สตรีขี่ม้าออกศึก นิยาย บท 13

เมื่อจ้านเป่ยว่างเห็นว่าทุกคนลำบากใจเช่นนี้ เลยหยิบรายการสินสอดขึ้นมาดู หลังจากอ่านแล้ว เขาจึงถามป้ารองว่า "แค่นี้มีปัญหาอะไรหรือ เงินสดหนึ่งหมื่นตำลึง กำไลทองสองคู่ กำไลหยกสองคู่ เครื่องประดับบนหัวสองอัน ผ้าทอชั้นดีห้าสิบชิ้น แค่นี้นี่เอง ส่วนอื่นๆ เป็นของเล็กน้อย ไม่ได้เยอะนี่"

"ไม่ได้เยอะเหรอ?" ฮูหยินผู้เฒ่ารองหัวเราะเยาะ "น่าเสียดายบัดนี้บัญชีของจวนแม้แต่เงินหนึ่งพันตำลึงก็ให้ไม่ได้เลย"

จ้านเป่ยว่างประหลาดใจ "เป็นไปได้ยังไง? ใครเป็นผู้รับผิดชอบบัญชี? มันขาดทุนหรือเปล่า?"

"ข้ารับผิดชอบบัญชี!" ซ่งซีซีพูดเรียบๆ

"เจ้าเป็นคนดูแลบัญชี แล้วเงินล่ะ?" จ้านเป่ยว่างถาม

"ใช่สิ แล้วเงินล่ะ" ฮูหยินผู้เฒ่ารองยิ้มเยาะ "เจ้าคิดว่าจวนแม่ทัพของเราเป็นตระกูลใหญ่โตหรือไง จวนแม่ทัพหลังนี้ เป็นท่านย่าของเจ้าที่ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุด จักรพรรดิองค์ก่อนทรงมอบให้ เงินเดือนประจำปีของท่านพ่อเจ้ารวมกับท่านอาเจ้า ไม่ถึงสองพันตำลึงเลย ส่วนเจ้า เป็นแม่ทัพแค่ขั้นสี่ จะมากกว่าท่านพ่อของเจ้าหรือ"

"แล้วทรัพย์สินที่ท่านปู่ทิ้งไว้ล่ะ ยังไงมันต้องทำกำไรไว้ ไม่มากก็น้อยสินะ?" จ้านเป่ยว่างกล่าว

ฮูหยินผู้เฒ่ารองกล่าวว่า "ไม่มากก็น้อย ที่จวนใช้จ่ายเยอะมากมันจะพอได้ยังไง แค่ยาที่ท่านแม่ของเจ้ากิน ชุดละสองสามตำลึง ยาเม็ดสามวันครั้ง ห้าตำลึงต่อเม็ด ทั้งหมดนี้ซีซีจ่ายด้วยเงินสินเดิมของนางเอง"

จ้านเป่ยว่างจะยอมเชื่อได้อย่างไร? เขารู้สึกว่าป้ารองกำลังช่วยซ่งซีซีเพื่อจัดการเขา

เขาวางรายการสินสอดลงอย่างผิดหวัง "พูดตรงๆ พวกท่านแค่ไม่อยากออกเงินพวกนี้ก็เท่านั้น หากเป็นเช่นนี้ เรื่องสินสอดกับเงินสดข้าจะหาทางเอง ข้าได้เอาชนะศึก ฝ่าบาทจะให้รางวัลแน่"

ฮูหยินผู้เฒ่ารองพูดว่า "รางวัลของการเอาชนะศึกของเจ้าเอามาขอแต่งงานกับยี่ฝางแล้วมิใช่หรือ ในเมื่อพวกเจ้ามีใจให้กัน เหตุใดต้องสนใจเรื่องสินสอดเล่า ลองไปคุยกับนาง ให้น้อยๆ หน่อยเลย"

หลังจากฮูหยินผู้เฒ่าไอสักคำแล้วก็พูดว่า "ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นพระราชทานอภิเษกสมรสจากฝ่าบาท ต้องให้ความสำคัญแน่นอน เงินก้อนนี้ใช่ว่าเราหาให้ไม่ได้หรอก"

นางมองไปที่ซ่งซีซีด้วยรอยยิ้ม และยื่นมือออกมาเรียกนางว่า "ซีซี เงินก้อนนี้เจ้าออกให้ก่อน รอเรามีเงินเมื่อไร จะคืนให้เจ้า เป็นยังไงบ้าง"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน