SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 15

-2 ปีต่อมา-

“ฮาโหลอีคนงาม แม่นางมินตรา” เสียงอีแมนตะโกนโหวกเหวกโวยวายขึ้นมาตามสันดานของมันเรียกให้ทุกคนหันสายตาตามเสียงของมันและทุกสายตาหันมามองที่ฉัน อีผีเอ้ยตะโกนลั่นมาก

“มึงจะตะโกนทำไมกระเทยอายเขา” ฉันยิ้มทักทายเพื่อน ๆ ที่รู้จักแล้วรีบเดินมาที่โต๊ะที่มีเพื่อน ๆ นั่งอยู่แล้วตีอีแมนนี่แรง ๆ ไปหนึ่งที

“ทำไมล่ะ ก็คนดังปรากฏตัวนี่คะ” อีแมนยิ้มร่าบอกตามสไตล์ของมันนั่นแหละ

อ่อ ฉันลืมบอกไปตอนนี้ฉันเรียนจบแล้วนะคะ วันนี้เป็นงานเลี้ยงรุ่นของพวกเรา คิดถึงมายเฟรน์มากมาย แล้วที่อีแมนบอกว่าคนดังปรากฏตัวก็คนดังจริง ๆ นั่นแหละค่ะ ดังในหมู่เพื่อนและคนในมหาลัย แต่ดังเรื่องอะไรน่ะเหรอ เล่าให้ฟังเลยก็แล้วกันค่ะ

ตอนฉันอยู่ปี 3 เทอมสุดท้าย ด้วยความที่ฉันสวยแซ่บขึ้นมาก ก็เลยทำให้มีพี่พอร์ช รุ่นพี่ปี 4 อดีตเดือนมหาลัยแถมมีดีกรีเป็นทายาทนักธุรกิจชื่อดังมาสารภาพรักกลางโรงอาหาร แล้วพี่แกจัดเต็มมากจ้างทีมงานมาเซอร์ไพรส์กันเลยทีเดียว แต่ฉันก็ดันปฏิเสธพี่เขาไปในทันที คนก็เลยโจษจันกันไปทั่ว มีคลิปตอนสารภาพรักกับตอนฉันปฏิเสธว่อนเน็ตอีกต่างหาก และผลพวงหลังจากนั้นก็เลยทำให้ฉันกลายเป็นเน็ตไอดอลที่มีคนติดตามเป็นแสนแบบงง ๆ

“มึงสวยจังวะมิน” เพื่อนคนหนึ่งในสาขาเอ่ยทักฉันขึ้นมา

“แน่นอนค่ะกูสวย สวยมากด้วย ฮ่า ๆๆ” ฉันตอบมันกลับไปทีเล่นทีจริงแล้วก็เรียกเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนคนอื่นที่นั่งร่วมโต๊ะ

“เออ สวยแบบนี้มีแฟนยังอ่ะ”

“อู้ย~ ขนาดพี่พอร์ชมันยังปฏิเสธซะหน้าแหก ใครจะกล้ามาจีบมันล่ะคะ” อีแมนนี่รับหน้าที่ตอบแทนฉัน อีนี่มันเป็นติ่งข้างไฝฉันน่ะ

“อ้าว! เรานึกว่ามินกับพี่พอร์ชคบกันแล้วซะอีก เห็นคอมเม้นท์ให้กันอยู่บ่อยๆ” เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น

“เปล่าๆ เราเป็นพี่น้องกัน” หลังจากที่ฉันทำพี่เขาหน้าแหกตอนนั้น ฉันก็รีบไปขอโทษเขาแล้วเราก็ตกลงเป็นพี่น้องกัน ตอนนี้ก็เลยสนิทกันระดับหนึ่ง

“มึงเป็นน้องเขา แต่เขาเป็นพี่มึงจริง ๆ รึเปล่า”

“จริงดิเป็นพี่น้องกัน” ฉันตอบแค่นั้นแล้วก็หยิบเหล้ามาจิบเป็นการตัดบท ฉันไม่ชอบคุยเรื่องส่วนตัวกับใครยกเว้นเพื่อนที่สนิทจริง ๆ ซึ่งก็มีแค่อีแมนนี่กับมิลานนี่แหละ

“แล้วมิลานล่ะแมน” ฉันมาถึงสักพักละยังไม่เจอมันเลย

“เคลียร์กับผัวอยู่ ผัวมันงี่เง่า” อีแมนตอบแล้วเบ้ปาก เป็นอันรู้กันว่าลำไยเพื่อนมีผัว

“อ่อ” ฉันตอบรับแล้วไม่ได้ถามอะไรต่อ ผัวมันงี่เง่าจริง ๆ ค่ะ ขี้หึงหนักมาก แต่ก็รักแล้วก็ดูแลมิลานดีมาก ๆ เหมือนกัน อย่าไปพูดถึงเลยฉันรำคาญปนอิจฉา ฮ่า ๆๆ

หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มปาร์ตี้เลี้ยงรุ่นกันอย่างสนุกสนาน จนดึกเพื่อนๆ ก็เลยชวนกันไปต่อที่ผับ

“เมิง~ ไปต่อกับพวกเพื่อนป่าว~” อีแมนที่กำลังกรึ่มได้ที่ถามฉันหลังจากที่งานกำลังจะเลิก