So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 48

-หลายเดือนต่อมา-

“แอล...เป็นไง” ฉันเรียกชื่อคนที่ยืนกำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่ให้เงยหน้าขึ้นมามอง

“ที่รัก...” แอลฟ่าเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็เรียกฉันแค่นั้น เขาเอาแต่มองฉันตาไม่กระพริบ ไม่รู้ว่าเป็นไงในสายตาเขา ฉันทั้งกังวลทั้งเขินแล้วนะ

“ชุดนี้โอเคไหมคะ” ฉันถามเขาอีกครั้ง อย่าเอาแต่จ้องสิตอบสักที

“สวย สวยมาก” แอลฟ่าบอกแล้วก็ส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาฉัน

“จริงนะ มิลค์ไม่ค่อยมั่นใจเลย” ฉันถามเขาด้วยความรู้สึกที่อยู่ในใจ ฉันเลือกชุดมานานแล้วชุดที่นี่สวยมากสวยจนเลือกยากไปหมด

“มิลค์ใส่ชุดไหนก็สวย แต่ถ้าไม่ใส่จะสวยกว่า” /// แอลฟ่ากระซิบเบา ๆ บอกฉันแล้วยังเอามือมาจับที่เอวแล้วคลึงเบา ๆ อีก อีตานี่ทำอะไรไม่อายคนอื่นเลย

“บ้า! จะให้แก้ผ้าในงานเลยไหมล่ะ”

“ตลก ใครจะยอมวะตกลงเอาชุดนี้ใช่ไหม” แอลฟ่าถามแล้วก็ถอยหลังไปสองก้าวเพื่อมองฉันอีกครั้ง

“อยากลองชุดอื่นด้วยอ่ะ มีแต่ชุดสวย ๆ ทั้งนั้นเลย” ฉันอ้อนเขา ชุดที่ใส่สวยจริงๆ นะคะตอนนี้ยกให้เป็นที่หนึ่งในใจแต่มาทั้งทีก็อยากลองหลาย ๆ ชุด เพราะว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่...ฝรั่งเศส~

กรี๊ด!!! อยากจะกรี๊ดดัง ๆ ตั้งแต่ว่าที่เจ้าบ่าวบอกว่าจะพามาเลือกชุดแต่งงานที่ฝรั่งเศสแล้วค่ะ ไม่ต้องอิจฉานะคะเพราะขนาดฉันยังอิจฉาตัวเองเลย อิอิ

ขออัพเดตชีวิตนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้เราเรียนจบแล้วเพิ่งจบหมาด ๆ แบบเพิ่งยื่นคำร้องขอจบการศึกษาไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา วันต่อมาแอลฟ่าก็เก็บกระเป๋าแล้วลากฉันไปสนามบินแบบไม่ทันได้ตั้งตัว เพิ่งรู้ตัวว่าจะได้มาฝรั่งเศสตอนก้าวเท้าเข้าสนามบินนี่แหละ นึกถึงวันนั้นแล้วยังดีใจไม่หาย

“แอลตกลงจะไปไหนเนี่ย” ฉันเดินตามเขาที่ลากกระเป๋าเดินเข้าอาคารผู้โดยสารขาออกระหว่างประเทศ

*“มาเหอะน่าถามมากจัง” แอลฟ่าหันหลังมาตอบฉันด้วยท่าทางเหมือนรำคาญ...กวนตีน! -_-!

“แอลฟ่า ถ้าไม่ตอบมิลค์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ฉันบอกเขาเสียงดังทันที มึงจะมาพากูออกนอกประเทศโดยที่ไม่บอกให้กูรู้สักคำเลยเหรอ

“ก็เดี๋ยวก็รู้แล้วไงว่าไปไหน” เฮ้อ! จะเล่นลีลาเพื่ออะไร

“พูด!”

“หัวร้อนเหรอ?” ไอ้แอลฟ่ายังไม่เลิกกวนประสาท ยังมีหน้ามาทำหน้านิ่งถามโดยที่ไม่ได้ดูสีหน้าและอารมณ์ของฉันเลย

“...”

“โอ๋ๆ ไม่วีนสิที่รักเดี๋ยวตีนกาขึ้น” แอลฟ่ายิ้มให้ฉันแล้วเอามือมาหยิกแก้ม ฉันก็เลยเอามือไปฟาดเขาแรง ๆ

“ไอ้แอลฟ่า”

“จะพาไปช็อปปิ้ง” แอลฟ่าตอบสั้น ๆ

“ช็อปปิ้ง?” ฉันทวนคำทันที ตอนนี้สีหน้าอีมิลานเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ว่าแต่ที่ไหนกันนะฮ่องกงเหรอ แต่ไม่น่าจะใช่ เอ๊ะ! หรือว่าใช่

ใช่ ไม่ใช่ ใช่ ไม่ใช่ ใช่...

“ที่ไหนคะ” พอคำว่าช็อปปิ้งลอยมาน้ำเสียงฉันก็เริ่มดีขึ้นทันที ผู้หญิงกับการช็อปปิ้งมันเป็นของคู่กันนี่คะ

“อ่ะ” แอลฟ่าไม่ตอบแต่ยื่นตั๋วเครื่องบินให้ฉันแทน พอเอามันมาอ่านก็เงยหน้ามองแอลฟ่าตาค้าง

“ฝรั่งเศสเหรอ” ฉันถามเขาเบา ๆ เหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ตาเห็น

“อื้ม จะพาไปดูชุดเจ้าสาว” สุดที่รักตอบมาพร้อมรอยยิ้ม แต่...พูดอะไรออกมา ///“อยากได้อะไรเพิ่มไหม” แอลฟ่าถามขึ้นหลังจากที่ฉันได้ชุดเจ้าสาวเรียบร้อยแล้วชุดสวยมากเวอร์ ราคาก็เช่นกัน

“ชุด after party ไงยังไม่ถูกใจสักชุดเลย” ฉันหันไปอ้อนแอลฟ่าเพราะเกรงใจนิดหน่อยที่เขาต้องมารอฉันเลือกชุดนานสองนาน ชุดเจ้าสาวนี่เลือกเป็นวันเลยทีเดียวแถมไม่ใช่แค่วันนี้ด้วยแต่เลือกมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว