ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 348

ได้ฟังคำมั่นสัญญาของชายที่อยู่ด้านหลัง เจียงเซิงยิ้มออกมาโดยไม่ตั้งใจ: "นี่คุณพูดเองนะ"

เขายิ้มด้วยความรักใคร่เอ็นดู: "อืม ฉันเป็นคนพูด"

**

วันต่อมา

ซูหลิงโหรวมาที่บริษัท เมื่อเธอเดินผ่านแผนกต้อนรับก็ได้ยินพนักงานหญิงหลายคนนินทาเรื่องบางอย่าง

“ตั้งแต่ที่ท่านเจ๋วกับคุณเจียงจดทะเบียนสมรสกัน พวกเขาก็สวีทหวานกันมากเลย เมื่อก่อนยังต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ตอนนี้ไม่ต้องหลบซ่อนแล้ว”

"เป็นสามีภรรยากันแล้ว ยังต้องหลบอะไรอีกล่ะ?

"ท่านเจ๋วตามใจคุณเจียงมากจริง ๆ ไม่เสียแรงที่ฉันเชียร์คู่จิ้นคู่นี้!"

ซูหลิงโหรวฝีเท้าหยุดชะงัก สีหน้าอึมครึมเหมือนกับถูกปกคลุมด้วยชั้นเมฆ

เมื่อวานเจียงเวยไม่มีข่าวคราว เธอเดาได้แล้วว่าเจียงเวยอาจจะทำล้มเหลว

โชคดีที่เบอร์โทรศัพท์ที่เธอใช้ติดต่อกับเจียงเวยไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์มือถือของตัวเอง ต่อให้ซือเย่เจ๋วตรวจสอบเจียงเวย ก็ไม่มีทางสืบมาจนถึงหัวตัวเองได้

ประตูลิฟต์เปิดออก เธอเห็นเจียงเซิงคล้องแขนซือเย่เจ๋วเดินออกมาจากลิฟต์ เป็นอย่างที่พนักงานพวกนั้นพูดจริง ๆ ด้วย เปิดเผยออกมาโดยตรง

ตอนที่เจียงเซิงเห็นซูหลิงโหรว สายตาเคลื่อนไหว จากนั้นกอดแขนของเขาเอาไว้แน่น: "สามี วันนี้ฉันอยากออกเที่ยว"

ซือเย่เจ๋วได้ยินเธอจู่ ๆ เรียกตัวเองว่า "สามี" ดวงตาสีเหลืองอำพันหรี่ตาลงเล็กน้อย และเขาก็เพิ่งรู้ว่าที่จู่ ๆ เธอ "เปลี่ยนคำเรียก" เป็นเพราะซูหลิงโหรว

หึ ที่แท้ภรรยาตัวน้อยของเขาก็ "ขี้หวง" เหมือนกัน

เขามองไปที่หญิงสาวที่อยู่ข้างกาย: "หือ? อยากไปเที่ยวเล่นอะไร?"

เจียงเซิงเลิกคิ้ว: "เล่นอะไรที่น่าตื่นเต้นหน่อย"

ซูหลิงโหรวเห็นพวกเขาแสดงความรักต่อกันโดยไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น ในดวงตาเกลับเก็บซ่อนความเย็นชาเอาไว้อย่างดี

เธอหน้าบึ้งตึงเดินไปหาพวกเขา สายตามองไปที่ใบหน้าของเจียงเซิง: "เย่เจ๋วตอนบ่ายยังมีประชุม คุณเจียงน่าจะเข้าใจงานของเย่เจ๋วสินะคะ?"