ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 116

ฟิลิปขมวดคิ้วแน่น ดวงตานิ่งเฉย

ไอเดนตบไหล่ฟิลิปอย่างทะนงตนและพูดว่า “ฉันพนันได้เลยว่านายจะไม่เดาว่าเป็นคนนี้ แต่มันก็เป็นเช่นนั้นแล้ว ตอนดึกคืนนี้ วินน์เพิ่งเชิญฉันให้มาพบที่นี่!”

ฮ่าฮ่าฮ่า!

นั่นรู้สึกอัศจรรย์ใจ!

ไอเดนดีใจมากที่เห็นสีหน้าของฟิลิปเปลี่ยนไปได้น่าเกลียดขนาดไหน!

ผู้ชายทุกคนจะโกรธเกรี้ยวที่ได้ยินว่าภรรยาของเขากำลังนัดพบกับชายอีกคนหนึ่งในตอนดึก

อย่างไรก็ตามฟิลิปเพียงแค่ยิ้มอย่างสงบและพูดว่า “โอ้ เรื่องที่พูดคือ?”

เขาใจเย็นและสงวนท่าทีราวกับว่ามันไม่เกี่ยวกับเขาเลย

ไอเดนรู้สึกเหมือนเขาหลอดเลือดกำลังโป่งพอง

ฟิลิปแสดงท่าทีแบบนั้นได้อย่างไรกัน?

“เป็นบ้าอะไร คลาร์ค! เมียของแกแอบมาพบฉัน ทำไมแกไม่โกรธเลย แกไม่คิดว่าเราอาจจะทำอะไรมากกว่านี้หลังอาหารเย็นเหรอ? แกไม่กังวลเหรอ?”

คำพูดของไอเดนเป็นเหมือนลูกกระสุนที่ยิงเข้าที่หัวใจ

ผู้ชายธรรมดาคนไหน ๆ ก็จะกระตือรือล้นที่จะต่อสู้หลังจากนั้น

อย่างไรก็ตามฟิลิปแตกต่างออกไป

เขาไว้วางใจวินน์หมดทั้งใจ

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมรับความเป็นไปได้เหล่านั้นไม่ว่าไอเดนจะพูดอะไรก็ตาม

นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจำเป็นต้องชอบสิ่งที่เขาได้ยินแน่นอน

ถึงกระนั้น ฟิลิปก็ไม่แสดงความไม่พอใจ เขากลับรักษาความเยือกเย็นไว้แทน

ถ้าแม้แต่ฟิลิปหมดศรัทธาในตัววินน์ ภรรยาของเขา มันคงเป็นโศกนาฏกรรมที่แท้จริง

“ฉันไม่มีอะไรต้องกังวล ท้ายที่สุดวินน์ก็ได้บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว” ฟิลิปกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

ไอเดนกระพริบตาปริบ ๆ ทันใดนั้นท่าทางเหมือนตัวตลกก็ตรึงอยู่บนหน้าของเขา

ให้ตายสิ!

เขาคิดว่าในที่สุดเขาก็มีโอกาสดูถูกฟิลิป แต่ฝ่ายหลังไม่ได้รับผลกระทบเลย เขาไม่ได้ดูโกรธเลย

นั่นต้องเป็นกลอุบายบางอย่างแน่

ฟิลิปต้องแกล้งทำ!

นั่นเป็นเหตุผลที่ไอเดนพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ทำไมต้องใส่หน้ากากเท่ ๆ แบบนั้น ไอ้ขยะ? แกเป็นเศษขยะที่ต่ำจนแกไม่สามารถแม้แต่จะจับตาดูภรรยาของแกได้ แล้วทำไมต้องทำเป็นเก่งกับฉันด้วย? แกคิดว่าคืนนี้ฉันจะพาวินน์กลับบ้านด้วยไม่ได้จริง ๆ เหรอ?”

เขาหัวเราะอย่างเย็นชาก่อนจะพูดต่อ “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอพูดตรง ๆ เลยนะ วินน์ต้องการพบฉันเพื่อขอเงิน เธอต้องการเงินเป็นล้าน! แกไม่คิดว่าฉันควรจะขออะไรบางอย่างจากเธอเพื่อแลกกับเงินที่มากขนาดนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของไอเดนบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขาหมายถึงอะไรกับคำว่า “บางอย่าง” มันน่าสะอิดสะเอียนและน่ารังเกียจ

ฟิลิปกำมือแน่น ดวงตาของเขาเย็นชา