SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 20

-วันต่อมา-

“คุณมินตราช่วยเซ็นรับด้วยนะครับ” แมสเซนเจอร์ยื่นเครื่อง Palm ที่ใช้สำหรับเซ็นรับพัสดุให้ฉัน ส่วนฉันเองก็เซ็นรับด้วยความงงก่อนที่จะได้รับช่อดอกไม้ช่อโตที่ประดับไปด้วยดอกสีขาวหลายหลายพันธุ์ที่ฉันชอบมาให้

“หูย~ ดอกไม้ช่อใหญ่มาก~ ผู้ที่ไหนส่งให้กันนะมิน” พี่อริสรีบปรี่เข้ามาหาฉันทันที่ที่แมสเซนเจอร์เดินห่างออกไป

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ไม่ได้ลงชื่อคนส่งด้วยสิ” ฉันตอบแล้วขยับช่อดอกไม้พลิกดูซ้ายขวาก็ไม่เห็นว่ามันจะมีชื่อหรือการ์ดใด ๆ ติดมาทั้งสิ้น

“หืม~ หนุ่มปริศนาเหรอ เราไปหว่านเสน่ห์ใส่ใครโดยที่ไม่รู้ตัวป่าว” พี่อริสยิ้มแซวส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าเพราะไม่รู้จริง ๆ ว่าใครส่งมา

“มิน!” จู่ ๆ พี่อริสก็เรียกฉันเสียงดังทำเอาตกอกตกใจกันเลยทีเดียว

“คะ?”

“หรือว่าจะเป็นบอสส่งมาเซอร์ไพรส์” พี่อริสพูดแล้วยิ้มล้อเลียนฉัน ทำไมเจ้แกชอบมโนว่าฉันกับพี่พอร์ชต้องกิ๊กกันจัง ไม่ใช่แค่เจ้แกหรอก คนทั้งบริษัทเลยเนี่ย เฮ้อ!

“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่อริส มินมั่นใจล้านเปอร์เซ็น ไปค่ะไปทำงานกันดีกว่าเนอะ เนี่ยมินยังไม่ได้สรุปงานเมื่อวานเลยประชุมบ่ายนี้มินตายแน่ ๆ” ฉันตัดบทเนียน ๆ ฉันไม่ชอบคุยเรื่องส่วนตัวเท่าไหร่จะคุยแค่กับเพื่อนที่สนิทจริง ๆ เท่านั้นแหละ ไปทำงานทำการดีกว่าเพราะไม่รู้ว่างานเมื่อวานลูกค้าพอใจมากน้อยแค่ไหน

“เอาล่ะครับผมขอแจ้งให้ทีมงานทุกคนทราบพร้อมกันตอนนี้เลยนะครับ สำหรับงานเมื่อวานนี้ทางลูกค้าแจ้งมาว่า...” เสียงพูดเมื่อกี้คือเสียงหล่ออบอุ่นของพี่พอร์ชที่กำลังร่ายยาวเรื่องงาน เวลางานพี่เขาจะจริงจังมาก หลังจากที่ประชุมมาเกือบ 2 ชั่วโมง จนทำให้ฉันหลับในหลับแล้วหลับอีกตอนนี้ฉันตื่นเต็มตา เพราะเจ้านายกำลังจะแจ้งถึงความพึงพอใจของลูกค้า แน่นอนว่าฉัน ตื่น เต้น มาก!!

“ว่า...” พี่พอร์ชทำหน้าเครียด ฮือ T_T เละเป็นโจ๊กชัวร์ ต่อให้งานเมื่อวานจะดีเลิศเลอแค่ไหนแต่ฉันดันไปมีเรื่องกับเจ้าของงานนะอย่าลืม ความเลวของออสตินมีมากแค่ไหนฉันรู้ดี ถ้าลองทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาล่ะก็เขาสามารถเปลี่ยนถูกให้เป็นผิดเปลี่ยนดีมากให้เป็นชั่วโคตร ๆ ได้ในพริบตาตามระดับความพอใจของเขาเองโดยที่ไม่ได้แคร์ว่าใครจะเดือดร้อนทั้งนั้น

“ลูกค้า...พอใจกับงานเมื่อวานมากและทำสัญญาให้เราดูแลอีเว้นท์ของบริษัทในเครือนี้ทั้งหมดด้วย”

“เฮ้อ! โล่งอกไปที” ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่!

