SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 2

“มึงไม่กลัวเขาจับมึงทำเมียเหรอวะ” มิลาน เพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจให้รู้ความลับทุกเรื่องถามฉันหลังจากที่ฉันเล่าให้มันฟังว่าออสตินมาค้างห้องฉันเมื่อคืน

“ไม่หรอกมึง เค้าไม่คิดอะไรกับกูเกินเพื่อนหรอกน่า”

“เออคิดหรือไม่คิดไม่รู้แต่เวลาเขามานอนห้องมึงเขามาด้วยสภาพเมา คนเมาไว้ใจได้เหรอ”

“ไม่หรอกมึงปกติเขามาก็เมาตลอดเขาก็ไม่เคยทำอะไร สบายใจได้” ฉันบอกมิลานไปให้มันหมดห่วง ซึ่งมันก็เรื่องจริงนั่นแหละ ออสตินไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากแค่กอด ซึ่งก็คงแค่เผลอนึกว่าฉันเป็นหมอนเท่านั้น

“อื้ม” มิลานรับคำแต่ฉันรู้ว่ามันก็ยังเป็นห่วงฉันอยู่ดี

“ชานี~” เสียงแหลมๆ ของแมน หรือแมนนี่ เพื่อนเกย์รับ หุ่นล่ำ หน้าหล่อ อีกหนึ่งเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องของฉันตะโกนเรียกพวกฉันมาแต่ไกล

“ว่าไงตุ๊ด” มิลานเอ่ยทักอีแมนนี่ทันทีที่มันเดินมาถึง

“วันนี้วันศุกร์ ไปล่าผู้กัน ห้ามเทกูจองโต๊ะละ” แมนนี่ชวนแกมบังคับให้ออกไปล่าผู้กับมันอีกแล้ว ฉันไม่ได้ชอบเที่ยวหรอกนะ แต่ก็ไปกับพวกเพื่อนไปงั้นแหละ แค่ไปนั่งเม้าท์กับเพื่อนเพลิน ๆ น่ะ

“ที่?” มิลานถามแมนนี่ สองคนนี้มันสายเที่ยวน่ะ

“The most”

“เลิศมากค่า~” มิลานปรบมืออย่างถูกใจ

ผับที่แมนนี่มันจองเป็นผับที่หรู หรูมาก แค่โซนข้างล่างยังหรูกว่าผับทั่วไป อย่าให้เอ่ยถึงโซน VIP เลย รวยแค่ไหนถ้าไม่เจ๋งจริงก็ขึ้นไม่ได้หรอก แล้วที่สำคัญคนที่เป็นเจ้าของผับยังหล่อ รวย แซ่บ โหด ดิบ เป็นที่กล่าวขานของนักเที่ยวที่สุด ออสตินไงล่ะ

“เดี๋ยวไปแต่งตัวที่คอนโดกูนะคะ ไปเลยมั้ยเลิกเรียนละ” มิลานชักชวน แล้วพวกเราก็เดินทางไปที่คอนโดของมิลานทันที เป็นปกติเวลาไปเที่ยวน่ะ คอนโดมิลานคือที่รวมตัว

“อีมินี่ชุดเที่ยวหรือชุดเสียตัว แรดมากค่า~” แมนนี่เอ่ยแซะด้วยความหมั่นไส้หลังจากเห็นชุดของมิลานที่มันเซ็กซี่มากจนไม่รู้จะบรรยายยังไงดี

“ได้หมด อิจฉาเหรอ”

“อีผี!”

“ไม่ต้องมาแซะกู ไปแต่งตัวให้ลูกสาวมึงเหอะ” มิลานมันบอกแมนนี่อย่างขำ ๆ แล้วไล่ให้แมนนี่มาแต่งตัวให้ฉัน แมนนี่มันชอบจับพวกฉันแต่งตัวน่ะ แต่มิลานมันไม่ยอมกรรมเลยมาตกที่ฉันคนเดียว

“เออ มานี่ค่ะลูกสาว วันนี้คุณแม่จะแต่งตัวให้เลิศที่สุด” แมนนี่เดินยิ้มเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางกระดี้กระด้า

“มึงต้องกระดี้กระด้าอะไรเบอร์นั้น” มิลานหันมาถามด้วยความหมั่นไส้

“วันนี้พิเศษกูมี how to การแต่งตัว”

“how to อะไรของมึง” มิลานถามด้วยความสงสัย ฉันเองก็เหมือนกัน หวังว่ามันคงไม่เล่นอะไรพิเรนท์ ๆ กับหน้าตาฉันหรอกนะ

“how to แต่งตัวยังไงให้ได้เจ้าของผับเป็นผัว” พอมันพูดจบมิลานก็สำลักน้ำที่กำลังกินทันที ส่วนฉันได้แต่อ้าปากค้างหน้าแดงเพราะอาย

“แค่ก ๆ มึงยังไม่หยุดเชียร์มันสองคนอีกเหรอแมน ออสตินมันสันดารยังไงมึงก็รู้”

“เออกูรู้ แต่มินมันก็ไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่น มันนี่แหละที่จะเอาไอ้ตินอยู่มึงเชื่อกู กูมีองค์”

“องคชาติสิมึงน่ะ”

