับจ้องใบหน้านวลของมิเชลล์อย่างเอาชนะ

" พูดมาได้เลยลูกมีอะไรไม่ต้องเกรงใจแม่นะ " แม่ของมิเชลล์บอกกับโอมาน

" ผมยินดีและตกลงแต่งงานกับน้องไข่มุกครับ " เมื่อได้ยินแบบนี้ช้อนส้อมในมือของแม่โอมานหล่นดัง

เพล้ง !!

ส่วนมิเชลล์เองก็ตกใจมากไม่คิดว่าเค้าจะพูดแบบนี้ออกมา เบิกตากว้างตกใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน