แน่นอนว่าไม่
ยาสมิน ลูวอิส เป็นผู้หญิงของเขา ผู้หญิงที่นอนกับเขาทุกคืน
เดอร์ริคเลือกที่จะไม่สนใจในสิ่งที่ฟิลิปบอกเขา “ฉันไม่สนใจว่านายเป็นใคร ถ้านายมาทำร้ายใครก็ตามในบริษัทฉัน นายก็ต้องรับผิดชอบ!” เขาพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็น
ท้ายที่สุด การตัดสินใจของเขาก็เอนเอียงเข้าข้างผู้หญิงของตน
เขาไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าฟิลิปจะเป็นชายลึกลับที่สั่งให้จอร์จ โธมัสโทรมาหาเขา
ถ้าเขารู้เรื่องนั้น ก็คงจะลงไปคุกเข่าอ้อนวอน ขอความเมตตาไปแล้วในตอนนี้
แต่จะโทษเดอร์ริคก็คงไม่ได้ โชคร้ายที่คนต่างล่ำลือกันหนาหูว่าสามีของวินน์เป็นแค่คนไร้ค่า
แล้วไอ้คนไร้ค่าจะมาทำตัวกร่างในบริษัทเขาได้ยังไงกัน?
วินน์ไม่อยากจะเชื่อว่าประธานคนที่เคยมีเหตุผลมาตลอดจะทำแบบนี้ เขาบอกให้ฟิลิปรับผิดชอบโดยที่ไม่สืบสาวราวเรื่องว่าใครผิดเสียด้วยซ้ำ
เธอโกรธอย่างถึงที่สุด เธอกำลังจะลุกยืนขึ้น แต่ก็สังเกตเห็นว่าฟิลิปขยิบตาให้
วินน์จึงค่อย ๆ นั่งลงดังเดิม
ฟิลิปหันหน้ากลับไปมองทางเดอร์ริคอย่างสงบนิ่ง “คุณก็คือประธานบริษัทของเภสัชกรรมบีคอนสินะ?”
เดอร์ริคพยักหน้าอย่างวางท่าพร้อมยืดพุงของเขาขึ้น “ใช่แล้ว ฉันเดอร์ริค ฮอลล์ อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเรื่องนี้ไปแค่เพราะนายเป็นสามีของผู้จัดการจอห์นสตันนะ ยาสมินเป็นถึงรองประธานบริษัท และมันเป็นเรื่องที่รับไม่ได้ที่นายมาทำร้ายเธอ ทางออกมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น อย่างแรกไปขอร้องยาสมินให้เธอยกโทษให้ จากนั้นก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอซะ”
หลังจากที่เดอร์ริคพูดจบ เขาก็เหลือบมองไปที่วินน์อย่างระมัดระวัง
ผู้ชายอย่างเดอร์ริค ฮอลล์ย่อมตกหลุมรักหญิงสาวที่สุกงอมพร้อมให้เด็ดอย่างวินน์อยู่แล้ว
‘ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องแต่งงานกับไอ้คนไร้ค่านั้นด้วยนะ?’
ยาสมินลุกขึ้นยืนและชี้หน้าฟิลิป “ให้มันมาคุกเข่าและขอโทษฉันซะ! ยื่นหน้ามาให้ตบสักสิบทีด้วย!”
ยาสมินยังคงเดือดจัดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ไม่ใช่แค่เธอถูกทำร้ายเท่านั้นแต่มันยังเกิดขึ้นต่อหน้าทุกคนในบริษัทอีกด้วย
เธอไม่มีทางปล่อยมันไว้เฉย ๆ แน่
“ได้เลยที่รัก ผมจะฟังที่คุณพูดนะ ผมจะให้มันมาคุกเข่าต่อหน้าคุณ คุณจะได้ตบมันสิบครั้งได้” เดอร์ริคพูดพร้อมกับยิ้มอย่างกระตือรือร้น
เขาไม่ได้ให้ค่าฟิลิปแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามเค้าก็ยังคงรู้สึกสงสารวินน์ “แต่วินน์ จอห์นสตันเป็นผู้จัดการแผนกการตลาดของบริษัทเรา จะเป็นอะไรไหมถ้าคุณจะให้อภัยเธอ?”
นี่เขายังพยายามจีบวินน์อยู่อีกเหรอ?
มินดี้เม้มริมฝีปากและบ่นพึมพำออกมา “ไอ้เศษสวะ!”
