SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 31

-The most-

“ฮัลโหล~ ยังไงคะยังไง” พอฉันกับออสตินเดินลงบันไดจากชั้น 3 ลงมาชั้น 2 โซน VIP อีแมนนี่ก็รีบตะโกนแซว ลืมบอกว่าออสตินพาเข้าด้านหลังผับเพราะกลัวฉันไปเดินเบียดกับผู้ชายคนอื่น

“สาบานว่ามึงไม่รู้” ฉันนั่งลงตรงข้ามมันแล้วแขวะทันที ถึงเราจะไม่ได้เปิดตัวเป็นทางการแต่เพื่อนในกลุ่มก็รู้กันแล้ว

“เปล่าค่ะ กูหมายถึงอะไรยังไงทำไมคอมีรอยแดง พวกมึงจัดกันก่อนมาเหรอคะ” อีแมนนี่ถามแล้วก็ทำหน้าทำตาตามประตาแต่ฉันนี่สินั่งอึ้งแล้วรีบเอาผมมาปิดคอไว้ทันที มันมีรอยแดงเหรอทำไมฉันไม่รู้ตัว ฉันไม่ได้ตอบอีแมนแต่รีบหันไปหาออสตินที่นั่งข้าง ๆ ทันที

“นายทำรอยเหรอ” ฉันทำเสียงดุใส่ออสติน แต่เขากลับทำหน้างง

“เปล่า ไม่ได้ดูดแรงเลยสาบานได้” ออสตินยืนยันแล้วก็พยายามเพ่งมองรอยที่คอ เพราะผับมันมืดทำให้มองไม่ชัด

“โอ๊ย~ อีสองผัวเมีย กูแค่พูดเล่นค่ะ ผับมืดขนาดนี้กูจะเอาปัญญาไหนไปมองเห็นคะตอบ! พวกมึงก็ร้อนตัวซะพวกกูรู้ทั้งโต๊ะเลยนะคะว่าทำไรกันมา ฮ่า ๆๆ” พออีแมนนี่พูดจบทุกคนก็ขำเราสองคนกันใหญ่ มีแต่ฉันนี่แหละที่นั่งหน้าแดงเพราะตกหลุมพรางอีตุ๊ด น่าอายชะมัดเพื่อนคิดกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

“เปล่านะมึง ไม่ได้ทำไรหยุดหัวเราะเลย ติน! นายบอกเพื่อนสิ” ฉันห้ามไม่ให้ทุกคนหัวเราะ แล้วหันไปบอกออสตินให้แก้ตัวให้

“พวกมึงหยุดหัวเราะกันได้แล้ว ไม่ได้ทำไรมาหรอกน่า” ออสตินพูดขึ้นแล้วยกเหล้าขึ้นจิบ

“แล้วร้อนตัวเรื่องรอยแดงนี่คือไรวะ” แอลฟ่าถามขึ้น

“แค่นัวเนียก่อนออกมา ไม่ได้จัดกลัวพวกมึงรอนาน” ออสตินตอบแล้วยักคิ้วให้แอลฟ่าด้วยท่าทางกวนประสาท แต่ไม่ได้ช่วยให้ความอายของฉันลดลงเลย คำพูดสองแง่สองง่ามมากค่ะที่รัก ไอ้หื่นเอ้ย

“หูย~ แสดงว่าตินตินของแมนนี่ทำนานเหรอคะ” อีแมนพูดขึ้นแล้วก็ดัดเสียงให้ดัดจริต

“แมนนี่ต้องถามมินตราจ้ะเรื่องนี้” ออสตินตอบแล้วก็โอบเอวฉันไว้แน่นจนเพื่อน ๆ โห่กันใหญ่ ส่วนฉันก็ได้แต่ส่งสายตาดุให้เขาที่พูดจาทะลึ่ง

หลังจากนั้นพวกเราก็คุยกันสัพเพเหระด้วยความสนุกสนานเพราะนานแล้วที่ไม่ได้รวมตัวกันแบบนี้ ยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะ ด้านล่างมีวงดนตรีที่เล่นมันมาก ๆ ผู้คนก็ตะโกนร้องเพลงเต้นกันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางบรรยากาศการเบียดอัดแบบปลากระป๋อง