“อีนี่! ตบปาก” พวกมันกัดกันเสร็จก็สาละวนกับการแต่งตัว พอถึงเวลาพวกเราก็นั่งแท็กซี่ออกไป กะจะปล่อยผีเต็มที่น่ะคะ ไม่อยากเมาแล้วขับด้วย

-The most -

“เฮ๊ย! พวกมึงดูดิวะใครมา” เสียงไอ้เชี่ยเควินตะโกนด้วยความตื่นเต้นแล้วชี้นิ้วลงไปที่โซนข้างล่าง ถึงแม้ผมจะรำคาญแต่ก็ยอมมองตามลงไป

“ใครวะ?” ไอ้แอลฟ่าถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบติดจะเบื่อโลกของมัน ทั้งที่มีสาวสวยนั่งเอานมหนีบแขนอยู่ข้าง ๆ “เออใครวะ” ผมก็สงสัยเหมือนไอ้แอลฟ่านั่นแหละ แล้วแม่งผับก็มืด มองยากฉิบหาย ไอ้ห่าเควินก็ชอบพูดให้สงสัย

“นั่นไงๆ เห็นยัง วันนี้โคตรแซ่บ” ไอ้เควินพูดแล้วสูดปาก ไอ้เหี้ยนี่แม่งโคตรของความหื่น ผมเกิดมายังไม่เคยเห็นใครหื่นเท่ามันมาก่อนเลย

ผมลากมินตราขึ้นมาที่ชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นที่เป็นห้องทำงาน แล้วก็มีห้องพักผ่อนของผม ไม่เชิงห้องพักผ่อนหรอก มันเป็นห้องที่ผมเอาไว้สนุกกับสาว ๆ มากกว่า ส่วนห้องพักของผมอยู่ที่ชั้น 4

ปัง!

“ติน ปล่อยได้แล้ว!” มินตราบอกผมเมื่อผมพามาถึงห้องทำงาน ผมก็เลยปล่อยมือเธอแล้วหันมามองหน้าคนตรงหน้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ผมหงุดหงิด หงุดหงิดฉิบหาย

“มาเที่ยวทำไมไม่บอก”

“ฉันมาเที่ยวกับพวกแมนนี่ มิลานเฉย ๆ นี่ ฉันไม่ได้กะจะมาหานายนี่” ฮะ! ตอบได้กวนตีนฉิบ แต่แม่งมันก็ผับผมไหมวะ จะมาเที่ยวผับผมก็ต้องบอกผมก่อนสิ

“เออรู้ แต่นี่ผับฉันจะมาทำไมไม่บอกก่อน”

“อะไรของนาย ทุกคนที่จะมาเที่ยวผับนายต้องบอกนายก่อนรึไง” เออวะ ก็ถูกของยัยนี่ แต่ไม่รู้ล่ะถ้าเธอจะมายังก็ต้องบอกผมก่อน

“แล้วดูสิแต่งตัวอะไรของเธอฮะ!” ผมมองชุดของมินตราตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แต่งมาได้ไงวะ ชุดรัดรูปโชว์สัดส่วน แถมกระโปรงก็สั้นแค่คืบ

“ทำไม ก็ไม่ได้น่าเกลียดตรงไหนนี่ แมนนี่กับมิลานก็ชมว่าสวย” เออสวย ผมยอมรับว่าวันนี้มินตราสวยมาก แต่เป็นความสวยที่มองแล้วหงุดหงิดฉิบหาย

“หึ! ชอบมากเลยรึไง แต่งตัวโป๊ๆ ให้ไอ้หื่นข้างล่างมันแอบแต๊ะอั๋งน่ะ”

“เฮ้อ! ออสติน นายเป็นอะไรของนายเนี่ย ตกลงนายลากฉันขึ้นมาเพราะอะไร” ยัยนั่นนิ่งไปแล้วถอนหายใจ ก่อนที่จะถามคำถามออกมา ซึ่งเป็นคำถามที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงได้ทำแบบนี้

“แม่งเอ้ย!” ผมตอบไม่ได้ ตอนนี้ทั้งหงุดหงิดตัวเองแล้วก็หงุดหงิดผู้หญิงตรงหน้า ผมทำได้แค่ตะโกนออกไปแล้วก็เตะถังขยะข้าง ๆ เพื่อระบายอารมณ์

“ลงไปนั่ง VIP 1 แล้วก็ห้ามไปนั่งใกล้ไอ้วินไอ้แอล ถ้าอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาเข้าห้องทำงานฉัน” ผมบอกมินตรา ยัยนั่นก็ดูงงกับท่าทางเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของผม แล้วก็เดินออกไปจากห้องทำงาน ส่วนผมขอนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ตรงนี้สักพักแล้วกัน

หลังจากที่ใจเย็นลงแล้วผมก็เดินลงมาข้างล่าง แอบรู้สึกผิดกับยัยนั่นเหมือนกันที่ต่อว่าเธอทั้งที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิด เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะไปส่งยัยนั่นเป็นการขอโทษแล้วกัน นี่ผมถึงขั้นยอมไม่เอาสาว ๆ กลับไปนอนเพื่อยัยนั่นหนึ่งวันเลยนะครับ