สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 27

บนห้องนอน เมื่อเขาอุ้มเธอมาถึงห้องนอนสาวใช้ก็รีบเปิดประตูให้ทันที บรรดาสาวใช้ถึงกับยิ้มกว้างด้วยความน่ารักของคู่ผัวเมียภรรยา

"คุณโอมานคะตอนนี้ฉันย้ายห้องนอนมาอยู่ตึกฝั่งซ้ายแล้วนะคะช่วยส่งฉันที่ห้องฉันด้วยค่ะ" ผู้เป็นภรรยาบอกด้วยความเง้างอน

" ทำไมมิเชลล์เรียกพี่ห่างเหินอย่างนี้ล่ะ ทำไมไม่เรียกพี่โอเหมือนเดิม อีกอย่างหนึ่งทำไมต้องแยกห้องกันด้วยนอนห้องเดิมด้วยกันมันก็ดีอยู่แล้วนี่ " เค้าถามภรรยาด้วยความไม่เข้าใจ

" คุณโอมานก็น่าจะทราบเหตุผลดีนะคะว่าทำไมฉันถึงย้ายห้อง ฉันเบื่อเรื่องเดิมๆเรื่องความเจ้าชู้ของคุณ ครั้งนี้ฉันขอแยกห้องนอนถ้ามีครั้งหน้าฉันคงขอหย่านะคะ " หญิงสาวได้บอกกับสามีของตัวเอง

"ทำไมไข่มุกพูดกับพี่แบบนี้ กลับห้องเราเถอะคืนนี้จะลุกเข้าห้องน้ำยังไงพี่เป็นห่วงนะ พี่สัญญาว่าจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกนะคนดี " .....แล้วโอมานก็อุ้มมิเชลล์เข้าห้องนอนตัวเองไปทันที โดยที่ไม่รอให้หญิงสาวได้พูดอะไรอีก

"พี่คิดถึงมิเชลล์จังเลยขอพี่กอดหน่อยนะ"......โอมานกอดมิเชลล์จากด้านหลังแล้วก็เริ่มสุกไซร้มือเริ่มไม่อยู่สุขปากประกบปาก

"อื้มม... มิเชลล์เจ็บขาอยู่นะคะ"

" แน๊ะ พี่บอกหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่าให้แทนตัวเองว่าไข่มุก ทำผิดแบบนี้ต้องโดนลงโทษ ! เมื่อพูดจบผู้เป็นสามีจุ๊บปากภรรยาทันทีด้วยความหนักหน่วงเค้าคิดถึงภรรยามากมายเหลือเกินขอจุมพิตให้ชื่นใจ

" อือ "

"ไม่เป็นไรพี่สัญญาว่าจะทำเบาเบา อีกอย่างหนึ่งพี่ไม่ได้ทำที่เท้านะ" เค้ากระซิบที่ข้างหูภรรยาอย่างแสนรัก

โอมานขึ้นคร่อมแล้วจูบมิเชลล์อย่างดูดดื่มแล้วก็ซุกใซ้มาที่ซอกคอเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยเรื่อยจนถึงยอดอกงามของมิเชลล์ เค้าใช้ปากคมของตัวเองครอบครองหน้าอกคู่งามในทันที มือหนาเคร้นคลึงเบาเบาเพิ่มอรรถรสให้กับผู้อยู่ใต้ราง

" อะ " หญิงสาวครางบิดตัวม้วนเมื่อเขาดูดดื่มหน้าอกคู่งามของเธอ

" อืม...สวยจังเลยมองกี่ทีก็ไม่เบื่อ".....แล้วโอมานก็ขบกัดยอดอกของมิเชลล์

"อาส์.... พี่โอมิเชลล์เสียวจังเลย....อ่าส์..."

"พี่คิดถึงเมียพี่เหลือเกิน เอากับใครก็ไม่สุดยอดเหมือนเอากับไข่มุกอีกแล้วเมียพี่สวยที่สุด อืมมมมม "..........โอมานจูบต่ำมาเรื่อยเรื่อย ตอนนี้กรีบกุหลาบเริ่มมีน้ำไหลนอง

ด้วยความรักและหวงแหนต้องการบ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของโอมานจูบดูดดื่มน้ำจนหมดเกลี้ยงแล้วงัดมังกรตัวเองออกมายัดใส่ลงไปในกีบกุหลาบงามทันที

" อาส์....แน่นเหลือเกิน โอ้ยยยยฟิตจังเมียพี่อ่าาาาา "

...พับ...พับ...พับ...พับ

" โอ้ยพี่โอเสียวจังจะ...จะเส็จแล้วคะอีกนิดนึงๆๆๆๆ โอ้ยๆๆๆๆ อาส์ๆๆๆๆๆ....โอ้วววว สุดยอดดดดด "

มิเชลกับโอมานถึงฝั่งพร้อมๆกัน .... มันส์ทั้งคืน

สองคนตื่นเช้าขึ้นมาด้วยรอยยิ้มสดใส แล้วโลกทั้งใบก็กลับมาเป็นสีชมพูดังเดิม

เช้าวันใหม่มิเชลล์กับโอมานตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจที่สดใสใบหน้าผุดผ่อง ความรักทั้งคู่กลับมาเบ่งบานอีกครั้งโลกทั้งใบกลับมาเป็นสีชมพู

มิเชลล์ทำอาหารในตอนเช้าให้โอมานทานก่อนไปทำงานครอบครัวมีความสุขสมบูรณ์แฮปปี้อีกครั้ง

" ทานข้าวเช้าค่ะ "

