SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 4

“พูดบ้าอะไรของนาย!” ฉันตะโกนด่าออสตินทันทีหลังจากที่จับใจความคำพูดทุเรศ ๆ นั้นได้ ตอนนี้ตัวฉันสั่นไปหมดด้วยความโกรธ

“หึ! ทำไม? แทงใจดำรึไง” ออสตินแค่นเสียงใส่ฉัน นี่เขาเมามากไปรึเปล่า

“อย่ามาพูดมั่ว ๆ ทุเรศ ๆ แบบนี้ออสติน ถ้านายเมาก็กลับไปซะฉันจะนอน” ฉันพยายามข่มอารมณ์โกรธ เพราะกลัวว่าถ้าขึ้นเสียงใส่เขาจะรบกวนห้องอื่นที่เขาพักผ่อนกัน นี่มันตี 2 กว่าแล้วด้วย

“มีผัวแล้วไม่อยากให้เพื่อนเข้าห้องเหรอวะ” เฮ้ย! ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ

“ไอ้เชี่ย! ความคิดอุบาทว์ ฉันไม่ได้ง่ายเหมือนผู้หญิงของนายนะ!”

“หึ! แน่ใจเหรอมินตรา เธอกับมันขึ้นห้องมาตั้งนานสองนาน คนอย่างไอ้เควินอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองมันคงยอมนั่งจ้องตากับเธอหรอกนะ เอากันจนเสร็จแล้วก็ยอมรับมา!” ออสตินปรี่เข้ามากระชากไหล่ฉันเขย่าแรง ๆ พร้อมกับใช้เท้าเตะประตูให้ปิดลงดังลั่นไปทั้งชั้น

ปัง!

“นี่จะทำบ้าอะไรน่ะออสติน!”

“ทำไม? ฉันจับนิดจับหน่อยไม่ได้เลยรึไง หวงตัวไว้ให้ผัวคนล่าสุดรึไงวะ!” ออสตินกระชากเสียงถาม ตอนนี้ฉันกลัวเขามาก ออสตินตัวสั่น ตาแข็งกร้าว มือเขาบีบไหล่ฉันแรงจนฉันปวดไปถึงกระดูก

“ออสติน นายเป็นบ้าไปแล้วรึไง ปล่อยเดี๋ยวนี้ฉันเจ็บ!” ฉันพยายามมองสบตาออสตินเพื่อให้เขารู้ว่าตอนนี้ฉันเจ็บแค่ไหน

“เจ็บเหรอ จับนิดจับหน่อยทำเป็นเจ็บ ทีให้ผู้ชายเข้ามาฟันถึงห้องไม่เจ็บกว่าเหรอวะ รึว่าของมันไม่ถึงใจเธอ! งั้นมาลองของฉันหน่อยเป็นไงเผื่อจะได้ถึงใจเธอ!” ออสตินพูดเสร็จก็ผลักฉันล้มลงไปที่เตียง ก้นฉันกระแทกที่นอนจนเจ็บไปทั้งก้น แถมหัวฉันก็ฟาดไปโดนหัวเตียงอีก

“ตินนายจะทำอะไร นี่หยุดนะ!” ฉันหันไปเห็นออสตินกระชากเสื้อผ้าออกจนกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขามันหลุด แล้วก็ถอดกางเกงออก ภายในเวลาไม่ถึงนาทีออสตินถอดเสื้อผ้าออกจนหมดทุกชิ้น

ฉันไม่สามารถที่จะถอยหนีเขาได้เพราะฉันเจ็บร้าวไปทั้งก้นทั้งสะโพก ใครเคยอยู่หอพักจะเข้าใจดีว่าที่นอนที่หอพักมีให้มันแข็งขนาดไหนฉันถึงได้เจ็บก้นมากไง และพอฉันมองเขาเต็ม ๆ ตาถึงได้รู้ว่าเขาถอดเสื้อผ้าออกจนหมดทุกชิ้นแล้ว

ตรงกลางร่างของเขามันมีมังกร! แถมมังกรก็กำลังผงกหัวขึ้นมา ตั้งแต่เกิดมาฉันเพิ่งเคยเห็นของจริงเป็นครั้งแรก ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นไอ้สิ่งนั้นที่มันมีขนาดใหญ่ขนาดนี้

“ไง! ตาโตขนาดนี้ตกใจมากเลยเหรอ ไอ้เควินมันไม่ใหญ่เท่าฉันรึไง” สติฉันกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ออสตินพ่นคำหยาบคายออกมา มันทุเรศแล้วก็ดูถูกฉันเกินไปไหมวะ

“ทุเรศ! ออกไปนะไอ้บ้า อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา กรี๊ด!” ฉันกรี๊ดสุดเสียงเมื่อออสตินเดินมากระชากสองขาฉันให้ไปอยู่ที่ขอบเตียงแล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมฉันเอาไว้ ฉันรู้สึกได้ว่าไอ้นั่นของเขามันทิ่มขาอ่อนฉันอยู่

“หึ ๆ อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน่า” ออสตินพูดจบก็ก้มลงมาประกบปากจูบฉัน ฉันพยายามดิ้นขัดขืนแต่เรี่ยวแรงมันกลับมีน้อยนิดเมื่อเทียบกับเขา จูบหยาบคายที่ออสตินส่งมาให้ฉันมันทำฉันเจ็บ เขาจูบฉันแรงมาก แรงจนฉันได้รสคาวเลือด

ออสตินไล้มือมาที่ร่างกายฉันแล้วก็ฉีกกระชากชุดนอนจนจนขาดวิ่นไปทั้งชุด ในที่สุดมันก็หลุดออกไปจากตัว ส่วนชั้นในเขาก็อาศัยความชำนาญถอดมันออกอย่างรวดเร็วจนตอนนี้ร่างกายฉันมันเปลือยเปล่าไม่ต่างจากเขา

“หึ ๆ รูปร่างเธอนี่แม่งโคตรเด็ดเลยว่ะ ไม่น่าล่ะไอ้วินมันถึงเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไป” นี่เขาพูดอะไรของเขา เมื่อไหร่จะหยุดความคิดอุบาทว์นี่สักที

“ไอ้บ้า! หยุดพูดจาทุเรศ ๆ แบบนี้สักที!” ฉันตะคอกเขาไปอย่างสุดกลั้น ไม่กลัวแล้วว่าเขาจะทำอะไรฉัน

“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ในเมื่อมันเป็นความจริง! แล้วก็เลิกทำท่าทางสะดีดสะดิ้งเหมือนไม่เคยมีผัวซักที รำคาญ!”

“นายก็ออกไปจากห้องฉันสิ ออกไป! ฉันรังเกียจ ฉันขยะแขยงนาย!” ฉันด่าเขาไปตามอารมณ์ที่มันเดือดจัด แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิดเพราะตอนนี้ออสตินโกรธจนหน้าแดงและตัวสั่นไปทั้งตัว

“รังเกียจกูเหรอ” อยู่ ๆ เขาก็ถามเสียงนิ่งแถมเย็นยะเยือกทำเอาฉันกลัวไปหมด

“ชะ ใช่ รังเกียจ”

“ดี! งั้นก็มาลองมีผัวแบบกู! มาดูสิว่าโดนกูเอาเสร็จยังจะรังเกียจกูอยู่ไหม!” ออสตินพูดจบก็จับขาฉันแยกออกจากกัน ทุกอย่างมันเร็วมากจนฉันตั้งตัวไม่ทัน จนกระทั่ง...