วินน์เองก็ขมวดคิ้วเช่นกัน
ยาสมินประหลาดใจ สุดท้ายเธอก็ไม่ใช่คนโปรดของเดอร์ริค
ถึงกระนั้นตัวเธอก็เป็นนักฉกฉวยโอกาส และเธอก็รู้ว่าเธอต้องยอมให้เดอร์ริคบ้าง “ก็ได้ แต่วินน์ต้องมาขอโทษฉัน” เธอพูดเสียงเย็นชา
เดอร์ริคพยักหน้ารับ เขาหันกลับมามองวินน์และพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงและท่าทีของประธานบริษัท “เอาล่ะ มาตกลงกันให้เรียบร้อยเถอะ ผู้จัดการจอห์นสตัน คุณก็แค่ขอโทษรองประธานลูวอิสซะแล้วก็ให้สามีของคุณไปคุกเข่าและตบหน้าตัวเองสิบครั้ง ผมไม่ต้องการค่ารักษาพยาบาล ผมรู้ว่าคุณไม่สามารถจ่ายได้อยู่แล้ว วิธีนี้คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”
ช่างน่าประทับใจ!
เดอร์ริคยิ้มหน้าบาน เขาคิดว่าผู้จัดการจอห์นสตันจะต้องรู้สึกขอบคุณเขามากเป็นแน่ที่หาทางแก้ปัญหาให้ได้
ถึงอย่างไรสามีของเธอก็เป็นแค่ขยะไร้ค่า เขาจึงไม่ได้สนใจความรู้สึกของเขา
แต่ท่าทีของวินน์กลับเหนือความคาดหมายของเขา
วินน์ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนและพูดด้วยเสียงเย็น “ท่านประธานฮอลล์ ฉันขอลาออกตอนนี้เลย! รองประธานลูวอิสคือคนที่ผิด ฉันจะไม่ขอโทษเธอ และมันจะไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะให้สามีของฉันไปคุกเข่าขอร้องเธอ!”
เดอร์ริคตกใจที่วินน์เถียงเขากลับ
“คุณต้องคิดเรื่องนี้ให้ดีนะ ผู้จัดการจอห์นสตัน ถ้าลาออกจากงาน คุณจะหาเงินมาจากที่ไหนและสามีไร้ค่าของคุณจะเลี้ยงดูคุณได้เหรอ? และอย่าลืมว่าคุณยังมีลูกสาวที่ต้องเข้ารับการผ่าตัดด้วย” เดอร์ริคข่มขู่เธอ
เขาไม่ต้องการให้วินน์ลาออกเพราะนั่นจะเป็นการลดโอกาสที่จะได้เธอมาครอบครอง
ฟิลิปลุกขึ้นยืนและยิ้มอย่างสงบนิ่ง “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องลูกสาวของผมหรอก ท่านประธานฮอลล์ คุณควรจะกังวลเรื่องของคุณเองมากกว่า”
เดอร์ริคโมโหขึ้นมาในทันที “แกคิดว่าแกเป็นใคร? ใครให้แกพูด? รีบคุกเข่าลงแล้วก็ขอโทษยาสมินซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้คนไปทำลายชีวิตแก!”
‘ไอ้ฟิลิป คลาร์คนี่มันกล้ามาพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน? นี่มันจะอวดดีเกินไปแล้วนะ!’
เขาเป็นประธานบริษัทในขณะที่ฟิลิปเป็นแค่พนักงานส่งอาหาร
ความแตกต่างระหว่างคนสองคนนั้นราวฟ้ากับเหว
“ใช่แล้ว มันเป็นแค่ไอ้คนไร้ค่าเอาแต่พูดจาอวดดี คุณต้องล้างแค้นให้ฉันและสั่งสอนบทเรียนให้มันจำไปจนวันตาย!” ยาสมินเติมเชื้อเพลิงลงกองไฟ
อย่างไรก็ตามฟิลิปก็เพียงแค่ตอบกลับเสียงราบเรียบ “ผมหวังว่าคุณจะสามารถพูดแบบนั้นได้อีกหลังจากได้เห็นสิ่งที่ผมกำลังจะให้คุณดูนะ ท่านประธานฮอล์”
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดคลิปวิดีโอขึ้น และเอาไปจ่อหน้าเดอร์ริค
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทอันดับหนึ่ง