ทายาทอันดับหนึ่ง นิยาย บท 144

ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นเจ้าผู้ทรงเสน่ห์ของหญิงสาวบนโลกนี้แน่นอน!

ภรรยาของเขาช่างเป็นผู้หญิงที่มีความสุขและโชคดีเหลือเกิน

พนักงานธนาคารที่อยู่ในการปฏิบัติหน้าที่รู้สึกอิจฉาเมื่อความริษยาเริ่มก่อขึ้นในตัวของเธอ

“รีบดำเนินการให้ไว ผมต้องไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกับภรรยา” ฟิลิปพูดอย่างใจเย็น

แพทริคตกตะลึง อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มที่สดใส ในขณะที่สั่งให้โยลันดาดำเนินการการด้านธุรกรรมโดยทันที

ฟิลิปเพียงแค่ต้องให้บัตรประจำตัวประชาชนแก่พวกเขาเพื่ออนุญาตให้ทำธุรกรรม นี่สินะที่เรียกว่าการบริการแบบ วีไอพี!

เงินฝากหนึ่งพันล้าน!

แพทริคไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่ากองเงินกองทองจะมากองอยู่ตรงหน้าแบบนี้มาก่อนในชีวิต!

ด้วยความสำเร็จดังกล่าว ตำแหน่งประธานสาขาในปีต่อไปต้องเป็นของเขาอย่างแน่นอน!

"มิสเตอร์คลาร์ค ภรรยาของคุณโชคดีมากที่มีสามีแบบคุณ” แพทริคชม

ฟิลิปตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็ออกมา

เมื่อแพทริคกลับมาที่ล็อบบี้หลัก เขาก็อธิบายกับมาร์ธาว่า “คุณป้าครับ ผมต้องอภัยเป็นอย่างสูง ขณะนี้ ระบบของเราเกิดความขัดข้องบางประการ บัตรใบนี้มีเงินเพียงหนึ่งแสนเท่านั้น”

แน่นอนว่าฟิลิปได้เปลี่ยนบัตรแล้ว

ทันทีที่มาร์ธาได้ยินคำพูดของแพทริค เธอก็คว้าคอเสื้อของอีกคนหนึ่งไว้และตะโกนว่า “เป็นไปไม่ได้! มันต้องมีเงินอยู่แสนล้านสิ! ศูนย์เกินมากี่ตัวคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ! โกหก พวกนายคงรวมหัวกันโกหกฉัน คืนเงินให้ฉัน! คืนมา! มันคือเงินของฉัน!”

ไม่มีใครควบคุมอาการฮิสทีเรียของมาร์ธาได้

“คุณป้าครับ ผมขอโทษจริง ๆ เกิดข้อผิดพลาดในระบบของธนาคาร ผมหวังว่าคุณป้าจะเข้าใจสถานการณ์นะครับ” แน่นอนว่าแพทริคไม่กล้าตอบโต้และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมให้มาร์ธาดึงคอเสื้อของเขา

“พวกแกกำลังรวมหัวกันและโกหกฉัน!”

มาร์ธาชี้ไปที่แพทริคด้วยความโกรธ กระชากมือฟิลิปแล้วพูดว่า “ฟิลิป โทรแจ้งตำรวจ ธนาคารพยายามจะโกงเรา ฉันแน่ใจว่าเมื่อกี้นี้ในบัตรมีเงินอยู่หนึ่งแสนล้าน!”

ฟิลิปพูดขึ้น “คุณแม่ ในบัตรมีเงินเพียงหนึ่งแสน จะมีหนึ่งแสนล้านได้อย่างไรครับ? มันเป็นข้อผิดพลาดของระบบ ธนาคารได้ดำเนินการแก้ไขเรียบร้อยแล้ว”

มาร์ธาปฏิเสธที่จะรับฟัง เธอผลักฟิลิปออก ชี้ไปที่เขาแล้วตะโกนว่า “นาย นาย! นายกำลังพยายามโกงเงินของฉัน! ฉันไม่มีลูกเขยอย่างนาย! ออกไปให้พ้น! เงินนั้นเป็นของฉัน มันเป็นของฉัน!"

อารมณ์ของมาณ์ธาไม่ต่างอะไรกับพายุที่ผันผวนในทะเลคลั่ง

เธอไม่ยอมรับใครหน้าไหนทั้งสิ้น

ท้ายที่สุด ด้วยความช่วยเหลือจากหลาย ๆ คน ก็สามารถทำให้มาร์ธาสงบสติอารมณ์ได้สำเร็จ

จากนั้น วินน์ก็รีบส่งแม่ของเธอกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

อีกด้านฟิลิปไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของ ก่อนที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมมิล่า

ตอนนี้มีพยาบาลคอยดูแล้ว เธอจึงไม่เหงาอีกต่อไป

เมื่อเห็นฟิลิป เธอร้องเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเด็กน้อย และเหวี่ยงตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

ฟิลิปก้มลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุข ขณะที่บีบไปที่จมูกของเธอและถามว่า “วันนี้หนูเป็นเด็กดีหรือเปล่า?”

มิล่าตัวน้อยถือตุ๊กตาไว้ในมือ ขณะที่พูดพร้อมกับรอยยิ้มว่า “มิล่าเป็นเด็กดีมากเลยค่ะ พี่สาวคนสวยบอกกับให้หนูนอนและทานอาหารให้ตรงเวลา หนูทำทุกอย่างแล้วค่ะ”

“สุดยอดไปเลย มิล่าคนเก่งของพ่อ” ฟิลิปอุ้มมิล่าขึ้นมาและเล่นเกมกับเธอสองสามเกมส์

อีกด้านหนึ่ง วินน์กลับไปที่ธนาคารและพบกับแพทริค เธอถามขึ้น “ผู้จัดการคาร์สัน บอกมาเถอะค่ะ ในบัตรนั้นมีเงินแค่แสนเดียวจริงเหรอคะ?”

ด้วยสัญชาตญาณบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ วินน์รู้สึกว่าฟิลิปโกหกเธออยู่

ตอนที่อยู่ในธนาคารด้วยกัน เธอสังเกตเห็นปฏิกิริยาของพนักงานธนาคารหลายคนได้อย่างชัดเจน นอกจากนี้หนึ่งในบรรดาพวกเธอยังไปพบผู้จัดการด้วยอาการตื่นตระหนก

พวกเขาต้องได้เห็นบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาจึงกลายเป็นเรื่องวุ่นวาย

แพทริคกล่าวขอโทษ “มิสจอห์นสตัน ในบัตรมีเพียงหนึ่งแสนเท่านั้น มันเป็นข้อผิดพลาดในระบบ เราได้รายงานเรื่องนี้ไปยังสำนักงานใหญ่แล้วครับ”

วินน์พยักหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอมีเรื่องหลายอย่างให้ต้องคิดพร้อม ๆ กัน

สองวันต่อมา ฆวนโทรหาวินน์และเชิญทั้งเธอและฟิลิปไปร่วมมื้อค่ำด้วยกัน ฆวนบอกว่าพวกเขาควรจัดการกับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสามให้ถูกต้อง

วินน์บอกฟิลิปเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเขาตอบทันทีว่า “แน่นอน ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ? ยังไง เธอก็เป็นภรรยาของฉัน ทำไมฉันต้องกลัวว่าเขาจะแย่งเธอไปด้วยล่ะ”

วินน์ไม่อยากไปจริง ๆ เธอรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างฟิลิปกับฆวนดีและเธอรู้สึกอึดอัดใจกับเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากฟิลิปไม่เห็นด้วย เธอจึงไม่ปฏิเสธ

มันก็จริงที่พวกเขาทั้งสามคนควรจะคุยกันแบบนี้ดี ๆ สักครั้ง

ช่วงตอนเย็น พวกเขาพบกันที่สถานที่ที่ตกลงกันไว้คือโรงแรมคอนคอร์ด

เป็นโรงแรมระดับห้าดาวที่มีชื่อเสียงในเมืองริเวอร์เดลซึ่งมีการจัดนักร้องมาแสดงดนตรีเป็นประจำ มีร้านสปาเสริมสวย ศูนย์บริการนวด และอื่น ๆ อีกมากมาย

ฟิลิปและวินน์เข้าไปในโรงแรมและให้หมายเลขห้องส่วนตัวแก่พนักงานที่เคาน์เตอร์ จากนั้นพนักงานที่ถูกฝึกมาอย่างดีก็พาพวกเขาเข้าไปข้างใน

ในเวลาใกล้เคียงกัน บุคคลสองคนในฝูงชนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ล็อบบี้

"มิสเตอร์ปาร์คเกอร์ พวกเขาเพิ่งมาถึง ให้เราเริ่มเลยไหมครับ?” หนึ่งในนั้นสวมเสื้อยืดสีดำ พูดโทรศัพท์ของเขา ร่างกายของคนคนนั้นเต็มไปด้วยรอยสัก และเขามีใบหน้าที่ชั่วร้าย

นอกจากนี้ สายตาของคน ๆ นั้นจ้องมองแผ่นหลังของวินน์อย่างไม่ละสายตา