SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 2

“มึงไม่กลัวเขาจับมึงทำเมียเหรอวะ” มิลาน เพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจให้รู้ความลับทุกเรื่องถามฉันหลังจากที่ฉันเล่าให้มันฟังว่าออสตินมาค้างห้องฉันเมื่อคืน

“ไม่หรอกมึง เขาไม่คิดอะไรกับกูเกินเพื่อนหรอกน่า”

“เออคิดหรือไม่คิดไม่รู้แต่เวลาเขามานอนห้องมึงเขามาด้วยสภาพเมา คนเมาไว้ใจได้เหรอ”

“ไม่หรอกมึงปกติเขามาก็เมาตลอดเขาก็ไม่เคยทำอะไร สบายใจได้” ฉันบอกมิลานไปให้มันหมดห่วง ซึ่งมันก็เรื่องจริงนั่นแหละ ออสตินไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากแค่กอด ซึ่งก็คงแค่เผลอนึกว่าฉันเป็นหมอนข้างเท่านั้น

“อื้ม” มิลานรับคำแต่ฉันรู้ว่ามันก็ยังเป็นห่วงฉันอยู่ดี

“ชะนี~” เสียงแหลมของแมน หรือแมนนี่ เพื่อนเกย์รับ หุ่นล่ำ หน้าหล่อ อีกหนึ่งเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องของฉันตะโกนเรียกพวกฉันมาแต่ไกล

“ว่าไงตุ๊ด” มิลานเอ่ยทักอีแมนนี่ทันทีที่มันเดินมาถึง

“วันนี้วันศุกร์ ไปล่าผู้กัน ห้ามเทเพราะกูจองโต๊ะแล้ว” แมนนี่ชวนแกมบังคับให้ออกไปล่าผู้กับมันอีกแล้ว ฉันไม่ได้ชอบเที่ยวหรอกนะแต่ก็ไปกับพวกเพื่อนไปงั้นแหละแค่ไปนั่งเม้าท์กับเพื่อนเพลิน ๆ

“ที่?” มิลานถามแมนนี่ สองคนนี้มันสายเที่ยวอยู่แล้ว

“The most”

“เลิศมากค่า~” มิลานปรบมืออย่างถูกใจ

ผับที่แมนนี่มันจองเป็นผับที่หรู หรูมาก แค่โซนข้างล่างยังหรูกว่าผับทั่วไป อย่าให้เอ่ยถึงโซน VIP เลย รวยแค่ไหนถ้าไม่เจ๋งจริงก็ขึ้นไม่ได้หรอก แล้วที่สำคัญคนที่เป็นเจ้าของผับยังหล่อ รวย แซ่บ โหด ดิบ เป็นที่กล่าวขานของนักเที่ยวที่สุด เจ้าของผับบที่ว่าก็คือออสตินไงล่ะ

“เดี๋ยวไปแต่งตัวที่คอนโดกูนะคะ ไปเลยไหมเลิกเรียนแล้ว” มิลานชักชวนแล้วพวกเราก็เดินทางไปที่คอนโดของมิลานทันที เป็นปกติเวลาจะไปเที่ยวคอนโดมิลานคือที่รวมตัวเสมอ

“อีมินี่ชุดเที่ยวหรือชุดเสียตัว แรดมากค่า~” แมนนี่เอ่ยแซะด้วยความหมั่นไส้หลังจากเห็นชุดของ มิลานที่มันเซ็กซี่มากจนไม่รู้จะบรรยายยังไงดี

“ได้หมด อิจฉาเหรอ”

“อีผี!”

“ไม่ต้องมาแซะกู ไปแต่งตัวให้ลูกสาวมึงเหอะ” มิลานมันบอกแมนนี่อย่างขำ ๆ แล้วไล่ให้แมนนี่มาแต่งตัวให้ฉัน แมนนี่มันชอบจับพวกฉันแต่งตัวน่ะแต่มิลานมันไม่ยอมกรรมเลยมาตกที่ฉันคนเดียว

“เออ มานี่ค่ะลูกสาว วันนี้คุณแม่จะแต่งตัวให้เลิศที่สุด” แมนนี่เดินยิ้มเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางกระดี้กระด้า

“มึงต้องกระดี้กระด้าอะไรเบอร์นั้น” มิลานหันมาถามด้วยความหมั่นไส้

“วันนี้พิเศษกูมี how to การแต่งตัว”

“how to อะไรของมึง” มิลานถามด้วยความสงสัย ฉันเองก็เหมือนกัน หวังว่ามันคงไม่เล่นอะไรพิเรนกับหน้าตาฉันหรอกนะ

“how to แต่งตัวยังไงให้ได้เจ้าของผับเป็นผัว” พอมันพูดจบมิลานก็สำลักน้ำที่กำลังกินทันที ส่วนฉันได้แต่อ้าปากค้างหน้าแดงเพราะอาย

“แค่ก ๆ มึงยังไม่หยุดเชียร์มันสองคนอีกเหรอแมน ออสตินมันสันดานยังไงมึงก็รู้”

“เออกูรู้ แต่มินมันก็ไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่น มันนี่แหละที่จะเอาไอ้ตินอยู่มึงเชื่อกู กูมีองค์”

“องคชาติสิมึงน่ะ”

“อีนี่! ตบปาก” พวกมันกัดกันเสร็จก็สาละวนกับการแต่งตัว พอถึงเวลาพวกเราก็นั่งแท็กซี่ออกไป กะจะปล่อยผีเต็มที่นั่นล่ะ ไม่อยากเมาแล้วขับด้วย

-The most-

“เฮ้ย! พวกมึงดูดิวะใครมา” เสียงไอ้เชี่ยเควินตะโกนด้วยความตื่นเต้นแล้วชี้นิ้วลงไปที่โซนข้างล่าง ถึงแม้ผมจะรำคาญแต่ก็ยอมมองตามลงไป

“ใครวะ?” ไอ้แอลฟ่าถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบติดจะเบื่อโลกของมัน ทั้งที่มีสาวสวยนั่งเอานมหนีบแขนอยู่ข้าง ๆ

“เออใครวะ” ผมก็สงสัยเหมือนไอ้แอลฟ่านั่นแหละ แล้วแม่งผับก็มืด มองยากฉิบหาย ไอ้ห่าเควินก็ชอบพูดให้สงสัย