"หืม หอมจังเลยครับวันนี้เมียพี่ทำอะไรให้ทานเอ่ย " เขาพูดพลางนั่งที่โต๊ะอาหารสุดหรูหรา

" เช้านี้มีแกงจืด ทอดมันกุ้ง ปลาราดพริกค่ะ" ภรรยาได้บอกกับสามีด้วยรอยยิ้ม

"มีแต่ของโปรดของพี่ทั้งนั้นเลย ขอบคุณนะครับที่ยอมกลับมาอยู่กับพี่เป็นครอบครัวของเราเหมือนเดิม " เขายิ้ม

" ค่ะ " มิเชลล์ยิ้มหวานให้กับผู้เป็นสามี แล้วคนทั้งคู่ก่อนนั่งรับประทานอาหารกันอย่างมีความสุข บรรดาสาวใช้ก็พากันชื่นมื่นไปด้วย

กริ้งงงง

เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวดังขึ้นในขณะที่รับประทานอาหารอยู่

" คุณแม่โทรมาค่ะ " มิเชลล์รายงานสามีในขณะที่เขาทอดตามองและสงสัยว่าใครกันที่โทรมาตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้

" เดี๋ยวขอออกไปโทรศัพท์สักครู่นะคะ " ผู้เป็นสามีพยักหน้าให้แล้วหญิงสาวก็เดินออกจากโต๊ะอาหารไปรับโทรศัพท์ผู้เป็นแม่

"สวัสดีค่ะคุณแม่......ค่ะได้ค่ะเดี๋ยววันนี้มิเชลล์ไปหานะคะ" แม่หญิงสาวโทรหาในตอนสาย ตอนนี้แม่ของหญิงสาวบอกว่าได้มาอยู่ที่กรุงเทพและได้มาอยู่ที่คอนโดแล้ว

ในระหว่างที่แม่กับลูกสาวนั่งทานอาหารกันอยู่แม่จึงได้สังเกตุเห็นอาการเหม่อลอยใจลอยของลูกสาวอย่างเห็นชัด ผู้เป็นมารดาจึงอดถามไม่ได้

"เป็นอะไรไปลูก เมื่อเช้าแม่ยังเห็นเราดูอากาศสดชื่นแจ่มใสอยู่เลยนี่นา แล้วทำไมตอนนี้ดูใจลอยยังไงพิกล"

"ขอโทษค่ะคุณแม่คิดอะไรเพลินไปหน่อยค่ะ" มิเชลล์ รีบพูดออกไปกลัวมารดาจะสงสัย

เวลาผ่านไปสักครู่หญิงสาวกับแม่ก็ได้ทานอาหารและสุกี้และเครื่องเคียงก็มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ จนแน่นขนัดไปหมด

" อ้าวมิเชลล์แม่เห็นหนูไม่ค่อยทานเลยลูกหนูเป็นคนชวนแม่ออกมาเองนะ".... ผู้เป็นแม่ได้สอบถามลูกสาวไม่เห็นว่าลูกสาวไม่ค่อยทานอาหารเลย

"อ๋อพอดีหนูไม่ค่อยหิวค่ะแม่ แม่ทานเยอะเยอะเลยนะคะ" .... หญิงสาวพูดออกไปเพื่อต้องการให้แม่เธอสบายใจนั่นเอง

" คุณแม่ทานอาหารเยอะเยอะนะคะคุณแม่ผอมไปหรือเปล่าคะเนี่ย"...

"แม่เนี่ยนะผอมทั้งโลกนี้ก็ไม่มีคนอ้วนแล้วล่ะจ้ะ".....แม่ได้บอกกับลูกสาวหัวเราะสนุกสนาน

" เดี๋ยวทานอาหารเสร็จแม่ก็จะกลับเลยนะ"

" ทำไมกลับเร็วจังเลยนะคะ คุณแม่ไม่อยู่นอนให้หนูกอดสักคืนสองคืนก่อนเหรอคะ " ลูกสาวอ้อนแม่

" งานที่บ้านเราเยอะมากเลยลูก แม่แค่อยากจะมาถามและอยากจะมาเห็นหน้าลูกสาวของแม่ก็แค่นั้นเอง เมื่อเห็นว่าลูกสบายดีแม่ก็จะกลับแล้วล่ะจ้ะค่ะ แม่เห็นลูกมีความสุขแม่ก็สบายใจแล้วจ้ะแม่ก็แค่บินมาดูแค่นี้ล่ะ "

" เมื่อกี้แม่ LINE บอกเลขาให้จองตั๋วเครื่องบินให้เรียบร้อยละกลับเย็นนี้เลย บินช่วงสามทุ่มจ้ะ ทานอาหารเสร็จก็เกือบ 5 โมงเย็น 6 โมงแล้วแหละถ้าทานเสร็จแล้วหนูก็ไปส่งแม่ที่สนามบินเลยนะลูก "

" ได้คะ คุณแม่ถ้าทานอาหารเสร็จแล้วเดี๋ยวหนูไปส่งคุณแม่ที่สนามบินนะคะ " ลูกสาวได้บอกกับแม่พร้อมกับอมยิ้ม

สองคนแม่ลูกทานอาหารและคุยกันจนหายคิดถึง มิเชลล์ก็ไปส่งแม่ที่สนามบินกลับที่นครศรีธรรมราชทันที

"เดี๋ยวถ้าหนูว่างหนูจะบินไปหาแม่นะคะ"

"ได้สิลูกถ้าคิดถึงแม่ก็กลับบ้านเรามั่งนะพ่อเค้าก็คิดถึงเรา" สองคนแม่ลูกกอดกัน