“ฮะ! จริงเหรอคะ จริงดิ! กรี๊ด!” ฮือ~ เหมือนยกภูเขาออกจากอก โคตรโล่งที่เขาไม่ผูกใจเจ็บเรื่องที่ฉันด่าเขาเมื่อวานจนพาลมาถึงงานแถมยังทำสัญญาว่าจ้างระยะยาวกับบริษัทเราด้วย แต่เอ๊ะ! ทำไมฉันถึงรู้สึกถึงความไม่ปกติขึ้นมานะ

“ฮ่า ๆๆ เอาล่ะครับทุกคน เก็บเสียงกรี๊ดไว้ก่อนนะเพราะเย็นนี้เรามีปาร์ตี้กัน” พี่พอร์ชขำท่าทางของพวกเราแล้วเอ่ยบอกทำให้พวกเราตื่นเต้นกันใหญ่ที่เจ้านายจะพาไปเลี้ยงฉลอง

“ปาร์ตี้อะไรคะบอส อย่าบอกนะคะว่าบอสจะพาไปเลี้ยง” น้องคนหนึ่งในทีมเอ่ยถามพี่พอร์ชด้วยความดีใจ

“เปล่าครับไม่ใช่ผมหรอกแต่เป็นลูกค้าน่ะ เขาอยากขอบคุณทีมงานทุกคน งานจัดที่ผับของลูกค้าเองอาหารเครื่องดื่มไม่อั้นนั่งได้ตั้งแต่ผับเปิดยันผับปิด นี่เป็นลูกค้ารายใหญ่เพื่อเป็นการให้เกียรติลูกค้าผมขอสั่งให้ทุกคนไปปาร์ตี้นี้ ห้ามขาดแม้แต่คนเดียว”

ฮะ! ไปปาร์ตี้ที่นายนั่นเลี้ยงทีมงานงั้นเหรอ เหอะ! แค่ได้ยินพี่พอร์ชพูดประโยคแรกฉันก็บอกตัวเองได้เลยว่าไม่มีทางไปเด็ดขาด แต่คำพูดสุดท้ายที่เป็นคำสั่งนี่สิทำเอาฉันนั่งแทบไม่ติด

-The most-

“ฮาย~ มิน นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก” พี่แจน รุ่นพี่ที่ทำงานอีกคนตะโกนทักฉันแข่งกับเสียงเพลงในผับทำให้ฉันต้องฝืนยิ้มทักทายพี่เขา ถึงจะอารมณ์เสียแค่ไหนที่ต้องฝืนใจมาที่นี่อีกครั้งแต่คนอื่นไม่ได้รับรู้ปัญหาของฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะเหวี่ยงหรือทำให้ทุกคนหมดสนุกไม่ได้ แต่เพราะไม่อยากมาก็เลยเลือกมาตอนห้าทุ่มกว่า ๆ เพื่อร่นระยะเวลาการอยู่ร่วมปาร์ตี้

“กลัวบอสด่ากลางห้องประชุมค่ะพี่แจนเลยต้องมา” ฉันตอบติดตลกไปทำให้เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้ก่อนที่ฉันจะมองไปที่โต๊ะของพวกเรา แล้วก็อีกหลายโต๊ะในบริเวณโซน VIP ที่มีแต่คนในบริษัทฉันนั่งอยู่เต็มทุกโต๊ะ นี่ใจดีขนาดปิดโซน VIP เลี้ยงเลยเหรอ

“มินผับนี้สุดยอดเลยเนอะ พี่เคยมาปกติได้แต่แหงนมองโซน VIP ไม่นึกว่าจะมีโอกาสได้มาสัมผัส” พี่แจนบอกฉันด้วยความตื่นเต้น ใครที่เที่ยวประจำก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดาที่ได้มานั่งโซนนี้ ฉันเคยบอกแล้วนี่ว่าโซน VIP ของที่นี่เข้ายากมาก

“มินว่าก็ดีนะคะ โซฟานุ่มดี” ฉันตอบแค่นั้น มันก็ไม่เห็นจะแตกต่างจากโซนปกติเท่าไหร่ แค่บรรยากาศดีกว่ามาก ๆ เป็นส่วนตัวมาก ๆ เอ็กซ์คลูซีฟมาก ๆ หรูหรามาก ๆ ทุกอย่างดีมาก ๆ ก็แค่นั้นเอง แต่สุดท้ายก็เมากลับบ้านเหมือนกัน จะต้องไปยอมจ่ายแพงกว่าคนอื่นเป็นสิบเท่าตัวทำไมกัน

“อาหารก็อร่อยนะน้องมิน มินเพิ่งมาถึงกินเลยสิจ้ะ พี่เพิ่งรู้นะนี่ว่าที่นี่มีอาหารอร่อยเยอะขนาดนี้เชียว” พี่แจนยังไม่เลิกสรรเสริญผับนี้ ผับห่วยแตกที่มีเจ้าของเลวบรรลัย